ေလးစားအတုယူစရာ

ေလးစားအတုယူစရာ အေၾကာင္းအရာေလးပါ...
ျမတ္စြာဘုရားကုိ အလုပ္အေကၽြးျပဳခဲ့တဲ့ ရွင္အာနႏၵာ

ညီအစ္ကုိ (၇) ေယာက္
၁။ သုေဒၶါဒန
၂။ ဓေတာဒန

၃။ သေကၠာဒန
၄။ သုေကၠာဒန
၅။ အမိေတာဒန
၆။ အမိတ
၇။ ပမိတာ

နံပါတ္ (၁) အစ္ကုိအႀကီးဆုံး သုေဒၶါဒန ဆုိတာက ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အေဖ။ နံပါတ္ (၅) အမိေတာဒန ဆုိတာက ႐ွင္အာနႏၵာရဲ႕ အေဖ။ ဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ႐ွင္အာနႏၵာ တုိ႔က ညီအစ္ကုိ တစ္၀မ္းကြဲ။ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ရွင္အာနႏၵာတုိ႔က သက္တူရြယ္တူေတြ။ ဖြားဖက္ေတာ္လုိ႔ စာေပကဆုိတယ္။


ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ၿပီး (၂) ႏွစ္ေျမာက္မွာ ႐ွင္အာနႏၵာ သာသနာေဘာင္၀င္ေရာက္ လာတယ္။ ဘုန္းႀကီး၀တ္လာတယ္ေပါ့။ ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ရွိတာက အသက္ (၃၅) ႏွစ္အရြယ္ဆုိေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားအသက္ (၃၆) ႏွစ္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားျဖစ္ၿပီး (၂) ႏွစ္ေျမာက္မွာ
သက္တူရြယ္တူ (ဖြားဖက္ေတာ္) ရွင္အာနႏၵာ သာသနာ့ေဘာင္၀တ္ေရာက္လာတယ္လုိ႔ ဆုိရမယ္။

လူလည္း လူ႔အေလွ်ာက္၊ ဘုန္းႀကီးလည္း ဘုန္းႀကီးအေလွ်ာက္ ျမတ္စြာဘုရားလည္း
ျမတ္စြာဘုရားအေလွ်ာက္ အသက္အရြယ္ရလာရင္ အနီးကပ္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးမဲ့သူ လုိအပ္တာ့ အမွန္ပဲ။

ျမတ္စြာဘုရား ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ သြားလုိတဲ့ေနရာကုိ သြားၿပီး ေဟာလုိတဲ့တရားကုိ
ေအးေအးေဆးေဆးေဟာႀကားကာ ေရာက္တဲ့အရပ္က ဒကာ ဒကာမေတြ၊ ရဟန္းသံဃာေတြ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးတာနဲ႔ အဆင္ေျပေနတာပဲ။

ျမတ္စြာဘုရားကုိ အနီးကပ္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးတဲ့ ရဟန္းေတာ္အခ်ဳိ ႔ ရွိခဲ့ပါရဲ႕။ ခဏပဲ။ ၾကာလာေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ေျပာစကားနားမေထာင္ဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားကို အလုပ္အေကၽြးျပဳဘူးတဲ့ရဟန္းတစ္ပါးဆုိ အဲဒီအရပ္ကုိ မသြားပါနဲ႔လုိ႔ တားေနတဲ့ၾကားက ထြက္သြားၿပီး ျပႆနာတက္ကာ ျမတ္စြာဘုရားထံမွ လစ္ထြက္သြားတယ္။ ဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားကုိ အနီးကပ္အလုပ္အေကၽြးျပဳစုဘူးတဲ့ ရဟန္းေတာ္ ခပ္မ်ားမ်ားဟာ
ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အထာကုိ မနပ္ၾကဘူး။

