ေလးစားအတုယူစရာ

ေလးစားအတုယူစရာ အေၾကာင္းအရာေလးပါ...
ျမတ္စြာဘုရားကုိ အလုပ္အေကၽြးျပဳခဲ့တဲ့ ရွင္အာနႏၵာ

ညီအစ္ကုိ (၇) ေယာက္
၁။ သုေဒၶါဒန
၂။ ဓေတာဒန

၃။ သေကၠာဒန
၄။ သုေကၠာဒန
၅။ အမိေတာဒန
၆။ အမိတ
၇။ ပမိတာ

နံပါတ္ (၁) အစ္ကုိအႀကီးဆုံး သုေဒၶါဒန ဆုိတာက ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အေဖ။ နံပါတ္ (၅) အမိေတာဒန ဆုိတာက ႐ွင္အာနႏၵာရဲ႕ အေဖ။ ဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ႐ွင္အာနႏၵာ တုိ႔က ညီအစ္ကုိ တစ္၀မ္းကြဲ။ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ရွင္အာနႏၵာတုိ႔က သက္တူရြယ္တူေတြ။ ဖြားဖက္ေတာ္လုိ႔ စာေပကဆုိတယ္။


ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ၿပီး (၂) ႏွစ္ေျမာက္မွာ ႐ွင္အာနႏၵာ သာသနာေဘာင္၀င္ေရာက္ လာတယ္။ ဘုန္းႀကီး၀တ္လာတယ္ေပါ့။ ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ရွိတာက အသက္ (၃၅) ႏွစ္အရြယ္ဆုိေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားအသက္ (၃၆) ႏွစ္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားျဖစ္ၿပီး (၂) ႏွစ္ေျမာက္မွာ
သက္တူရြယ္တူ (ဖြားဖက္ေတာ္) ရွင္အာနႏၵာ သာသနာ့ေဘာင္၀တ္ေရာက္လာတယ္လုိ႔ ဆုိရမယ္။

လူလည္း လူ႔အေလွ်ာက္၊ ဘုန္းႀကီးလည္း ဘုန္းႀကီးအေလွ်ာက္ ျမတ္စြာဘုရားလည္း
ျမတ္စြာဘုရားအေလွ်ာက္ အသက္အရြယ္ရလာရင္ အနီးကပ္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးမဲ့သူ လုိအပ္တာ့ အမွန္ပဲ။

ျမတ္စြာဘုရား ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ သြားလုိတဲ့ေနရာကုိ သြားၿပီး ေဟာလုိတဲ့တရားကုိ
ေအးေအးေဆးေဆးေဟာႀကားကာ ေရာက္တဲ့အရပ္က ဒကာ ဒကာမေတြ၊ ရဟန္းသံဃာေတြ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးတာနဲ႔ အဆင္ေျပေနတာပဲ။

ျမတ္စြာဘုရားကုိ အနီးကပ္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးတဲ့ ရဟန္းေတာ္အခ်ဳိ ႔ ရွိခဲ့ပါရဲ႕။ ခဏပဲ။ ၾကာလာေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ေျပာစကားနားမေထာင္ဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားကို အလုပ္အေကၽြးျပဳဘူးတဲ့ရဟန္းတစ္ပါးဆုိ အဲဒီအရပ္ကုိ မသြားပါနဲ႔လုိ႔ တားေနတဲ့ၾကားက ထြက္သြားၿပီး ျပႆနာတက္ကာ ျမတ္စြာဘုရားထံမွ လစ္ထြက္သြားတယ္။ ဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားကုိ အနီးကပ္အလုပ္အေကၽြးျပဳစုဘူးတဲ့ ရဟန္းေတာ္ ခပ္မ်ားမ်ားဟာ
ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အထာကုိ မနပ္ၾကဘူး။

ဒီလုိနဲ႔ သက္ေတာ္ (၅၅) ႏွစ္ ၀ါေတာ္ (၂၀) ရသည့္တုိင္ေအာင္ ျမတ္စြာဘုရားမွာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ အနီးကပ္ အၿမဲတမ္း ျပဳစုလုပ္ေကၽြးမဲ့သူ မ႐ွိခဲ့ဘူး။ သက္ေတာ္ ၅၅ ႏွစ္ ၀ါေတာ္ (၂၀) အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းေတြကုိ စုေ၀းေစၿပီး ရဟန္းတုိ႔၊ ငါ အရြယ္ရလာၿပီ။ ငါ့ကုိယ္ အနီးကပ္ အၿမဲတမ္း ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ လုပ္ေကၽြးႏုိင္မဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးလုိအပ္တယ္။ ငါ့အထာကုိ သိတဲ့ ငါ့ကုိ အၿမဲတမ္း အနီးကပ္ ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္လုပ္ေကၽြးႏုိင္မဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ ေရြးခ်ယ္ၾက - လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေတာ့ ရွင္အာနႏၵာ ကလြဲလုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႔ ညာလက္႐ုံး ဘယ္လက္႐ုံးေတြျဖစ္ၾကတဲ့
႐ွင္သာရိပုတၱရာ၊ ရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တုိ႔ကအစ စုေ၀းေရာက္ရွိလာတဲ့ ရဟန္းသံဃာအားလုံး
တပည့္ေတာ္တုိ႔ အနီးကပ္ျပဳစုလုပ္ေကၽြးပါရေစလုိ႔ အလုအယက္ေလွ်ာက္ၾကတာေပါ့။
ေလွ်ာက္ထားသမွ် ရဟန္းသံဃာေတြ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႔ Reject နဲ႔ တုိးေတာ့တာပဲ။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ သံဃာၾကားထဲ ေခါင္းႀကီးစုိက္ၿပီး ၿငိမ္ေနတဲ့ ရွင္အာနႏၵာႀကီးကုိ ၀ုိင္းတုိက္တြန္း ရေတာ့တာေပါ့။

တုိက္တြန္းေတာ့ ရွင္အာနႏၵာႀကီး ဘာေျပာတယ္ထင္တုန္း။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အေနနဲ႔ တပည့္ေတာ္ေတာင္းဆုိတဲ့အခ်က္ (၈) ခ်က္ကုိ လုိက္ေလ်ာေပးႏုိင္မွသာ အလုပ္အေကၽြးလုပ္နုိင္ မည္ျဖစ္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ၾကားတယ္။

ၾကည့္စမ္း၊ သူမ်ားေတြ သူ႔ထက္ငါ ျမတ္စြာဘုရားကို အလုပ္အေကၽြးလုပ္ခ်င္လြန္းလုိ႔ အလုအယက္ေလွ်ာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ရွင္အာနႏၵာႀကီးကေတာ့ ေအးေဆးပဲ။ အခ်က္ (၈) ခ်က္ေတာင္ ျမတ္စြာဘုရားဘက္က လုိက္ေလွ်ာဘုိ႔ ေတာင္းဆိုလုိက္ေသးတယ္။

ေလာက လူ႔သဘာ၀က ကုိယ့္ေဆြမ်ဳိးထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ရာထူးႀကီးႀကီးရရင္ ရာထူးႀကီးႀကီးရထားထဲ့ အဲ့ေဆြမ်ဳိးကုိ အမွီျပဳၿပီး ေျမ၊ အိမ္ယာ၊ တုိက္တာ၊ ေစ်းခန္း၊ ကားစသည္မ်ားရေအာင္ အခြင့္အေရးယူတတ္ၾကတာထုံးစံပဲ။

ရွင္အာနႏၵာကေရာ?
ျမတ္စြာဘုရားဟာ ငါ့အစ္ကုိ၀မ္းကြဲပဲ၊ ဒီတစ္ခ်ီေတာ့ ငါ့အကြက္ဆုိက္ၿပီ၊ ငါ့ေဆြမ်ဳိးေကာင္းစားတုန္း ငါလဲ တစ္သက္တာဖူလုံေအာင္ ရိကၡာ႐ွာလုိက္မဟဲ့၊ ဖြားဘက္ေတာ္ ေနာင္ေတာ္ဘုရားဆီက အခြင့္အေရးရတုန္း ေတာင္းလုိက္အုံးမဟဲ့ ဆုိတဲ့ အတၱကုိယ္က်ဳိးအတြက္ ရွင္အာနႏၵာႀကီးက အဆုိပါ အခ်က္ (၈) ခ်က္ကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့တာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။

သူေတာင္းဆုိခဲ့တာ ျမတ္စြာဘုရားအတြက္ပါ။ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြအတြက္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အတြက္ပါ။ ရွင္အာနႏၵာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အလုပ္အေကၽြးျဖစ္ဘုိ႔အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားထံက သူေတာင္းဆုိတဲ့ အခ်က္ (၈) ခ်က္ကုိ ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္။

၁။ ျမတ္စြာဘုရား ရရွိလာတဲ့ သကၤန္းကုိ ဘယ္ေတာ့မွ သူ႔ကုိ မေပးရဘူးတဲ့။

၂။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႔ ဆြမ္းကုိ သူ႔ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မေကၽြးပါနဲ႔တဲ့။

၃။ ျမတ္စြာဘုရားေနတဲ့ သန္႔ရွင္းသပ္ယပ္တဲ့ ေက်ာင္းေတာ္အခန္းကုိ
ဘယ္လုိအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ သူ႔ကုိ မေနခုိင္းပါနဲ႔ တဲ့။

၄။ ျမတ္စြာဘုရားကို ဆြမ္းလွဴဘုိ႔ သကၤန္းလွဴဘုိ႔ စသျဖင့္
ပင့္တဲ့ေနရာေတြကို သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေခၚပါနဲ႔တဲ့။

၅။ သူ႔ကုိ ပင့္တဲ့ေနရာေတြကိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား အၿမဲလုိက္ပါေပးရမယ္တဲ့။

၆။ ရပ္ေ၀းရပ္နီးမွ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဖူးေမွ်ာ္ဘုိ႔ လာၾကတဲ့ဧည့္ပရိသတ္ေတြကို
မိတ္ေဆြဖြဲ႔ခြင့္ျပဳပါတဲ့။

၇။ သူ႔မွာ တစုံတရာ သံသယရွိလုိ႔ ေမးစရာရွိလာလွ်င္
ဘယ္အခ်ိန္မဆုိ ျမတ္စြာဘုရားထံလာေရာက္ ေလွ်ာက္ထားခြင့္ျပဳပါတဲ့။

၈။ ျမတ္စြာဘုရားအေနနဲ႔ သူ႔မ်က္ကြယ္ ဘယ္မွာပဲ တရားေဟာခဲ့ ေဟာခဲ့၊
သူ႔ကုိ ျပန္ေဟာျပရမယ္တဲ့။

ရွင္အာနႏၵာႀကီးေတာင္းဆုိတဲ့ ဒီအခ်က္ (၈) ခ်က္ကို ၾကည့္ၿပီး ရွင္အာနႏၵာႀကီးကုိ ၾကည္ညဳိလုိက္တာ။ အားက်လုိက္တာ။ ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ႔ ၀မ္းသာ သေဘာက်လြန္းလုိ႔ နားနားၿပီး ဖတ္ရတယ္။