ဒီလုိနဲ႔ သက္ေတာ္ (၅၅) ႏွစ္ ၀ါေတာ္ (၂၀) ရသည့္တုိင္ေအာင္ ျမတ္စြာဘုရားမွာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ အနီးကပ္ အၿမဲတမ္း ျပဳစုလုပ္ေကၽြးမဲ့သူ မ႐ွိခဲ့ဘူး။ သက္ေတာ္ ၅၅ ႏွစ္ ၀ါေတာ္ (၂၀) အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းေတြကုိ စုေ၀းေစၿပီး ရဟန္းတုိ႔၊ ငါ အရြယ္ရလာၿပီ။ ငါ့ကုိယ္ အနီးကပ္ အၿမဲတမ္း ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ လုပ္ေကၽြးႏုိင္မဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးလုိအပ္တယ္။ ငါ့အထာကုိ သိတဲ့ ငါ့ကုိ အၿမဲတမ္း အနီးကပ္ ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္လုပ္ေကၽြးႏုိင္မဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ ေရြးခ်ယ္ၾက - လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေတာ့ ရွင္အာနႏၵာ ကလြဲလုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႔ ညာလက္႐ုံး ဘယ္လက္႐ုံးေတြျဖစ္ၾကတဲ့
႐ွင္သာရိပုတၱရာ၊ ရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တုိ႔ကအစ စုေ၀းေရာက္ရွိလာတဲ့ ရဟန္းသံဃာအားလုံး
တပည့္ေတာ္တုိ႔ အနီးကပ္ျပဳစုလုပ္ေကၽြးပါရေစလုိ႔ အလုအယက္ေလွ်ာက္ၾကတာေပါ့။
ေလွ်ာက္ထားသမွ် ရဟန္းသံဃာေတြ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႔ Reject နဲ႔ တုိးေတာ့တာပဲ။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ သံဃာၾကားထဲ ေခါင္းႀကီးစုိက္ၿပီး ၿငိမ္ေနတဲ့ ရွင္အာနႏၵာႀကီးကုိ ၀ုိင္းတုိက္တြန္း ရေတာ့တာေပါ့။

တုိက္တြန္းေတာ့ ရွင္အာနႏၵာႀကီး ဘာေျပာတယ္ထင္တုန္း။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အေနနဲ႔ တပည့္ေတာ္ေတာင္းဆုိတဲ့အခ်က္ (၈) ခ်က္ကုိ လုိက္ေလ်ာေပးႏုိင္မွသာ အလုပ္အေကၽြးလုပ္နုိင္ မည္ျဖစ္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ၾကားတယ္။

ၾကည့္စမ္း၊ သူမ်ားေတြ သူ႔ထက္ငါ ျမတ္စြာဘုရားကို အလုပ္အေကၽြးလုပ္ခ်င္လြန္းလုိ႔ အလုအယက္ေလွ်ာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ရွင္အာနႏၵာႀကီးကေတာ့ ေအးေဆးပဲ။ အခ်က္ (၈) ခ်က္ေတာင္ ျမတ္စြာဘုရားဘက္က လုိက္ေလွ်ာဘုိ႔ ေတာင္းဆိုလုိက္ေသးတယ္။

ေလာက လူ႔သဘာ၀က ကုိယ့္ေဆြမ်ဳိးထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ရာထူးႀကီးႀကီးရရင္ ရာထူးႀကီးႀကီးရထားထဲ့ အဲ့ေဆြမ်ဳိးကုိ အမွီျပဳၿပီး ေျမ၊ အိမ္ယာ၊ တုိက္တာ၊ ေစ်းခန္း၊ ကားစသည္မ်ားရေအာင္ အခြင့္အေရးယူတတ္ၾကတာထုံးစံပဲ။

ရွင္အာနႏၵာကေရာ?
ျမတ္စြာဘုရားဟာ ငါ့အစ္ကုိ၀မ္းကြဲပဲ၊ ဒီတစ္ခ်ီေတာ့ ငါ့အကြက္ဆုိက္ၿပီ၊ ငါ့ေဆြမ်ဳိးေကာင္းစားတုန္း ငါလဲ တစ္သက္တာဖူလုံေအာင္ ရိကၡာ႐ွာလုိက္မဟဲ့၊ ဖြားဘက္ေတာ္ ေနာင္ေတာ္ဘုရားဆီက အခြင့္အေရးရတုန္း ေတာင္းလုိက္အုံးမဟဲ့ ဆုိတဲ့ အတၱကုိယ္က်ဳိးအတြက္ ရွင္အာနႏၵာႀကီးက အဆုိပါ အခ်က္ (၈) ခ်က္ကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့တာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။