ဒီအခ်က္ေတြထဲက ပထမ (၃) ခ်က္ကုိ ေသခ်ာဖတ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ ဘ၀မွာ အေရးအႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရွင္အာနႏၵာ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ မပတ္သက္ခ်င္ဘူး။
ဘုရားကို အလုပ္အေကၽြးျပဳစုလုိ႔ ဘုရားရဲ႕ ေပးစာ ကမ္းစာ စားရ ၀တ္ရတဲ့ဘ၀မ်ဳိး
ရွင္အာနႏၵာ မေနလုိဘူး။ ဒါ့အျပင္ရွင္အာနႏၵာႀကီး ဘုရားျပဳစုလုပ္ေကၽြးၿပီး ဘုရားေပးစာ ကမ္းစာစားၿပီး ႀကီးပြါးေနတာပါကြာ။ လူအမ်ားေျပာမွာကုိ သူလုိလားဟန္မတူဘူး။

နံပါတ္ (၄) ေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ ၾကည္။ ဘုရားတစ္ပါးတည္းပင့္တာကုိ ရွင္အာနႏၵာႀကီးက
(လုပ္ေကၽြးျပဳစုတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး) လုိက္ကပ္စားေသာက္ေနတာေဟ့ လုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ျမင္လာနုိင္တယ္။ ဒီလုိလဲ သူအျမင္မခံနုိင္ဘူး။

နံပါတ္ (၅) ေတာင္းဆုိခ်က္ၾကေတာ့ သူ႔ကို သူ႔ဒကာ ဒကာမေတြက ပင့္ရင္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားပါ လုိက္ေပးရမယ္ဆုိပဲ။ ဘယ္ေလာက္ ဆရာသမားကုိ ေရွ႕တန္းတင္တဲ့ ရွင္အာနႏၵာႀကီးလဲ။ ရွင္အာနႏၵာေတာင္းတဲ့ ပထမအခ်က္ (၅) ခ်က္ကုိ နားလည္မိတာပါ။ ညီအစ္ကုိ တစ္၀မ္းကြဲ ဖြားဖက္ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ေနာင္ေတာ္ဘုရားဆီက လုံး၀အခြင့္အေရးမယူတတ္တဲ့ ရွင္အာနႏၵာႀကီးကုိ ၾကည့္ၿပီး အလားတူ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္တဲ့ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ႀကီးကုိလဲ သတိရမိေသးတယ္။
https://www.facebook.com/BuddhismBeams
by Dhamma Garden
.....................................
http://www.dhammagarden.com/ မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဘုရားရွိခိုးျခင္း ဟူသည္

ဘုရားရွိခိုးျခင္းသည္ စိတ္တည္ျငိမ္ေအာင္ျပဳလုပ္သည္ဟု မွားယြင္းစြာ ထင္ျမင္သူအခ်ိဳ႕ ရွိၾကေလသည္။ အမွန္စင္စစ္ ယင္းထက္ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာ က်ယ္ဝန္းသည္ကို သိရွိရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ဘုရားရွိခိုးပူေဇာ္ရန္ နည္းလမ္းမွာ - ရတနာသံုးပါးအေပၚ ယံုၾကည္မွုထက္သန္ေသာ သဒၵါ၊ စင္က်ယ္ေသာ သီလ၊ တည္ျငိမ္ေသာ သမာဓိ၊ မျပန္႔လြင့္ေသာ သတိ၊ သစၥါေလးပါးႏွင့္ ျမတ္တရားအက်ိဳး အေၾကာင္းတို႔ကို သိျမင္ေသာ ပညာ စသည့္ ဗုိလ္ အဂၤါ ငါးပါး ကပ္၍ ရွိခိုးရမည္ဟု အဘိဓမၼာက်မ္းတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ အတိအလင္း ေဟာၾကားထားပါသည္။

အခ်ိန္မွန္ကိုက္ အဓိဌာန္ျပီး ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ ဂါထာရြတ္ျခင္း၊ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္း အစရွိသျဖင့္တို႔က သဒၵါ၊ သတိ၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ စသည္တုိ႔ အျမဲစြဲကပ္၍ သာသနာ အဓြန္႔ရွည္ရန္၊ ဘုရားေဟာ တရား မေပ်ာက္ပ်က္ရန္ အက်ိဳးေဆာင္ျခင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္ရာ အျမဲျပဳေသာ မဟာကုသုိလ္မ်ိဳး ျဖစ္ရသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ယခုေခတ္အခါ ယင္းသုိ႔ အက်ိဳးသိျမင္ ရွိခိုးျခင္းထက္ အျခားရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား ျဖင့္ ရွိခိုးေနၾကသည္။ ဥပမာ- ကံ့ညံံ့မ်ား ေပ်ာက္ရန္၊ ခ်မ္းသာရန္၊ အသက္ေဘးလြတ္ေျမာက္ရန္၊ စီးပြားဥစၥာ တိုးပြားရန္၊ စာေမးပြဲေအာင္ရန္၊ ရာထူးတိုးရန္ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အမွန္စင္စစ္ ယင္းသို႔ အက်ိဳးေမ်ာ္၍ ရွိခိုး ျခင္းသည္ ေလာဘစိတ္ အေျခခံျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကိေလသာပို၍ စြဲျမဲရသည္။ အကုသုိလ္ျဖစ္တတ္သည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ ညံ့ဖ်င္းေသာ ကုသိုလ္ ျဖစ္ရသည္။

ထို႔ျပင္ ဘုရားရွိခုိးျခင္းဟူသည္ ျပဳခဲ့ေသာ အျပစ္၊ အကုသိုလ္မ်ား ေပ်ာက္ေစရန္လည္း မဟုတ္ပါ။ မည္သည့္ ကံကိုမွ ဘုရားက ျပန္လည္ ျပဳျပင္စီရင္ေပး၍မရ။ ဘုရားရွိခိုးျခင္းက မိမိဟာ သဒၵါ၊ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ သီလ စတာေတြန႔ဲ ျပည့္စံုေနေသးျပီး ရတနာသံုးပါးကို အျမဲပူေဇာ္ဆည္းကပ္တယ္ဆုိတာကို ျပန္လည္ အမွတ္ရ သတိကပ္ေစျခင္း၊ သာသနာ မကြယ္ေပ်ာက္ေစရန္ ဘုရားေဟာ ဂါထာမ်ားကို ျပန္လည္ ရြတ္ဖတ္ျခင္း၊ နတ္လူ အေပါင္း အမွ်ေဝသည္က ေမတၱာ ဘာဝနာ ကုသိုလ္ယူျခင္း၊ စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ဘုရားရွိခိုးျခင္း၏ အေၾကာင္းတရား မ်ားက အင္မတန္ ေပါမ်ားလွပါတယ္။ အေၾကာင္းတရားမ်ားသေလာက္ အက်ိဳးတရား အျဖင့္ မဟာကုသိုလ္ထူးမ်ား ရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွိခိုးျခင္းဟူသည္ စိတ္တည္ျငိမ္ေအာင္လုပ္သည္ ဆုိေသာ ေသးသိမ္သည့္အေတြးကို ေပ်ာက္ပ်က္ေစျပီး ဘုရားေဟာတရား အတိုင္း ေၾကာင္းက်ိဳးသိျမင္ ရွိခိုးပူေဇာ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ဘုရားေဟာတရား၊ သုတ္၊ ဂါထာ၊ က်မ္းမ်ားကို မကြယ္ေပ်ာက္ေစျခင္းငွာ အဓိပၸါယ္ေလ့လာသိရွိျပီး ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းက သာသနာကို တည္တံ့ေစသကဲ့သို႔ မဂ္ဖိုလ္၊ နိဗၺာန္ ေရာက္ အက်ိဳးထူးလွပါသည္။ အမွန္ကုိသိ ဥာဏ္မ်က္စိျဖင့္ ေလ့လာသိျမင္ က်င့္ၾကံႏိုင္ၾကပါေစေသာ္။

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=344164929003979&set=a.150971318323342.40753.150948268325647&type=1&relevant_count=1

မေနသူေတြထဲမွာ ေနလိုက္ပါ

မေနသူေတြထဲမွာ ေနလိုက္ပါ
-------------------------------

♣ ျမင့္သူေတြထဲမွာ နိမ့္သူျဖစ္ပါ၊
♣ နိမ့္သူေတြထဲမွာ ျမင့္သူျဖစ္ပါ။
♣ မေနသူေတြထဲမွာ ေနပါ၊
♣ ေပ်ာ္သူေတြထဲမွာ မေပ်ာ္ပါနဲ႔။(ေထရ၊႒၊၁၊၂၁၃။)-တဲ့

ဒီစကား (၄)ခြန္းကို အရွင္ပိယၪၨဟမေထရ္က မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာပါ။
(၁) ျမင့္သူေတြထဲမွာ နိမ့္သူျဖစ္ပါ တဲ့။

ေလာကထဲမွာ ဘ၀င္ျမင့္ေနသူ မာနႀကီးေနေတြရွိပါတယ္၊ အဲဒီသူေတြထဲမွာ ဘ၀င္မျမင့္ပဲ၊ မာနမႀကီးပဲ ေနပါလို႔ဆိုလိုတာပါ။

ရုပ္ရည္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ ပညာေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရးစတဲ့ အေရးေတြေၾကာင့္ ဘ၀င္ျမင့္ မာနႀကီး စိတ္ႀကီး၀င္သူေတြက ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲေလ၊ အဲဒီအထဲမွာ ဘ၀င္မျမင့္ မာနမႀကီးပဲ နိမ့္သူအျဖစ္ ကိုယ့္ဘ၀ကို ေက်နပ္လိုက္စမ္းပါ။ မာနဆိုတဲ့အတိုင္း မာၿပီးနသြားတာေလ။ ဘ၀င္ျမင့္တယ္ဆိုတာလဲ ႏွလံုးသားကိုေလပင့္လို႔ ျမင့္တက္သြားတဲ့ ပူေပါင္းတစ္မ်ိဳးပါဘဲ ပါးလ်ပ္ၿပီး အထဲမွာေလေတြပဲရွိေနတယ္။ အဲ…ဒါေပမယ့္ တကယ္ခၽြန္တဲ့သူနဲ႔ေတြ႕ေရာ ေပါက္ကြဲတတ္ၿပီး ဘာမွမဟုတ္ဘူးျဖစ္သြားတတ္တယ္။

၂။ နိမ့္သူေတြထဲမွာ ျမင့္သူျဖစ္ပါ-တဲ့။

ႏွလံုးသြင္း(စိတ္ဓာတ္)ညံ့ဖ်င္းတဲ့အတြက္ ပ်င္းေနလို႔ ဂုဏ္ေတြ နိမ့္က်သူေတြအထဲမွာ ႏွလံုးသြင္း(စိတ္ဓာတ္)မြန္ျမတ္မွန္ကန္မႈ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြနဲ႔ ဂုဏ္ေတြ ျမင့္တက္သူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္စမ္းပါလို႔ အရွင္ပိယဥၨဟကမေထရ္က ဆိုလိုတာပါ။