သူေတာင္းဆုိခဲ့တာ ျမတ္စြာဘုရားအတြက္ပါ။ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြအတြက္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အတြက္ပါ။ ရွင္အာနႏၵာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အလုပ္အေကၽြးျဖစ္ဘုိ႔အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားထံက သူေတာင္းဆုိတဲ့ အခ်က္ (၈) ခ်က္ကုိ ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္။

၁။ ျမတ္စြာဘုရား ရရွိလာတဲ့ သကၤန္းကုိ ဘယ္ေတာ့မွ သူ႔ကုိ မေပးရဘူးတဲ့။

၂။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႔ ဆြမ္းကုိ သူ႔ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မေကၽြးပါနဲ႔တဲ့။

၃။ ျမတ္စြာဘုရားေနတဲ့ သန္႔ရွင္းသပ္ယပ္တဲ့ ေက်ာင္းေတာ္အခန္းကုိ
ဘယ္လုိအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ သူ႔ကုိ မေနခုိင္းပါနဲ႔ တဲ့။

၄။ ျမတ္စြာဘုရားကို ဆြမ္းလွဴဘုိ႔ သကၤန္းလွဴဘုိ႔ စသျဖင့္
ပင့္တဲ့ေနရာေတြကို သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေခၚပါနဲ႔တဲ့။

၅။ သူ႔ကုိ ပင့္တဲ့ေနရာေတြကိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား အၿမဲလုိက္ပါေပးရမယ္တဲ့။

၆။ ရပ္ေ၀းရပ္နီးမွ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဖူးေမွ်ာ္ဘုိ႔ လာၾကတဲ့ဧည့္ပရိသတ္ေတြကို
မိတ္ေဆြဖြဲ႔ခြင့္ျပဳပါတဲ့။

၇။ သူ႔မွာ တစုံတရာ သံသယရွိလုိ႔ ေမးစရာရွိလာလွ်င္
ဘယ္အခ်ိန္မဆုိ ျမတ္စြာဘုရားထံလာေရာက္ ေလွ်ာက္ထားခြင့္ျပဳပါတဲ့။

၈။ ျမတ္စြာဘုရားအေနနဲ႔ သူ႔မ်က္ကြယ္ ဘယ္မွာပဲ တရားေဟာခဲ့ ေဟာခဲ့၊
သူ႔ကုိ ျပန္ေဟာျပရမယ္တဲ့။

ရွင္အာနႏၵာႀကီးေတာင္းဆုိတဲ့ ဒီအခ်က္ (၈) ခ်က္ကို ၾကည့္ၿပီး ရွင္အာနႏၵာႀကီးကုိ ၾကည္ညဳိလုိက္တာ။ အားက်လုိက္တာ။ ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ႔ ၀မ္းသာ သေဘာက်လြန္းလုိ႔ နားနားၿပီး ဖတ္ရတယ္။

ဒီအခ်က္ေတြထဲက ပထမ (၃) ခ်က္ကုိ ေသခ်ာဖတ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ ဘ၀မွာ အေရးအႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရွင္အာနႏၵာ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ မပတ္သက္ခ်င္ဘူး။
ဘုရားကို အလုပ္အေကၽြးျပဳစုလုိ႔ ဘုရားရဲ႕ ေပးစာ ကမ္းစာ စားရ ၀တ္ရတဲ့ဘ၀မ်ဳိး
ရွင္အာနႏၵာ မေနလုိဘူး။ ဒါ့အျပင္ရွင္အာနႏၵာႀကီး ဘုရားျပဳစုလုပ္ေကၽြးၿပီး ဘုရားေပးစာ ကမ္းစာစားၿပီး ႀကီးပြါးေနတာပါကြာ။ လူအမ်ားေျပာမွာကုိ သူလုိလားဟန္မတူဘူး။

နံပါတ္ (၄) ေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ ၾကည္။ ဘုရားတစ္ပါးတည္းပင့္တာကုိ ရွင္အာနႏၵာႀကီးက
(လုပ္ေကၽြးျပဳစုတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး) လုိက္ကပ္စားေသာက္ေနတာေဟ့ လုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ျမင္လာနုိင္တယ္။ ဒီလုိလဲ သူအျမင္မခံနုိင္ဘူး။

နံပါတ္ (၅) ေတာင္းဆုိခ်က္ၾကေတာ့ သူ႔ကို သူ႔ဒကာ ဒကာမေတြက ပင့္ရင္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားပါ လုိက္ေပးရမယ္ဆုိပဲ။ ဘယ္ေလာက္ ဆရာသမားကုိ ေရွ႕တန္းတင္တဲ့ ရွင္အာနႏၵာႀကီးလဲ။ ရွင္အာနႏၵာေတာင္းတဲ့ ပထမအခ်က္ (၅) ခ်က္ကုိ နားလည္မိတာပါ။ ညီအစ္ကုိ တစ္၀မ္းကြဲ ဖြားဖက္ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ေနာင္ေတာ္ဘုရားဆီက လုံး၀အခြင့္အေရးမယူတတ္တဲ့ ရွင္အာနႏၵာႀကီးကုိ ၾကည့္ၿပီး အလားတူ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္တဲ့ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ႀကီးကုိလဲ သတိရမိေသးတယ္။
https://www.facebook.com/BuddhismBeams
by Dhamma Garden
.....................................
http://www.dhammagarden.com/ မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဘုရားရွိခိုးျခင္း ဟူသည္

ဘုရားရွိခိုးျခင္းသည္ စိတ္တည္ျငိမ္ေအာင္ျပဳလုပ္သည္ဟု မွားယြင္းစြာ ထင္ျမင္သူအခ်ိဳ႕ ရွိၾကေလသည္။ အမွန္စင္စစ္ ယင္းထက္ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာ က်ယ္ဝန္းသည္ကို သိရွိရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ဘုရားရွိခိုးပူေဇာ္ရန္ နည္းလမ္းမွာ - ရတနာသံုးပါးအေပၚ ယံုၾကည္မွုထက္သန္ေသာ သဒၵါ၊ စင္က်ယ္ေသာ သီလ၊ တည္ျငိမ္ေသာ သမာဓိ၊ မျပန္႔လြင့္ေသာ သတိ၊ သစၥါေလးပါးႏွင့္ ျမတ္တရားအက်ိဳး အေၾကာင္းတို႔ကို သိျမင္ေသာ ပညာ စသည့္ ဗုိလ္ အဂၤါ ငါးပါး ကပ္၍ ရွိခိုးရမည္ဟု အဘိဓမၼာက်မ္းတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ အတိအလင္း ေဟာၾကားထားပါသည္။

အခ်ိန္မွန္ကိုက္ အဓိဌာန္ျပီး ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ ဂါထာရြတ္ျခင္း၊ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္း အစရွိသျဖင့္တို႔က သဒၵါ၊ သတိ၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ စသည္တုိ႔ အျမဲစြဲကပ္၍ သာသနာ အဓြန္႔ရွည္ရန္၊ ဘုရားေဟာ တရား မေပ်ာက္ပ်က္ရန္ အက်ိဳးေဆာင္ျခင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္ရာ အျမဲျပဳေသာ မဟာကုသုိလ္မ်ိဳး ျဖစ္ရသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ယခုေခတ္အခါ ယင္းသုိ႔ အက်ိဳးသိျမင္ ရွိခိုးျခင္းထက္ အျခားရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား ျဖင့္ ရွိခိုးေနၾကသည္။ ဥပမာ- ကံ့ညံံ့မ်ား ေပ်ာက္ရန္၊ ခ်မ္းသာရန္၊ အသက္ေဘးလြတ္ေျမာက္ရန္၊ စီးပြားဥစၥာ တိုးပြားရန္၊ စာေမးပြဲေအာင္ရန္၊ ရာထူးတိုးရန္ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အမွန္စင္စစ္ ယင္းသို႔ အက်ိဳးေမ်ာ္၍ ရွိခိုး ျခင္းသည္ ေလာဘစိတ္ အေျခခံျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကိေလသာပို၍ စြဲျမဲရသည္။ အကုသုိလ္ျဖစ္တတ္သည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ ညံ့ဖ်င္းေသာ ကုသိုလ္ ျဖစ္ရသည္။