စိတ္ဓာတ္ေတြညံ့ဖ်င္းေနရင္ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာဆိုၿပီး ရွိတဲ့ဥစၥာ တတ္တဲ့ပညာ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ရာထူးအာနာပါ၀ါေတြကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး အတၱအဆိပ္ေတြနဲ႔ လူေတြကို ဒုကၡေပးတတ္တယ္။ အဲသည္လိုလုပ္ရင္းနဲ႔ သူဂုဏ္ကို သူတူးၿဖိဳမိမွန္းမသိ တူးၿဖိဳၿပီး နိမ့္က်သြားေတာ့မွာ ေနာက္ဆံုး အပါယ္လားတဲ့အထိေပါ့။ အဲဒီလိုလူေတြထဲမွာ စိတ္ဓာတ္မြန္ျမတ္သူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ပါ၊ မြန္ျမတ္တဲ့စိတ္ဓာတ္ရွိမွ လိုေနသူေတြကို ျဖည့္ေပးခ်င္မယ္၊ နိမ့္ေနသူေတြကို ျမွင့္ေပးခ်င္မယ္၊ သိမ္ငယ္သူေတြကို ညွာတာႏိုင္မယ္။ အေကာင္းေတြအားလံုးကို ျပဳလုပ္ႏိုင္မယ္ေလ…။ ဒါေၾကာင့္ နိမ့္ေနသူေတြထဲ ျမင့္လိုက္ပါ။

၃။ မေနသူေတြထဲမွာ ေနပါ။

အက်င့္ျမတ္နဲ႔ေနနည္း အရိယတို႔ရဲ့ ေနနည္းေတြနဲ႔ မေနသူေတြထဲမွာ အက်င့္ျမတ္နဲ႔ေနသူ၊ အရိယာတို႔ေနနည္းနဲ႔ေနသူ ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားပါလို႔ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေလာကမွာ အက်င့္ျမတ္နဲ႔ေနသူေတြထက္ အက်င့္ျမတ္နဲ႔မေနသူေတြက ပိုမ်ားပါတယ္၊ သူမ်ားမေျပာပါနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ပဲေ၀ဖန္ၾကည့္ပါ၊ ငါ ဘယ္စိတ္နဲ႔ေနတာပိုမ်ားသလဲလို႔ေပါ့။

အက်င့္ျမတ္စိတ္နဲ႔ေနတဲ့အခ်ိန္၊ အရိယာေတြေနနည္းနဲ႔ ေနတဲ့အခ်ိန္ရယ္၊ အဲဒီနည္းေတြနဲ႔ မေနတဲ့အခ်ိန္ ဘယ္ဟာက ပိုမ်ားမလဲ ခ်ိန္စရာမလိုဘူးထင္ပါတယ္။ အက်င့္ျမတ္နဲ႔မေနသူေတြထဲမွာ ေနႏုိင္သူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ အရွင္ျမတ္ႀကီးက မိန္႔ေတာ္မူေနတာပါဗ်ာ။

၄။ ေပ်ာ္သူေတြထဲမွာ မေပ်ာ္ပါနဲ႔။

ကာမဂုဏ္အေပ်ာ္ ကိေလသာအေပ်ာ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနသူေတြထဲမွာ သူတို႔လို မေပ်ာ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖို႔ကို အရွင္ျမတ္က မိန္႔ေတာ္မူလိုရင္းပါ။
ဟုတ္တယ္။ ကိုယ္အပါအ၀င္ အေတာ္မ်ားမ်ား ေပ်ာ္ေနတာက ကာမဂုဏ္ထဲမွာ၊ ေန႔စဥ္ စား၀တ္ေနေရးဆိုတဲ့ အေရးသံုးေရးမွာ အစားကာမဂုဏ္၊ အ၀တ္ကာမဂုဏ္၊ ေနထိုင္ေရးကာမဂုဏ္ေတြမွာ ေပ်ာ္ေနတာ စဥ္းစားၾကည့္။

ေၾသာ္…ဒါနဲ႔စကားစပ္လို႔ အေကာင္းေတြသံုးတိုင္း ကာမဂုဏ္မွာေပ်ာ္ေနတာလို႔မယူဆပါနဲ႔။ ဒါေၾကာင့္ ပညာရွိေတြက သံုးတာသံုးပါ မစြဲပါနဲ႔လို႔ သတိေပးၾကတာေပါ့။ ကိုယ့္ျပဳခဲ့တဲ့ ကာမာ၀စရကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ အာရံုေကာင္းေတြကို သံုးရမွာေပါ့ေလ၊ သို႔ေသာ္ မစြဲၾကေလနဲ႔လို႔ တိုက္တြန္းေတာ္မူၾကတာပါ။

ဟုတ္တယ္ ကာမဂုဏ္ဆိုတာကလဲ ကာမ..ကုန္ မကာလွ်င္..မကုန္လို႔ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရားမိန္႔ေတာ္မူဘူးသလို႔ ကာႏိုင္မွ ကုန္တဲ့အမ်ိဳးေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကာမဂုဏ္အေပ်ာ္မ်ိဳးမွာ မေပ်ာ္မိေအာင္ တံတိုင္းေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔ ကာရံထားၾကဖို႔လိုတာေပါ့ေလ။

ကာမဂုဏ္ေပ်ာ္ေတြဆိုတာ အပူေပ်ာ္ေတြပါ၊ အဲဒီအပူေပ်ာ္ေတြနဲ႔မေပ်ာ္ပဲ သမထ၀ိပႆနာနဲ႔ေပ်ာ္သူ၊ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ေတြနဲ႔ေပ်ာ္သူေတြက အေအးေပ်ာ္လို႔ဆိုရမွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အေအးေပ်ာ္နဲ႔ေပ်ာ္ႏိုင္ေအာင္ ေပ်ာ္သူေတြထဲမွာ မေပ်ာ္မွ အေအးေပ်ာ္နဲ႔ေပ်ာ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

သာမေဏေက်ာ္၏ အတုယူဖြယ္စိတ္ထားမ်ားကို မွီးသည္။

(အမွားပါခြင့္လြတ္ လိုအပ္လွ်င္ျဖည့္စြက္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ပါသည္။)

♠♠♠ အားလံုးရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ…။

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=139562869518355&set=a.110769665731009.12529.100003939288500&type=1&relevant_count=1 

၀ိပႆနာရွုျခင္း၏အက်ိဳးႏွင့္အက်င့္လမ္းကုိဆင္ျခင္ျခင္း

၀ိပႆနာရွုျခင္း၏အက်ိဳးႏွင့္အက်င့္လမ္းကုိဆင္ျခင္ျခင္း

ဤ၀ိပႆနာ အလုပ္ျဖင့္ မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္ ကုိရ၏. အပါယ္ဆင္းရဲ သံသရာ ဆင္းရဲတုိ႔မွ လြတ္ကင္း ထြက္ေျမာက္၏။ ဤမွ် ၾကီးက်ယ္ေသာ အက်ိဳးကုိ ေပါ့ေရာ့ ပ်င္းရိစြာ အားထုတ္၍ ဘယ္မွာ ရႏုိင္ပါမည္နည္း။

ေလာက၌ ေငြတရာ တစ္ေထာင္ ရဖု႔ိဆုိလွ်င္ပင္ ခဲယဥ္းစြာ အားထုတ္ရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ၇- ရက္ ၁၅- ရက္ တစ္လ စသည္ျဖင့္ ျပည့္စုံစြာ အားထုတ္၍ ဆင္းရဲခပ္သိမ္း ျငိမ္းမည့္ လုပ္ငန္းကုိ အဘယ္ေၾကာင့္ အားတက္သေရာ မလုပ္ႏုိင္ပါအံ့နည္း။

တစ္ေန႔ အပင္ပန္းခံ၍ လုပ္သည့္အတြက္ တစ္သက္လုံးခ်မ္းသာမည္ဆုိလွ်င္ သာ၍ပင္ စိတ္ပါလက္ပါ လုပ္ထုိက္၏။၁၅ ရက္ တစ္လ စသည္ အပင္ပန္းခံ၍ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ သံသရာတေလွ်ာက္လုံးတြင္ ေတြ႔ၾကဳံသြားရမည့္ ဆင္းရဲဟူသမွ်မွ လြတ္ကင္း ထြက္ေျမာက္ႏုိင္ေစသည့္ ၀ိပႆနာ အလုပ္မ်ိဳးကုိ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေလာကီအလုပ္ထက္ အပင္ပန္းခံ၍ အားမထုတ္ႏုိင္ဘဲ ရွိအံ့နည္း။

အုိသူေတာ္ေကာင္း မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ဟူေသာ အလြန္ၾကီးမားတဲ့ အက်ိဳးကုိ ရေစႏုိင္တဲ့ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကုိ ျပင္းထန္စြာ အားထုတ္ပါေလာ့။

---

အက်င့္လမ္းကုိဆင္ျခင္ပါ

ဤ၀ိပႆနာသည္ သာမန္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ သြားႏုိင္ေသာ လမ္းခရီးမဟုတ္ေပ။ ခပ္သိမ္းေသာ ဘုရား ပေစၥကဗုဒၶါ အရိယာတုိ႔သာ သြားႏုိင္ေသာလမ္း ျဖစ္ေပသည္။

ပ်င္းရိေသာ လူညံ့တုိ႔သည္ ဤလမ္းကုိ မသြားႏုိင္ကုန္။ ဤလမ္းကုိ သြားေသာသူသည္ ဘုရား ပေစၥကဗုဒၶါ အရိယာတုိ႔၏ ဂုဏ္ထူး အက်င့္ထူးႏွင့္ တစိတ္တပုိင္းအားျဖင့္ ျပည့္စုံေနေပ၏။

အုိ...သူေတာ္ေကာင္း ဘုရားစေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္တုိ႔၏ ဂုဏ္အက်င့္ကုိ ယူရာ၌ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေပါ့ေလ်ာ့ေနပါသနည္း။ ထုိပုဂၢိဳလ္ျမတ္တုိ႔၏ သြားရုိးလမ္းကုိ ခရီးတြင္ေအာင္ ထက္သန္စြာႏွင့္ ၾကိဳးစား၍သာ သြားပါေလာ့။

မဟာစည္ဆရာေတာ္(၀ိပႆနာရွုနည္းက်မ္း- အက်ဥ္းခ်ဳပ္) သတိပ႒ာန္ေလးပုိင္းႏွင့္ပတ္သက္၍အထူးမွာထားခ်က္(မဟာစည္-၀ိပႆနာရွုနည္းက်မ္း)