ထို႔ျပင္ ဘုရားရွိခုိးျခင္းဟူသည္ ျပဳခဲ့ေသာ အျပစ္၊ အကုသိုလ္မ်ား ေပ်ာက္ေစရန္လည္း မဟုတ္ပါ။ မည္သည့္ ကံကိုမွ ဘုရားက ျပန္လည္ ျပဳျပင္စီရင္ေပး၍မရ။ ဘုရားရွိခိုးျခင္းက မိမိဟာ သဒၵါ၊ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ သီလ စတာေတြန႔ဲ ျပည့္စံုေနေသးျပီး ရတနာသံုးပါးကို အျမဲပူေဇာ္ဆည္းကပ္တယ္ဆုိတာကို ျပန္လည္ အမွတ္ရ သတိကပ္ေစျခင္း၊ သာသနာ မကြယ္ေပ်ာက္ေစရန္ ဘုရားေဟာ ဂါထာမ်ားကို ျပန္လည္ ရြတ္ဖတ္ျခင္း၊ နတ္လူ အေပါင္း အမွ်ေဝသည္က ေမတၱာ ဘာဝနာ ကုသိုလ္ယူျခင္း၊ စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ဘုရားရွိခိုးျခင္း၏ အေၾကာင္းတရား မ်ားက အင္မတန္ ေပါမ်ားလွပါတယ္။ အေၾကာင္းတရားမ်ားသေလာက္ အက်ိဳးတရား အျဖင့္ မဟာကုသိုလ္ထူးမ်ား ရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွိခိုးျခင္းဟူသည္ စိတ္တည္ျငိမ္ေအာင္လုပ္သည္ ဆုိေသာ ေသးသိမ္သည့္အေတြးကို ေပ်ာက္ပ်က္ေစျပီး ဘုရားေဟာတရား အတိုင္း ေၾကာင္းက်ိဳးသိျမင္ ရွိခိုးပူေဇာ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ဘုရားေဟာတရား၊ သုတ္၊ ဂါထာ၊ က်မ္းမ်ားကို မကြယ္ေပ်ာက္ေစျခင္းငွာ အဓိပၸါယ္ေလ့လာသိရွိျပီး ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းက သာသနာကို တည္တံ့ေစသကဲ့သို႔ မဂ္ဖိုလ္၊ နိဗၺာန္ ေရာက္ အက်ိဳးထူးလွပါသည္။ အမွန္ကုိသိ ဥာဏ္မ်က္စိျဖင့္ ေလ့လာသိျမင္ က်င့္ၾကံႏိုင္ၾကပါေစေသာ္။

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=344164929003979&set=a.150971318323342.40753.150948268325647&type=1&relevant_count=1

မေနသူေတြထဲမွာ ေနလိုက္ပါ

မေနသူေတြထဲမွာ ေနလိုက္ပါ
-------------------------------

♣ ျမင့္သူေတြထဲမွာ နိမ့္သူျဖစ္ပါ၊
♣ နိမ့္သူေတြထဲမွာ ျမင့္သူျဖစ္ပါ။
♣ မေနသူေတြထဲမွာ ေနပါ၊
♣ ေပ်ာ္သူေတြထဲမွာ မေပ်ာ္ပါနဲ႔။(ေထရ၊႒၊၁၊၂၁၃။)-တဲ့

ဒီစကား (၄)ခြန္းကို အရွင္ပိယၪၨဟမေထရ္က မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာပါ။
(၁) ျမင့္သူေတြထဲမွာ နိမ့္သူျဖစ္ပါ တဲ့။

ေလာကထဲမွာ ဘ၀င္ျမင့္ေနသူ မာနႀကီးေနေတြရွိပါတယ္၊ အဲဒီသူေတြထဲမွာ ဘ၀င္မျမင့္ပဲ၊ မာနမႀကီးပဲ ေနပါလို႔ဆိုလိုတာပါ။

ရုပ္ရည္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ ပညာေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရးစတဲ့ အေရးေတြေၾကာင့္ ဘ၀င္ျမင့္ မာနႀကီး စိတ္ႀကီး၀င္သူေတြက ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲေလ၊ အဲဒီအထဲမွာ ဘ၀င္မျမင့္ မာနမႀကီးပဲ နိမ့္သူအျဖစ္ ကိုယ့္ဘ၀ကို ေက်နပ္လိုက္စမ္းပါ။ မာနဆိုတဲ့အတိုင္း မာၿပီးနသြားတာေလ။ ဘ၀င္ျမင့္တယ္ဆိုတာလဲ ႏွလံုးသားကိုေလပင့္လို႔ ျမင့္တက္သြားတဲ့ ပူေပါင္းတစ္မ်ိဳးပါဘဲ ပါးလ်ပ္ၿပီး အထဲမွာေလေတြပဲရွိေနတယ္။ အဲ…ဒါေပမယ့္ တကယ္ခၽြန္တဲ့သူနဲ႔ေတြ႕ေရာ ေပါက္ကြဲတတ္ၿပီး ဘာမွမဟုတ္ဘူးျဖစ္သြားတတ္တယ္။

၂။ နိမ့္သူေတြထဲမွာ ျမင့္သူျဖစ္ပါ-တဲ့။

ႏွလံုးသြင္း(စိတ္ဓာတ္)ညံ့ဖ်င္းတဲ့အတြက္ ပ်င္းေနလို႔ ဂုဏ္ေတြ နိမ့္က်သူေတြအထဲမွာ ႏွလံုးသြင္း(စိတ္ဓာတ္)မြန္ျမတ္မွန္ကန္မႈ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြနဲ႔ ဂုဏ္ေတြ ျမင့္တက္သူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္စမ္းပါလို႔ အရွင္ပိယဥၨဟကမေထရ္က ဆိုလိုတာပါ။

စိတ္ဓာတ္ေတြညံ့ဖ်င္းေနရင္ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာဆိုၿပီး ရွိတဲ့ဥစၥာ တတ္တဲ့ပညာ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ရာထူးအာနာပါ၀ါေတြကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး အတၱအဆိပ္ေတြနဲ႔ လူေတြကို ဒုကၡေပးတတ္တယ္။ အဲသည္လိုလုပ္ရင္းနဲ႔ သူဂုဏ္ကို သူတူးၿဖိဳမိမွန္းမသိ တူးၿဖိဳၿပီး နိမ့္က်သြားေတာ့မွာ ေနာက္ဆံုး အပါယ္လားတဲ့အထိေပါ့။ အဲဒီလိုလူေတြထဲမွာ စိတ္ဓာတ္မြန္ျမတ္သူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ပါ၊ မြန္ျမတ္တဲ့စိတ္ဓာတ္ရွိမွ လိုေနသူေတြကို ျဖည့္ေပးခ်င္မယ္၊ နိမ့္ေနသူေတြကို ျမွင့္ေပးခ်င္မယ္၊ သိမ္ငယ္သူေတြကို ညွာတာႏိုင္မယ္။ အေကာင္းေတြအားလံုးကို ျပဳလုပ္ႏိုင္မယ္ေလ…။ ဒါေၾကာင့္ နိမ့္ေနသူေတြထဲ ျမင့္လိုက္ပါ။