၀ိပႆနာရွုခ်င္ေအာင္ စိတ္ကုိအားေပးနည္း

၀ိပႆနာ ရွုေနေသာ အုိ သူေတာ္ေကာင္း-သင္မေမ့နဲ႔၊ မပ်င္းနဲ႔။ ေမ့ေလ်ာ့ ပ်င္းရိေနလွ်င္ သင္သည္ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္လွ်င္ တရံတခါ၌ ငရဲသုိ႔ က်ေရာက္လိမ့္ဦးမည္။ ေရွးကလဲ ခံစားခဲ့ရလွေလျပီ။

"ငရဲဒုကၡ ႏွင့္ၾကဳံေတြ႔ေနစဥ္မွာ မ်က္ရည္ၾကီးငယ္ က်၍ ဘယ္လုိပင္ ငုိေၾကြး ေတာင့္တေနေသာ္လည္း သင္သည္ ဤ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကုိ အားထုတ္ခြင့္ ရမည္မဟုတ္ေပ။ ယခုလုိ အခါသည္သာလွ်င္ အားထုတ္ခြင့္ရေသာအခါ ေပတည္း။ သုိ႔ျဖစ္၍ သင္မပ်င္းပါနဲ႔။ မေမ့ပါနဲ႔။ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကုိ ထက္သန္စြာ အားထုတ္ပါေလာ့"

ဤသုိ႔ေသာ အဓိပၸါယ္ကုိပင္ ရည္၍ ေပးေတာ္မူခဲ့ေသာ ေအာက္ပါ ဘုရား အဆုံးအမေတာ္ ကုိ ရုိေသစြာ လုိက္နာပါေလာ့။

စ်ာယ(တု၀ံ) ဘိကၡဳ မာ ပမာေဒါ၊
မာ ေတ ကမာဂုေစ ရေမႆု စိတၱံ၊
မာ ေလဟဂုဠံ ဂိလီပမေတၱာ၊
မာကႏၵိ ဒုခ မိဒႏၲိ ဒယွမာေနာ။
(ဓမၼပဒ ၃၇၁- ဂါထာ)

ဘာသာျပန္

ရဟန္း။ -သင္သည္။ မနားမဆုတ္ အားထုတ္ညီညာ ရွုမွတ္ပါေလာ့။ ေမ့၍ မေနေလလင့္။ သင္၏စိတ္ကုိ ငါးပါးအာရုံ ကာမဂုဏ္ ထဲ၌၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ ႏွစ္ျခိဳက္ ေပ်ာ္ပုိက္၍ မေနေစလင့္။ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေတာ့ေတာ့ ေနမိေသာေၾကာင့္ တရံတခါ ငရဲရြာသုိ႔ ေရာက္လတ္၍ မီးလွ်ံ တဟုန္းဟုန္းႏွင့္ သံတုံးသံခဲကုိ အလုိမက်ဘဲ မမ်ိဳရပါေစလင့္။ ငရဲမီး တေျပာင္ေျပာင္ အပူေလာင္ခံရသည္ ျဖစ္၍ ဒီဟာက ဆင္းရဲလွပါတကား ဟူ၍ ဟစ္ေအာ္ ေယာင္ယမ္းလ်က္ မျမည္တမ္း မငုိေၾကြးရပါေစလင့္။

တိရစၦာန္ဘုံ တြင္ ပုိက္ကြန္ ျမွဳံး စသည္ျဖင့္ မိေနစဥ္ကာလ၌လည္း အားထုတ္ခြင့္ မရႏုိင္။ အဖ်ား၌ သံခၽြန္တပ္ေသာ ႏွင္တံ၊ ရုိးရုိးႏွင္တံတုိ႔ျဖင့္ ထုိးဆြ ရုိက္ႏွက္ခံရလ်က္ ရထား၀န္ လွည္း၀န္တုိ႔ကုိ ရုန္းေဆာင္ေနရေသာ ျမင္းႏြားကၽြဲ ျဖစ္စဥ္၌လည္း အားထုတ္ခြင့္ မရႏုိင္။

ျပိတၱာဘုံ တြင္ အႏွစ္သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ကာလပတ္လုံး ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနစဥ္၌လည္း အားထုတ္ခြင့္ မရႏုိင္။ ကာလကဥၵိက အသုရကာယ္ ဘုံတြင္ အရုိးအေရမွ်ျဖင့္ အေတာင္ ခုနစ္ဆယ္ ရွစ္ဆယ္ ပမာဏ ခႏၶာကုိယ္ရွိလ်က္ မစားရ မေသာက္ရလဲ ေလေနပူ စသည္တုိ႔ျဖင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲေနစဥ္၌လည္း အားထုတ္ခြင့္ မရႏုိင္။ ထုိတိရစၧာန္ ျပိတၱာ အသူရကာယ္တုိ႔သည္ အားထုတ္ေသာ္လည္း ၀ိပႆနာ ဥာဏ္၊ မဂ္ဖုိလ္ဥာဏ္ တုိ႔ကုိ မရႏုိင္ကုန္။

အုိ သူေတာ္ေကာင္း- လူျဖစ္ေနစဥ္ ယခုအခါသည္သာလွ်င္ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကုိ အားထုတ္ႏုိင္သည့္ အခါေပတည္း။ သုိ႔ျဖစ္၍ သင္မပ်င္းနဲ႔၊ မေမ့နဲ႔၊ အားထုတ္ပါေလာ့။

ဤသည္ကား အပါယ္ေဘးကုိ ဆင္ျခင္၍ စိတ္ကုိ အားေပးပုံတည္း။
မဟာစည္ဆရာေတာ္(၀ိပႆနာရွဳနည္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္-စာ၈)

http://yatanavasatemple.ning.com/profiles/blogs/3860373:BlogPost:38146?xg_source=activity

႔ဤဆိုဒ္မွ မွ်ေ၀ပါသည္

အာနာပါန

(၁) အာနာပါနေပးပံု

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ အားထုတ္စေယာဂီသစ္မ်ားကို အာနာပါနရႈ၍ သမာဓိထူေထာင္ခိုင္းသည္။ ("ဒီေရာက္လာတဲ့ အလုပ္ေတာင္းတဲ့၊ အလုပ္လုပ္တဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြ တစ္ရက္ဆိုလို႕ရွိရင္ ဘုန္းၾကီးကအလုပ္ကို မေပးေသးဘူး.. သမာဓိဖမ္းပါဦးလို႕ ေျပာလိုက္တယ္.." {ဘာေၾကာင့္မဂ္မရပါလိမ့္ သမာဓိမရွိလို႕ စာအုပ္ၾကီး-၂၈/ စာအုပ္ေသး -၁၀၀ မွ-} အာနပါနထူေထာင္ခိုင္းပံုမွာ ႏွာသီးဖ်ားတြင္ စိတ္ထားျပီး ေလထြက္တာသိ ေလ၀င္တာသိေအာင္ လုပ္ရပါမည္..ဆယ္မိနစ္၊ ဆယ့္ငါးမိနစ္၊ နာရီ၀က္တိုင္တိုင္ စသည္ျဖင့္ "ထြက္ေလ ၀င္ေလ" ကိုထြက္တိုင္းသိ ၀င္တိုင္းသိေအာင္ သတိထား ၀ီရိယစိုက္၍ ေစာင့္သိေပးရပါမည္။ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ျပီးေသာ္လည္း သမာဓိ အားမေကာင္းေသးေသာ ေယာဂီမ်ားလည္း တရားစတင္ ရႈမွတ္တိုင္း မိနစ္အနည္းငယ္ (သို႕) လိုအပ္သေလာက္ အာနာပါနရႈ၍ သမာဓိထူေထာင္သင့္ပါသည္။

---

(၂) ဒိ႒ိျဖဳတ္ေပးပံု

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးသည္ ေယာဂီမ်ား ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ တရားအားမထုတ္ခင္ အျမင္မွား ဒိ႒ိသံုးမ်ဳိးကို အသိဥာဏ္ျဖင့္ ကြာေအာင္ ဒိ႒ိျဖဳတ္ေပး ေတာ္မူပါသည္။ ဤအခ်က္သည္ မိုးကုတ္၀ိပႆနာ၏ ထူးျခားမႈ တရပ္ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ခ်င္လာေအာင္၊ အားထုတ္ရာတြင္လဲ ၾကိဳးစားအားထုတ္ လာေအာင္ သံေ၀ဂ ရဖြယ္တရားမ်ားကို ပိုင္ႏိုင္စြာ ေဟာၾကား ဆံုးမေတာ္မူျပီးေနာက္ ဒိ႒ိျဖဳတ္တရားမ်ားကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။ ဒိ႒ိျဖဳတ္ တရားမ်ား ေဟာၾကားရာတြင္ ေဟာတရားမ်ားအျပင္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာစဥ္ကို ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ကိုယ္ေတာ္တိုင္ တီထြင္ေရးဆြဲေတာ္မူေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္၀ိုင္း ေဒသနာပံုစံျဖင့္ ေဟာၾကား ျပသေတာ္မူပါသည္။ ဒိ႒ိျဖဳတ္တရား၏ အဓိက အႏွစ္ခ်ဳပ္မွာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါမရွိဘဲ ဓမၼသေဘာသာရွိေၾကာင္း ထိုဓမၼသေဘာမ်ားသည္လဲ ခိုင္ျမဲမေနဘဲ ျဖစ္ျပီးပ်က္ေနေၾကာင္း၊ မခိုင္ျမဲေသာ္လည္း အေၾကာင္းအက်ဳိးမဆက္ပဲ အစေပ်ာက္ျပတ္စဲ သြားျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ေၾကာင္း သိရွိေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ေယာဂီမ်ားသည္ ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ တရားအားမထုတ္မွီ ဒိ႒ိကိုအသိဥာဏ္ျဖင့္ ကြာေအာင္ ဒိ႒ိျဖဳတ္တရား၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားမ်ားကို ေၾကေၾကလည္လည္ရွိေအာင္ နာၾကားသင္ယူထားၾကရပါမည္။

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုးရားၾကီးက (၁) သတိပ႒ာန္၊ (၂) သတိပ႒ာန ဘာ၀နာ၊ (၃)  သတိပ႒ာန အက်င့္လမ္းဆံုး ဟူ၍ ေဟာၾကားဆံုးမေတာ္မူေသာ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္ (၃၀၊၈၊၆၁) တရားေတာ္ႏွင့္အညီ ဤစာတမ္း၌ အဆင့္ဆင့္ ေရးသားတင္ျပ သြားပါမည္။

---

(၃) စိတၱာႏုပႆနာရႈပြားပံု

သတိပ႒ာန္
"စိတ္ေတြေပၚတိုင္း သိတာ သတိပ႒ာန္" ဟု ေဟာၾကားခ်က္ႏွင့္အညီ ေယာဂီတို႕သ႑ာန္၌ ေပၚႏိုင္သည့္ စိတ္အမ်ဳိးအစား(၁၃)မ်ဳိးမွာ-

(၁) ျမင္စိတ္၊
(၂) ၾကားစိတ္၊
(၃) နံစိတ္(အနံ႔ရစိတ္)၊
(၄) စားစိတ္၊
(၅) ယားနာေကာင္းစိတ္(ကိုယ္စိတ္)၊
(၆) ေလာဘစိတ္(လိုခ်င္စိတ္၊ ရခ်င္စိတ္၊ စားခ်င္စိတ္....စသည္..)၊
(၇) ေဒါသစိတ္(မေက်နပ္စိတ္၊ အလိုမက်စိတ္၊ ပ်င္းစိတ္......စသည္..)၊
(၈) ေမာဟစိတ္(ေတြေ၀စိတ္၊ ငိုက္မ်ဥ္းစိတ္၊ သံသယစိတ္....စသည္...)၊
(၉) အေလာဘစိတ္ (ေပးကမ္းလွဴဒါန္းလိုစိတ္၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳလိုစိတ္......စသည္...)၊
(၁၀) အေဒါသစိတ္ (သနားစိတ္၊ သူတပါးေကာင္းက်ဳိးလိုလားစိတ္...စသည္..)၊
(၁၁) ေတြးေတာၾကံစည္စိတ္ (ေရာက္တတ္ရာရာ ၾကံစည္စိတ္....)၊
(၁၂) ေလကိုရႈသြင္းစိတ္၊
(၁၃) ေလကိုရိႈက္ထုတ္လိုစိတ္။

အထက္ပါ စိတ္(၁၃)မ်ဳိး မိမိသ႑ာန္၌ ေပၚေနသည္ကို ေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း သိေအာင္လုပ္ရပါမည္။ အဆင္းတခုခုျမင္တိုင္း ျမင္စိတ္ေပၚသည္ဟု သိရပါမည္။ အသံတခုၾကားလွ်င္ ၾကားစိတ္ေပၚသည္ဟု သိေပးရမည္။ အနံ႔တခုခုရတိုင္းလဲ အနံ႔ရစိတ္ စိတ္ေပၚသည္(သို႕) နံစိတ္ေပၚသည္ဟု သိေပးရမည္။ လွ်ာေပၚတြင္ အရသာတခုခု စားတိုင္းစားတိုင္း စားစိတ္ေပၚေနသည္ဟု သိရပါမည္။ ကိုယ္ေပၚတြင္ ယားျခင္း၊ နာျခင္း၊ ပူျခင္းစသည္ျဖင့္ ဘာပဲေပၚေပၚ ကိုယ္စိတ္ေပၚသည္ဟု သိေပးရမည္။ မေနာဒြါရတြင္လဲ လိုခ်င္ရခ်င္စိတ္ေပၚလွ်င္ ေလာဘစိတ္ (သို႔) လိုခ်င္စိတ္ေပၚသည္ဟု သိရပါမည္။ ကိုယ့္သ႑ာန္ ေပၚသည့္စိတ္ကို ကိုယ္သိႏိုင္သလိုသာ သိႏိုင္ပါသည္။ ပါဠိအမည္ျဖင့္ မွန္ကန္စြာသိႏိုင္ဖို႕ အေရးမၾကီးပါ။ ေပးခ်င္လွ်င္ ေပးခ်င္စိတ္ ေပၚသည္ဟု မေက်နပ္လွ်င္ မေက်နပ္စိတ္ေပၚသည္ဟု အသိလိုက္ေပးယံုသာ။ အိပ္ခ်င္လွ်င္လဲ အိပ္ခ်င္စိတ္ေပၚသည္ဟု သိေပးရမည္။ (အျခားစိတ္မ်ားကိုလဲ ဤနည္းတူ သိၾကရပါမည္။) ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ မိမိသ႑ာန္၌ ေပၚလာေသာစိတ္မ်ားကို ေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း လိုက္လိုက္သိေပးေနျခင္းသည္ သတိပ႒ာန္ပြားမ်ား က်င့္ၾကံရာေရာက္သလို မိမိသ႑ာနရွိ ခႏၶာငါးပါးထဲမွ ၀ိညာဏကၡႏၶာကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုခႏၶာသည္ ပရမတ္ခႏၶာအစစ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုခႏၶာသည္ လံုးရပ္သ႑ာန္၊ ပံုဟန္၊ နိမိတ္မရွိပါ။ သိမႈသေဘာသာလွ်င္ ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက "ေခြးမေဟာင္တဲ့ ခႏၶာကို ၀ိပႆနာ ရႈရမယ္" ဟုဆံုးမေတာ္မူပါသည္။ ဤသတိပ႒ာန္အဆင့္ ပြားမ်ားမႈကို ပိုင္ႏိုင္လာေသာ ေယာဂီသည္ ၀ိပႆနာရႈစရာ အရႈခံခႏၶာကို ရွာေတြ႔လာျပီး ဟု ဆိုႏိုင္သကဲ့သို႕ ငါျမင္တယ္၊ ငါၾကားတယ္၊ ငါေတြးတယ္ စေသာငါထင္မႈ သကၠာယဒိ႒ိကိုလဲ ပြားမ်ားမႈျဖင့္ ျဖဳတ္ရာေရာကေနပါသည္။

---

(၄) သတိပ႒ာနဘာ၀နာ

သတိပ႒ာန္အဆင့္ ပြားမ်ားအားထုတ္၍ ခႏၶာေပၚတိုင္း(သို႔) စိတ္ေပၚတိုင္းသိလာႏိုင္ေသာ ေယာဂီသည္ သတိပ႒ာနဘာ၀နာျဖစ္ေအာင္ ဆက္လက္ရႈပြားရမည္။ သတိပ႒ာန ဘာ၀နာဟူသည္ ထိုစိတ္၏အပ်က္ကို ရႈႏိုင္ျခင္းကိုေခၚသည္။

အနိစၥရႈ၊ အနိစၥမွတ္၊ အနိစၥသိရႈပြားနည္း

ဤရႈပြားနည္းတြင္ မိမိသ႑ာန္၌ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္၍ ေပၚလာေသာ စိတ္၏ေနာက္မွ ဥာဏ္လိုက္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ- လိုခ်င္စိတ္တခုေပၚလာပါက သတိပ႒ာန္အဆင့္တြင္ လိုခ်င္စိတ္ေပၚသည္ဟု သိေပးခဲ့ပါသည္။ ယခု သတိပ႒ာနဘာ၀နာအဆင့္တြင္ ထိုလိုခ်င္စိတ္ေနာက္မွ ထိုစိတ္သည္ အနိစၥပဲဟုရႈ /မွတ္ /သိေပးရပါမည္။ (အနိစၥဟုဆိုရာတြင္ ပါ႒ိဘာသာျဖင့္ သိနားလည္ႏိုင္လွ်င္ အနိစၥဟုသိရပါမည္။ သို႔မဟုတ္ ဒီစိတ္ကေလးကလည္း မခိုင္ျမဲဘူး (သို႔) ျဖစ္ျပီး ပ်က္ေနတဲ့သေဘာပဲ၊ အပ်က္ပဲ ဟုမိမိနားလည္လက္ခံသေဘာက်သလို အသိလိုက္ရပါမည္။) အျခားစိတ္မ်ားေပၚတိုင္းလဲ အလားတူအသိလိုက္ေပးပါ။ ဤအနိစၥရႈနည္းသည္ ဘာကအနိစၥမွန္း၊ ဘယ္လိုအနိစၥမွန္း မသိပဲ ရမ္းရႈေနျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ မိမိသ႑ာန္ေပၚလာေသာ အရႈခံပရမတ္ခႏၶာကို ဥာဏ္ျဖင့္လက္ညိႈးထိုး၍ "မင္းအနိစၥပဲ" ဟု ရႈျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။

ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္အကဲခတ္ရႈပြားနည္း

ဤရႈပြားနည္းတြင္ အရႈခံစိတ္တခုခုေပၚလာေသာအခါ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္က ထိုစိတ္ရွိေသးသလား မရွိေတာ့ဘူးလားဟု အကဲခတ္ရႈပြားရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤရႈပြားနည္းျဖင့္ ရႈပြားလိုေသာေယာဂီသည္ စိတ္ေတြ၏နိယာမ သေဘာတရားအရ "စိတ္ႏွစ္ခုျပိဳင္မေပၚႏိုင္ " ဟူေသာအခ်က္ကို သေဘာက် လက္ခံထား ရပါမည္။ စိတ္ေတြျပိဳင္ေပၚေနသည္ဟူေသာ အထင္မွားသည္ "မ်က္စိတမွိတ္၊ လွ်ပ္တျပတ္၊ လက္ဖ်စ္တတြတ္အတြင္း စိတ္ေပါင္း ကုေဋတသိန္းေက်ာ္ တခုႏွင့္တခု မျပိဳင္ဘဲ ဆင့္ကာဆင့္ကာ ေပၚသြားသည္" ဟူေသာ အလြန္ လ်င္ျမန္ေသာ စိတ္အလ်င္ကိုနားမလည္ႏိုင္၊ မသိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤအဆင့္တြင္ ေယာဂီက မိမိသ႑ာန္ေပၚလာေသာ စိတ္ကိုရွိမရွိ အကဲခတ္/ေတြး/ဥာဏ္ျဖင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ၾကည့္ေသာ၊ ေတြးေသာ၊ အကဲခတ္ေသာ စိတ္သာရွိ၍ ေရွ႔ကေပၚသြားေသာ စိတ္မရွိေတာ့ဟု သိ၍မခိုင္ျမဲျခင္း အနိစၥသေဘာကို ဥာဏ္၌ ထင္ျမင္ႏိုင္ပါသည္။

---

(၅) ေ၀ဒနာႏုပႆနာ ရႈပြားပံု

သတိပ႒ာန္

ခံစားမႈသေဘာျဖစ္သည့္ ေ၀ဒနာေတြေပၚတိုင္း သိေအာင္ပြားမ်ားရပါမည္။
ေယာဂီသ႑ာန္၌ ေပၚႏိုင္သည့္ ေ၀ဒနာအမ်ဳိးအစား (၁၂)မ်ဳိးမွာ-
(၁) ျမင္ေသာအခိုက္ ဥေပကၡာေ၀ဒနာ၊
(၂) ၾကားေသာအခိုက္  ဥေပကၡာေ၀ဒနာ၊
(၃) အနံ႔ရေသာအခိုက္  ဥေပကၡာေ၀ဒနာ၊
(၄) စားေသာအခိုက္  ဥေပကၡာေ၀ဒနာ၊
(၅) ကိုယ္ေပၚတြင္ ခ်မ္းသာခိုက္  သုခေ၀ဒနာ၊
(၆) ကိုယ္ေပၚတြင္ ဆင္းရဲခိုက္  ဒုကၡေ၀ဒနာ၊
(၇) စိတ္တြင္ ခ်မ္းသာခိုက္ ေသာမနႆေ၀ဒနာ၊
(၈) စိတ္တြင္ ဆင္းရဲခိုက္  ေဒါမနႆေ၀ဒနာ၊
(၉) စိတ္တြင္ခ်မ္းသာသည္လဲ မဟုတ္၊ ဆင္းရဲသည္လဲမဟုတ္ခိုက္  ဥေပကၡာေ၀ဒနာ၊
(၁၀) စိတ္ခ်မ္းသာကိုယ္ခ်မ္းသာျဖင့္ ေလရႈရိႈက္ေနခိုက္ ေသာမနႆ ေ၀ဒနာ၊
(၁၁) စိတ္ဆင္းရဲကိုယ္ဆင္းရဲျဖင့္ ေလရႈရိႈက္ေနခိုက္ ေဒါမနႆေ၀ဒနာ၊
(၁၂) စိတ္ခ်မ္းသာသည္လဲမဟုတ္ ဆင္းရဲသည္လဲမဟုတ္ ေလရႈရိႈက္ေနခိုက္  ဥေပကၡာေ၀ဒနာ ေပၚေနပါသည္။
ဤအဆင့္တြင္ စိတၱာႏုပႆနာရႈပြားပံုအတိုင္း - ေ၀ဒနာေတြေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း ဘာေ၀ဒနာ ဘာေ၀ဒနာဟု သိေအာင္ၾကိဳးစားရမည္။