၃။ မေနသူေတြထဲမွာ ေနပါ။

အက်င့္ျမတ္နဲ႔ေနနည္း အရိယတို႔ရဲ့ ေနနည္းေတြနဲ႔ မေနသူေတြထဲမွာ အက်င့္ျမတ္နဲ႔ေနသူ၊ အရိယာတို႔ေနနည္းနဲ႔ေနသူ ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားပါလို႔ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေလာကမွာ အက်င့္ျမတ္နဲ႔ေနသူေတြထက္ အက်င့္ျမတ္နဲ႔မေနသူေတြက ပိုမ်ားပါတယ္၊ သူမ်ားမေျပာပါနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ပဲေ၀ဖန္ၾကည့္ပါ၊ ငါ ဘယ္စိတ္နဲ႔ေနတာပိုမ်ားသလဲလို႔ေပါ့။

အက်င့္ျမတ္စိတ္နဲ႔ေနတဲ့အခ်ိန္၊ အရိယာေတြေနနည္းနဲ႔ ေနတဲ့အခ်ိန္ရယ္၊ အဲဒီနည္းေတြနဲ႔ မေနတဲ့အခ်ိန္ ဘယ္ဟာက ပိုမ်ားမလဲ ခ်ိန္စရာမလိုဘူးထင္ပါတယ္။ အက်င့္ျမတ္နဲ႔မေနသူေတြထဲမွာ ေနႏုိင္သူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ အရွင္ျမတ္ႀကီးက မိန္႔ေတာ္မူေနတာပါဗ်ာ။

၄။ ေပ်ာ္သူေတြထဲမွာ မေပ်ာ္ပါနဲ႔။

ကာမဂုဏ္အေပ်ာ္ ကိေလသာအေပ်ာ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနသူေတြထဲမွာ သူတို႔လို မေပ်ာ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖို႔ကို အရွင္ျမတ္က မိန္႔ေတာ္မူလိုရင္းပါ။
ဟုတ္တယ္။ ကိုယ္အပါအ၀င္ အေတာ္မ်ားမ်ား ေပ်ာ္ေနတာက ကာမဂုဏ္ထဲမွာ၊ ေန႔စဥ္ စား၀တ္ေနေရးဆိုတဲ့ အေရးသံုးေရးမွာ အစားကာမဂုဏ္၊ အ၀တ္ကာမဂုဏ္၊ ေနထိုင္ေရးကာမဂုဏ္ေတြမွာ ေပ်ာ္ေနတာ စဥ္းစားၾကည့္။

ေၾသာ္…ဒါနဲ႔စကားစပ္လို႔ အေကာင္းေတြသံုးတိုင္း ကာမဂုဏ္မွာေပ်ာ္ေနတာလို႔မယူဆပါနဲ႔။ ဒါေၾကာင့္ ပညာရွိေတြက သံုးတာသံုးပါ မစြဲပါနဲ႔လို႔ သတိေပးၾကတာေပါ့။ ကိုယ့္ျပဳခဲ့တဲ့ ကာမာ၀စရကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ အာရံုေကာင္းေတြကို သံုးရမွာေပါ့ေလ၊ သို႔ေသာ္ မစြဲၾကေလနဲ႔လို႔ တိုက္တြန္းေတာ္မူၾကတာပါ။

ဟုတ္တယ္ ကာမဂုဏ္ဆိုတာကလဲ ကာမ..ကုန္ မကာလွ်င္..မကုန္လို႔ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရားမိန္႔ေတာ္မူဘူးသလို႔ ကာႏိုင္မွ ကုန္တဲ့အမ်ိဳးေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကာမဂုဏ္အေပ်ာ္မ်ိဳးမွာ မေပ်ာ္မိေအာင္ တံတိုင္းေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔ ကာရံထားၾကဖို႔လိုတာေပါ့ေလ။

ကာမဂုဏ္ေပ်ာ္ေတြဆိုတာ အပူေပ်ာ္ေတြပါ၊ အဲဒီအပူေပ်ာ္ေတြနဲ႔မေပ်ာ္ပဲ သမထ၀ိပႆနာနဲ႔ေပ်ာ္သူ၊ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ေတြနဲ႔ေပ်ာ္သူေတြက အေအးေပ်ာ္လို႔ဆိုရမွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အေအးေပ်ာ္နဲ႔ေပ်ာ္ႏိုင္ေအာင္ ေပ်ာ္သူေတြထဲမွာ မေပ်ာ္မွ အေအးေပ်ာ္နဲ႔ေပ်ာ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