သတိပ႒ာနဘာ၀နာ

အနိစၥရႈ၊ အနိစၥမွတ္၊ အနိစၥသိရႈပြားနည္း

မိမိသ႑ာန္ေပၚလာေသာေ၀ဒနာ၏ေနာက္မွ အနိစၥဟု သိေသာဥာဏ္လိုက္ရမည္ျဖစ္သည္။
(အက်ယ္မွာ စိတၱာႏုပႆနာရႈပြားပံုနည္းအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။)

---

ကိုယ့္ေ၀ဒနာကို အကဲခတ္ရႈနည္း

စိတၱာႏုပႆနာပါ အကဲခတ္ရႈပြားနည္းအတိုင္း ရႈမွတ္ရပါမည္။ အကဲခတ္သည့္ဥာဏ္ေပၚခိုက္ ေရွ႔ကေပၚသြားေသာအရႈခံေ၀ဒနာ မရွိေတာ့ပါ။

---

(၆) အေထြေထြသိမွတ္ဖြယ္ရာ

အနိစၥလကၡဏာ

၀ိပႆနာရႈေသာေယာဂီသည္ ပရမတ္သေဘာခႏၶာ၏ မခိုင္ျမဲမႈအနိစၥကို ျမင္ရန္ၾကိဳးစားၾကရမည္ ။ အနိစၥသေဘာကိုဥာဏ္ျဖင့္ျမင္သိရန္ အနိစၥ၏လကၡဏာကို သိေအာငf ၾကည့္ရပါမည္။ "ျဖစ္ျပီးမရွိေတာ့ျခင္းသည္" အနိစၥလကၡဏာျဖစ္ပါသည္။ "ေပၚျပီးေပ်ာက္သြားျခင္း" "ရွိရာကမရွိေတာ့ျခင္း" သည္ပင္ အနိစၥလကၡဏာျဖစ္သည္။ အရႈခံခႏၶာေပၚ လာေသာအခါ ရွိမရွိအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ "ေပၚျပီးေပ်ာက္သြားျခင္း" "ရွိရာကမရွိေတာ့ျခင္း" "ျဖစ္ျပီးမရွိေတာ့ျခင္းသည္" အနိစၥလကၡဏာကို သိ၍ အနိစၥမခိုင္ျမဲျခင္းသေဘာ ကို ဥာဏ္၌ထင္ျမင္လာႏိုင္ပါသည္။ (ဤေနရာတြင္ လံုး၀မရွိေသာ သေဘာမ်ဳိးမဟုတ္၊ လံုး၀မရွိတာရႈခဲ့လွ်င္ ပညတ္ဘက္သို ႔ေရာက္သြားပါမည္။ ၂၁၊၄၊၆၄ ေဟာ စာအုပ္ေသး-၂၁၆ စာအုပ္ၾကီး-၂၃ တြင္ အက်ယ္ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။)

ဆင္အိပ္ဥပမာ

ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ေယာဂီမ်ားအား ဥာဏ္၌ျဖစ္ပ်က္ထင္ျမင္ပံုကို နားလည္ေစရန္ ဆင္အိပ္သည့္ဥပမာျဖင့္   ေဟာၾကားေတာ္မူပါ သည္။ ေတာအစပ္တြင္ရွိေသာ အိမ္၌ေနေသာ သူသည္ ညအခါအိမ္ေရွ႕မွဆင္ေအာ္သံမ်ားကို ၾကားရသည္။ နံက္သို႕ေရာက္ေသာအခါ အိမ္ေရွ႕သို႕ ထြက္ၾကည့္ရာတြင္ ဆင္လာအိပ္သြားေသာလကၡဏာမ်ားျဖစ္ေသာ ေျခရာ၊အိပ္ခဲ့ေသာေနရာမ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဆင္ကိုမျမင္ခဲ့ရေသာ္လည္း ဆင္ျခင္ဥာဏ္ျဖင့္ ဆင္လာအိပ္ျပီး ျပန္သြားျပီးဟု သိႏိုင္ပါသည္။  ထို႔အတူေယာဂီမ်ားကလည္း မိမိ သ႑ာန္ေပၚေနသည့္ ပရမတ္ခႏၶာကို မိမိဥာဏ္ျဖင့္ျပိဳင္ျပီး သိေနသည့္သေဘာမဟုတ္ဘဲ ပညာဥာဏ္ျဖင့္ဆင္ျခင္၍ "ျဖစ္လဲျဖစ္ခဲ့ျပီး ယခုမရွိေတာ့ဘဲ ပ်က္သြားျပီး" ဟုျဖစ္မႈပ်က္မႈကို သိျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပြားမ်ား အားထုတ္ၾကရပါမည္။

ပင့္ကူဥပမာရႈပြားပံု

စိတၱာႏုပႆနာ(သို႔) ေ၀ဒနာႏုပႆနာရႈပြားရာတြင္ ပင့္ကူဥပမာရႈပြားပံုကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။ ေတာထဲတြင္ပင့္ကူၾကီးမ်ားသည္ ပင့္ကူမွ်င္မ်ားျဖင့္အိမ္ဖြဲ႕ထားျပီး ၄င္းတို႕သည္ အိမ္၏အလယ္ဗဟို၌ ေနၾကသည္။ စားစရာအေကာင္တခုခု ပင့္ကူအိမ္၌ကပ္လာလွ်င္ ထိုေနရာ၌ သြားစားျပီးအလယ္ဗဟိုခ်က္မ၌ ျပန္ေနသည္။ ထို႕အတူေယာဂီမ်ား သည္  ဗဟိုခ်က္မႏွင့္တူေသာ ထြက္ေလ၀င္ေလႏွင့္ ယွဥ္တြဲေနေသာစိတ္ (သို႔) ေ၀ဒနာ၏အပ်က္ကို ပင္တိုင္ထားရႈ၍ အျခားစိတ္ (သို႔)ေ၀ဒနာမ်ားေပၚလာပါက ေပၚရာထင္ရွားရာစိတ္ (သို႕)ေ၀ဒနာကို ရႈရပါမည္။ ဤေနရာတြင္ ပင္တိုင္ရႈပြားပံုသည္ အာနာပါနသက္သက္ သမာဓိထူေထာင္ျခင္း မ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ထို၀င္ေလထြက္ေလအခိုက္ ယွဥ္ေသာစိတ္(သို႔)ေ၀ဒနာ၏ အပ်က္ကို မိေအာင္ရႈရန္ျဖစ္သည္ကို အထူးသတိျပဳၾကရပါမည္။

ဓမၼာႏုပႆနာရႈပြားပံု

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ဓမၼာႏုပႆနာရႈပြားနည္းကို သစၥာေလးပါး ထင္ျမင္ေအာင္ရႈနည္း၊ ဒုကၡသစၥာထင္ျမင္ေအာင္ရႈနည္း စသည္ျဖင့္ ေဟာၾကား ဆံုးမ ေတာ္မူပါသည္။ ဤစာတမ္းတြင္ ဒုကၡသစၥာထင္ျမင္ေအာင္ရႈနည္းကို တင္ျပသြားပါမည္။ မိမိသ႑ာန္၌ ျမင္တိုင္း၊ ၾကားတိုင္း၊ နံတိုင္း၊ စားတိုင္း၊ ထိေတြ႕တိုင္း၊ ၾကံေတြးတိုင္း ထိုသေဘာေတြကို "ဒုကၡသစၥာေတြပဲ" ဟု ဥာဏ္ျဖင့္သိေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ၾကရပါမည္။ ဤေနရာတြင္ ဆရာေတာ္ဘုးရားၾကီးကဘုးရားေဟာပါဠိေတာ္ အကိုးအကားမ်ား၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာပါ သစၥာဖြဲ႕ပံုမ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ျဖစ္ျပီးပ်က္ သြားေသာတရားမ်ားသာျဖစ္၍ ဘာေပၚေပၚဒုကၡသစၥာမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း လက္ခံလာႏိုင္ေအာင္ ေဟာၾကားျပသဆံုးမေတာ္မူပါသည္။


ျဖစ္ပ်က္မုန္းေအာင္၊ ျဖစ္ပ်က္ဆံုးေအာင္ ရႈၾကပါ။

မိုးကုတ္၀ိပႆနာရႈနည္းအရ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ ေရွးဦးစြာ အာနာပါနျဖင့္ သမာဓိထူေထာင္ပါ။ ထို႔ေနာက္ခႏၶာ၊ အာယတန၊ဓါတ္၊ သစၥာ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားမ်ား နာၾကားသင္ယူ၍ ဒိ႒ိကိုအသိဥာဏ္ျဖင့္ခြာႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရပါမည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုသမာဓိ ဥာဏ္ပညာ အသိဥာဏ္မ်ားျဖင့္ မိမိသ႑ာန္၌ ေပၚလာေသာခႏၶာငါးပါးမွတပါး ျဖစ္ေသာစိတ္(သို႔) ေ၀ဒနာ ေတြကို ေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း သိေအာင္ၾကိဳးစားရပါမည္။ ထို႔ေနာက္ထိုခႏၶာေတြ၏အပ်က္ကို ျမင္ေအာင္ရႈၾကရပါမည္။ ထို႔ေနာက္ ဒုကၡသစၥထင္ျမင္ လာသည္အထိ ဆက္လက္ရႈပြားၾကရပါမည္။ ျဖစ္ပ်က္၊ အနိစၥ၊ဒုကၡသစၥာ သိေသာဥာဏ္ကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာျဖစ္ေအာင္ ပြားမ်ားၾကရပါမည္။ သို႔မွသာ ၄င္းျဖစ္ပ်က္၊ အနိစၥ၊ဒုကၡသစၥာကို မလိုခ်င္ေသာ၊ မုန္းေသာဥာဏ္ေပၚလာျပီး ဆက္လက္ရႈပြားသြားပါက ျဖစ္ပ်က္၊ အနိစၥ၊ ဒုကၡသစၥာတို႔၏ခ်ဳပ္ဆံုးရာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္အာရံုျပဳႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ေယာဂီအေပါင္း တို႔သည္ မိမိသ႑ာန္၌ ေပၚလာေသာစိတ္(သို႔)ေ၀ဒနာေတြ၏ ျဖစ္မႈပ်က္မႈကို သတိထား၊၀ီရိယစိုက္ျပီး ပညာျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာ နိဗၺာန္သို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္သည္အထိ က်င့္ၾကံပြားမ်ားႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။

ကိုႏိုင္လင္းဟန္(ဓမၼေရာင္ျခည္) ဓမၼဒါနအျဖစ္ျဖင့္ ေရးသားေပးပို႕သည္။

ေမာင္းေထာင္ေၿမဇင္းဆရာေတာ္ႀကီး၏ ၾသ၀ါဒမ်ား

ပုဂၢိဳလ္ (၄) မ်ိဳး

ေယာဂီတို႕ အခုလို သာသနာႏွင့္ေတြ႕ၾကံဳ ဆံုဆည္းရတဲ့အခိုက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾက၊ ဒီဘ၀ ဒီအခ်ိန္ လူျဖစ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ကံေကာင္းတယ္။
ပုဂၢိဳလ္ကလည္း (၄) မ်ိဳးရိွတယ္။
၁။ သာသနာႏွင့္ေတြ႕ၿပီး လူမၿဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္
၂။ လူၿဖစ္ၿပီးသာသနာႏွင့္ မေတြ႕တ့ ဲ ပုဂၢိဳလ္
၃။ သာသနာႏွင့္လည္းမေတြ႕ လူလည္းမၿဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္
၄။ သာသနာႏွင့္လည္းေတြ႕ လူလည္းၿဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္
အခုေယာဂီတို႕ သာသနာႏွင့္လည္းေတြ႕ၿပီး လူလည္းၿဖစ္ေနၿပီ၊ သာသနာအတြင္း ဘုရားစစ္ ဘုရားမွန္၊ တရားစစ္
တရားမွန္၊ သံဃာစစ္ သံဃာမွန္ရိွေနေသးတာ- ႀကိဳးစားၾက အခိ်န္မီေသးတယ္။

---

  ခြင့္သာတုန္း ရုန္းသြားၾက

ေယာဂီတို႕ အခုလို ဘုရားသာသနာေတာ္ႀကီးႏွင့္ ႀကံဳရ၊ ဆံုရလို႕ လူ႕ဘ၀လည္းရလို႕၊ ဘုရားဆုိတဲ႕အသံ၊ တရားဆုိတဲ႕
အသံ၊ သံဃာဆုိတဲ႕အသံေတြၾကားေနရတာ။
ဒီအခိ်န္ ၾကက္တို႕ ၀က္တို႕ ငွက္တို႕ၿဖစ္ေနရင္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဆိုတဲ့အသံေတြလည္း ၾကားေနရပါ့မလား။
ခုခ်ိန္မွာၿဖစ္ေနၾကတ့ ဲ ရွင္ေရာ လူေရာ အကုန္လံုးကံေကာင္းၾကတယ္… အခြင့္အေရးေတြလည္း အမ်ားၾကီးရၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးက-
၁။ ခြင့္သာခိုက္မွ မလိုက္ခ်င္ရင္ အမိုက္နင့္ၿပင္ရိွေသးလိမ့္လား။
၂။ ခြင့္သာဆဲမွ မခဲခ်င္ရင္ အလြဲနင့္ၿပင္ရိွေသးလိမ့္လား။
၃။ ခြင့္သာတုန္းမွ မရုန္းခ်င္ရင္ အရႈံးနင့္ၿပင္ရိွေသးလိမ့္လား…..တဲ့။
ကိုင္းေယာဂီတို႕ အခြင့္သာတုန္း မမိုက္ၾကႏွင့္ လမ္းမလြဲေစႏွင့္ အရႈံးမေပးၾကႏွင့္။

---

လက္မွတ္ရေအာင္ယူထားၾက

ဘုန္းႀကီးတို႕ေရာ ေယာဂီတို႕ေရာ..ဘယ္အသက္အရြယ္၊ ဘယ္ေရာဂါ၊ ဘယ္အခိ်န္၊ ဘယ္ၿမိဳ႕ဘယ္ရြာမွာေသၿပီး ဘယ္ဘံု ဘယ္ဘ၀ေရာက္မယ္ဆိုတာ
ဘုရား၊ ရဟႏၱာမွတပါး ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ဘူး။ အခုလို အခ်ိန္ေကာင္း၊ အခါေကာင္း၊ ဘ၀ေကာင္းရေနတဲ့ အခ်ိန္ လူ႕ဘ၀လည္း
ရေနၿပီ။ သာသနာႏွင့္လည္းေတြ႕ေနၿပီ။ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ အရပ္ေဒသလည္းေရာက္ေနၿပီ။ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း
ေတြလည္း ေတြ႕ေနရတယ္။ က်န္းမာေရး လည္းေကာင္းေနတယ္။ သတိလက္မလြတ္ေစၾကႏွင့္။
ဒီထက္ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ ဘ၀… ရဘို႕မလြယ္ကူဘူး။
“သံသရာခရီးႀကီး လမ္းမဆံုးခ်င္းသြားရဦးမယ္၊ ကိုယ့္လက္မွတ္ ကိုယ္ရေအင္ယူထားၾက”

---

အရြယ္သံုးပါး

ေယာဂီတို႕ ဒီဘ၀… ဒီသာသနာေတာ္ႀကီးႏွင့္ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ အရြယ္သံုးပါး တစ္ပါးပါး အမိအရ တရားအားထုတ္ၾက။
ၾကည္႕ပါလား… ဘုရားလက္ထက္ေတာ္က မဟာဓနသူေ႒းသား ပထမအရြယ္ကသာ တရားအားထုတ္မယ္ဆိုရင္ အရဟတၱဖိုလ္ဆုႀကီး ရမယ္။ ဒုတိယအရြယ္မွာလည္း တရားအားထုတ္မယ္ဆိုရင္ အနာဂါမ္ ဆုႀကီးရမယ္။ တတိယအရြယ္ တရားအားထုတ္မယ္ဆိုရင္လည္း ေသာတာပန္ဆုႀကီးရမယ္လို႕ ဘုရားက ေဟာထားတာ။
မဟာဓနသူေ႒းသား ေလာကီမွာလည္း ပထမအရြယ္ စီးပြားလုပ္ရင္ ပထမတန္းစား သူေ႒းၿဖစ္မွာ။ ဒုတိယအရြယ္
စီးပြားလုပ္ရင္ ဒုတိယတန္းစား သူေ႒းၿဖစ္မွာ။ တတိယအရြယ္ စီးပြားလုပ္ရင္ တတိယတန္းစား သူေ႒းၿဖစ္မွာ။
ခုွေတာ့ ေလာကီေရာ ေလာကုတၱရာေရာ ဘာမွမရေတာ့
“ဖြတ္မရ ဓားမဆံုး” ေပါ့
ဟုတ္တယ္… အရြယ္သံုးပါး တစ္ပါးပါးမွ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ အကုန္ဆံုးရႈံးတာ ေယာဂီတို႕လည္း
အတိတ္ကံက ဘယ္ဆုေတြ ရမယ္ဆိုတာ ေၿပာမရဘူး ႀကိဳးစားၾက။

---

မိုးရြာတုန္းေရခံထားၾက

ေယာဂီတို႕ ဒီသာသနာက ရိွေနေပမယ့္ ခုအားထုတ္ၾကတဲ့ သမထ၊ ၀ိပႆနာ တရားေတြက အၿမဲတမ္းထြန္းကားေနတာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ ထြန္းကားတာ။ ဥပမာ… ေလာကမွာ ဥတု၊ ရာသီေတြကလည္း သူ႕ရာသီႏွင့္သူ
ေျပာင္းလဲေနတာ။ ေခတ္ကာလကလည္း သည္အတိုင္းပဲ၊ ဒီေန႕ႏွင့္မနက္ျဖန္ေတာင္မတူဘူး။ အခိ်န္တိုင္း၊ နာရီတိုင္း၊ ရက္တိုင္း၊ လတိုင္း၊ ႏွစ္တုိင္းေျပာင္းလဲေနတာ။
“အၿမဲတမ္းလည္း မိုးရြာတာမဟုတ္ဘူး၊ မိုးရြာတုန္း ေရခံထားၾက”
သာသနာက ႏွစ္ေထာင့္ေလးရာေက်ာ္ က်န္ေသးတယ္ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္ဘူး၊ ကိုယ္ယူမွ ကိုယ္ရတာ၊ ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္ရတာ၊ မိုးရြာေနေပမဲ့ ကိုယ္ကထြက္ၿပီးမိုးေရမခံရင္ ကိုယ္မေသာက္ရ၊ မသံုးရ၊ မခ်ိဳးရဘူး။
တရားေတာ္ကလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္ရတာ၊ ကိုယ္မလုပ္ ကိုယ္မရဘူး။ ေယာဂီတို႕ ကိုယ့္အတြက္လုပ္တာ ႀကိဳးစားၾက…။

---

ကိုယ့္ဘက္ကလိုတာ

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက-
ဘုန္းႀကီးတို႕၊ ေယာဂီတို႕အတြက္ သူေတာ္ေကာင္း သူျမတ္ေလာင္းႀကီး ေတြ သြားၾကတ့ ဲ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းလိုက္ခ့ဖဲ ို႕။
“ဘာမွလိုေလေသးမရိွေအာင္ ေဟာထားခဲ့တာ မွာေတာ္မူထားခဲ့တာ- လိုတာက ဘုန္းႀကီးတို႕၊ ေယာဂီတို႕ဘက္ကလိုတာ”
ၾကည္႕ပါလား- ဒီလို ဒါနကုသိုလ္ေတြၿပဳရင္ နိဗၺာန္ မရမီ ဘ၀တုိင္း ဘ၀တိုင္း ပစၥည္းဥစၥာေတြေပါတယ္။ ဒီလို သီလေတြေဆာက္တည္ ေစာင့္ထိန္းရင္ ဘ၀တုိင္း ဘ၀တိုင္း ကိုယ္တြင္း ကိုယ္ပေရာဂါ ေဘးအႏၱရာယ္ေတြကင္းၿပီး အသက္ရွည္တယ္။ ဒီလို
သမထ၊ ၀ိပႆနာတရားေတြ အားထုတ္ရင္ စ်ာန္၊ မဂ္၊ ဖိုလ္၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာေတြ ခံစားႏိုင္တယ္၊ ေရာက္ရိွႏိုင္တယ္။ အဲဒီလို ျမတ္စြာဘုရားက သတၱ၀ါေတ ြ သနားေတာ္မူလို႕၊ င့ညဲ ွာေတာ္မူလို႕ထားခ့တဲ ာ။ ဒါေတာင္ လူေတြက ကိုယ့္အတြက္ ထားခဲ့မွန္း ေဟားခဲ့မွန္းမသိၾကဘူး။ သနားစရာေတ ြ ၀မ္းနည္းစရာေတြ။

---

အေအးနဲ႕အပူ

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြက အလြန္ေအးျမတ့ဲ တရားေတြ ေယာဂီတို႕ရဲ႕စိတ္ေတြက အပူေတြ ေရာလို႕မရဘူး။ ခုလို အားထုတ္ေနတဲ့ တစ္ရႈတစ္ရိႈက္က စၿပီး ေယာဂီတုိ႕ရဲ႕စိတ္ေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားေအာင္ ေအးျမသြားေအာင္ အားထုတ္ရမွာ ေမတၱာလည္း မ်ားမ်ားပို႕ၾက..
ေမတၱာပို႕ေတာ့ ေမတၱာပို႕တဲ့ကိုယ့္စိတ္က အရင္ေအးျမတာ။ ကိုယ့္စိတ္ကလည္း တကယ္တမ္း သတၱ၀ါေတြအေပၚ ေအးျမေစလိုတဲ့ စိတ္ဆႏၵႏွင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ပို႕ပါ။ ကိုယ္က ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္ေစာင့္နတ္ကစၿပီး ေမတၱာပို႕ေတာ့ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ နတ္ေတြလည္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ မစၾကတာေပါ့။ မယံုမရိွႏွင့္ ဘုန္းႀကီးကိုယ္ေတြ႕ေတ ြ အမ်ားႀကီးဘဲ၊ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ လုပ္ရင္ မၾကာခင္ေတြ႕ရ ခံစားရမွာ…။

အဂၢမဟာပ႑ိတ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး ဘဒၵႏၲ ေသာဘဏမဟာေထရ္

- မဟာစည္ေခၚ ဆရာေတာ္ ထြန္းေပၚထင္႐ွားသည္။ သတိပ႒ာန္ က်င့္လမ္းမွန္ ထုတ္ျပန္ေဟာၾကားသည္။
- က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာ စီရင္ကာ သာသနာျပဳေနသည္။ ဆ႒သဂၤါ တင္စဥ္မွာ ၾသသာ၀န္ေဆာင္သည္။
- ပါဠိေမးကာ ႒ကထာ ဋီကာစီစစ္သည္။ အ႐ွင္ေသာဘန ပ႑ိတ အဂၢမဟာေထရ္။
- ၀ိသုဒ္ျမန္မာ က်မ္းေ႐ႊစာ ေခ်ာစြာေရးခဲ့သည္။ တစ္ေထာင့္သုံးရာ သုံးေျခာက္မွာ ပ-၀ါကြယ္တိတိ။
- ေဘးရန္ကင္းကြာ ဤက်မ္းစာ ေကာင္းစြာၿပီးေျမာက္သည္။ ထုိနည္းတူစြာ မ်ားသတၱာ ေဘးကြာရန္ကင္းၾကပါေစ။
- အျပစ္ကင္းပ ႀကံသမွ် ျပည့္၀ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ။ ေမတၱာ က႐ုဏာ မုဒိတာ ပြားကာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
- ထူးသူေတြမွာ ဤက်မ္းစာ ဖတ္ကာနားလည္ၾကပါေစ။ နားလည္ၿပီးျပန္ က်င့္လမ္းမွန္ က်င့္ႀကံေပါက္ေရာက္ၾကပါေစ။
- မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာမွန္ အျမန္သိျမင္ၾကပါေစ။ သုိ႔ႏွင့္ျမတ္စြာ သာသနာ ေရာင္ေန၀ါသုိ႔ထြန္းေစေသာ္။

---

၀ိပႆနာ အားထုတ္နည္း အေျခခံ ေဆာင္ပုဒ္ေလးမ်ား

- ၀ိပႆနာ၊ ဉာဏ္ဆုိတာ၊ ဘယ္ဟာ ႐ႈ၍ ျဖစ္သနည္း။ စဲြလန္းႏုိင္ရာ၊ ငါးခႏၶာ၊ မွန္စြာ႐ႈ၍ ျဖစ္သတည္း။
- ဘယ္အက်ိဳးငွါ၊ ထုိခႏၶာ၊ ဘယ္ဟာ႐ႈရပါသနည္း။ မစဲြဖုိ႔ရာ ျဖစ္စဲမွာ၊ မွန္စြာ႐ႈရပါသတည္း။
- ျဖစ္ခုိက္မ႐ႈ၊ ႐ုပ္နာမ္စု၊ စဲြမႈ၀င္ေရာက္သည္။ ၿမဲတယ္ေကာင္းတယ္၊ ငါေကာင္နယ္၊ တကယ္ထင္တတ္သည္။
- ျဖစ္တုိင္းမွတ္႐ႈ၊ ႐ုပ္နာမ္စု၊ စဲြမႈကင္းေပ်ာက္သည္။ မၿမဲဆင္းရဲသေဘာပဲ ဉာဏ္ထဲရွင္းေတာ့သည္။
- စဲြမႈကင္းေပ်ာက္၊ မဂ္လမ္းေပါက္၊ ဆုိက္ေရာက္နိဗၺာန္ျပည္။ ၀ိပႆနာ ႐ႈနည္း၊ မူေသစည္း၊ သိမ္းဆည္းထားရမည္။
(မဟာစည္ဆရာေတာ္)

---

ေဖာင္းပိန္၀ါေယာမွ မဂ္ဖိုလ္သို႔

“ဘုန္းႀကီးတို႔ကေတာ့ ထိုင္ေနဆဲမွာ အထင္႐ွားဆံုးျဖစ္ၿပီး ႐ႈမွတ္လို႔လည္းလြယ္တဲ့ ဝမ္းဗိုက္ထဲက ေတြ႕ထိလႈပ္ရွားမႈက စၿပီး ႐ႈမွတ္ဖို႔ ညႊန္ၾကားေနပါတယ္။ ဝမ္းဗိုက္က ေတာင့္တင္းလႈပ္႐ွားတာဟာ ဝါေယာဓာတ္ပဲ။ အဲဒီ ဝါေယာဓာတ္ကို အရပ္သံုးစကားျဖင့္ ေဖာင္းတယ္ပိန္တယ္လို႔မွတ္ဖို႔ ညႊန္ၾကားေနပါတယ္။

ညႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္း ႐ိုေသစြာ ႐ႈမွတ္ၾကတဲ့ ေယာဂီေတြဟာ ခုနစ္ရက္ အတြင္းေလာက္မွာပင္ သမာဓိ အားရွိၿပီး စိတၱဝိသုဒိၶလည္း ျပည့္စံုသျဖင့္ ႐ုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးကိုလည္း ကိုယ္ပိုင္ ဉာဏ္ျဖင့္ပင္ ပိုင္းျခားသိသူေတြ ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ ႐ွိေနပါၿပီ။

ဒါေလာက္တြင္လည္း မကေသးပါဘူး။ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးကို ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားသိၿပီးေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱသေဘာေတြကိုလည္း ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ပင္ ပိုင္းျခားသိသူေတြ ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ ႐ွိေနပါၿပီ။

ဝိပႆနာဉဏ္ ရင့္သန္တဲ့အခါ ဒြါရ ေျခာက္ပါးက ထင္ရွားေပၚလာသမွ် ႐ုပ္နာမ္ေတြကို ျဖစ္စဥ္အတိုင္း လိုက္၍ ႐ႈသိႏိုင္တဲ့အျပင္ ဝိပႆနာဉာဏ္ ျပည့္စံုလို႔ အရိယမဂ္ဖိုလ္ဉာဏ္ပါ ျပည့္စံုၿပီလို႔ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရေလာက္တဲ့ ေယာဂီေတြလည္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနပါၿပီ။”

(မဟာစည္ ဆရာေတာ္၊ သကၠပဉွသုတ္ စာ ၄၆)

---

ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ႀကီး ေဆာင္ပုဒ္

- ကာမခ်မ္းသာ သုံးေဆာင္တာ ပယ္ခြါေ႐ွာင္ရမည္။ မသုံးေဆာင္ပဲ ကုိယ္ဆင္းရဲ ဒါလဲေ႐ွာင္ရမည္။
- စိတ္အလုိက် လႊတ္ထားက ကာမသုခါ ႏုေယာဂါ။ ပင္ပန္း႐ုံမွ် အားထုတ္က အတၱကိလမထာ ႏုေယာဂါ။
- သစၥာမျမင္ မဂၢင္မပါ ေလ့က်င့္ကာျဖင့္ ခ်မ္းသာၿမဲမည္။ ယုံၾကည္ဆုံးျဖတ္ ယူဆမွတ္ သီလဗၺတပင္။
- အစြန္းႏွစ္သြယ္ လမ္းမွားပယ္ အလယ္လမ္းမွန္ျဖစ္ေပသည္။ လမ္းမွန္ကုိေလွ်ာက္ ဥာဏ္ျမင္ေပါက္ ဆုိက္ေရာက္နိဗၺာန္ျပည္။
- ကုိယ္အမူရာ ျဖစ္တုိင္းမွာ မွန္စြာသိရမည္။ စိတ္အမူရာ ျဖစ္တုိင္းမွာ မွန္စြာသိရမည္။
- ေကာင္းဆုိးလတ္ပါ ေ၀ဒနာ မွန္စြာသိရမည္။ သေဘာတရား ထင္ေပၚျငား ပုိင္းျခားသိရမည္။

---

မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ႀသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ိဳး
- ႀသကာသ ႀသကာသ ႀသကာသ
- ကာယကံ ၀စီကံ မေနကံ တည္းဟူေသာ အျပစ္ခပ္သိမ္း ပေျပာက္ျငိမ္း၍ အသက္ရွည္စြာ အနာမဲ့ေရး ရန္ေဘးကင္းေႀကာင္း ေကာင္းမႈမဂၤလာ ျဖစ္ပါေစျခင္း အက်ိဳးငွါ ဘုရားရတနာ တရားရတနာ သံဃာရတနာ တည္းဟူေသာ ရတနာျမတ္သံုးပါး မိဘ, ဆရာသမား တို႔ကို အရိုအေသ အေလးအျမတ္ လက္အုပ္မိုး၍ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါ၏ အရွင္ဘုရား။
- ကန္ေတာ့ရေသာ ေကာင္းမႈကံ ေစတနာတို႔ေႀကာင့္ အပါယ္ ၄-ပါး, ကပ္ ၃-ပါး, ရပ္ျပစ္ ၈-ပါး, ရန္သူမ်ိဳး ၅-ပါး, ၀ိပတၱိတရား ၄-ပါး, ဗ်သနတရား ၅-ပါး, အနာမ်ိဳး ၉၆-ပါး, မိစၧာဒိ႒ိ ၆၂-ပါးတို႔မွ အခါခပ္သိမ္း ကင္းလြတ္ျငိမ္းသည္ ျဖစ္၍ မဂ္တရား ဖိုလ္တရား နိဗၺာန္ တရားေတာ္ျမတ္ကို လ်င္ျမန္စြာ ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။