သာမေဏေက်ာ္၏ အတုယူဖြယ္စိတ္ထားမ်ားကို မွီးသည္။

(အမွားပါခြင့္လြတ္ လိုအပ္လွ်င္ျဖည့္စြက္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ပါသည္။)

♠♠♠ အားလံုးရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ…။

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=139562869518355&set=a.110769665731009.12529.100003939288500&type=1&relevant_count=1 

၀ိပႆနာရွုျခင္း၏အက်ိဳးႏွင့္အက်င့္လမ္းကုိဆင္ျခင္ျခင္း

၀ိပႆနာရွုျခင္း၏အက်ိဳးႏွင့္အက်င့္လမ္းကုိဆင္ျခင္ျခင္း

ဤ၀ိပႆနာ အလုပ္ျဖင့္ မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္ ကုိရ၏. အပါယ္ဆင္းရဲ သံသရာ ဆင္းရဲတုိ႔မွ လြတ္ကင္း ထြက္ေျမာက္၏။ ဤမွ် ၾကီးက်ယ္ေသာ အက်ိဳးကုိ ေပါ့ေရာ့ ပ်င္းရိစြာ အားထုတ္၍ ဘယ္မွာ ရႏုိင္ပါမည္နည္း။

ေလာက၌ ေငြတရာ တစ္ေထာင္ ရဖု႔ိဆုိလွ်င္ပင္ ခဲယဥ္းစြာ အားထုတ္ရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ၇- ရက္ ၁၅- ရက္ တစ္လ စသည္ျဖင့္ ျပည့္စုံစြာ အားထုတ္၍ ဆင္းရဲခပ္သိမ္း ျငိမ္းမည့္ လုပ္ငန္းကုိ အဘယ္ေၾကာင့္ အားတက္သေရာ မလုပ္ႏုိင္ပါအံ့နည္း။

တစ္ေန႔ အပင္ပန္းခံ၍ လုပ္သည့္အတြက္ တစ္သက္လုံးခ်မ္းသာမည္ဆုိလွ်င္ သာ၍ပင္ စိတ္ပါလက္ပါ လုပ္ထုိက္၏။၁၅ ရက္ တစ္လ စသည္ အပင္ပန္းခံ၍ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ သံသရာတေလွ်ာက္လုံးတြင္ ေတြ႔ၾကဳံသြားရမည့္ ဆင္းရဲဟူသမွ်မွ လြတ္ကင္း ထြက္ေျမာက္ႏုိင္ေစသည့္ ၀ိပႆနာ အလုပ္မ်ိဳးကုိ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေလာကီအလုပ္ထက္ အပင္ပန္းခံ၍ အားမထုတ္ႏုိင္ဘဲ ရွိအံ့နည္း။

အုိသူေတာ္ေကာင္း မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ဟူေသာ အလြန္ၾကီးမားတဲ့ အက်ိဳးကုိ ရေစႏုိင္တဲ့ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကုိ ျပင္းထန္စြာ အားထုတ္ပါေလာ့။

---

အက်င့္လမ္းကုိဆင္ျခင္ပါ

ဤ၀ိပႆနာသည္ သာမန္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ သြားႏုိင္ေသာ လမ္းခရီးမဟုတ္ေပ။ ခပ္သိမ္းေသာ ဘုရား ပေစၥကဗုဒၶါ အရိယာတုိ႔သာ သြားႏုိင္ေသာလမ္း ျဖစ္ေပသည္။

ပ်င္းရိေသာ လူညံ့တုိ႔သည္ ဤလမ္းကုိ မသြားႏုိင္ကုန္။ ဤလမ္းကုိ သြားေသာသူသည္ ဘုရား ပေစၥကဗုဒၶါ အရိယာတုိ႔၏ ဂုဏ္ထူး အက်င့္ထူးႏွင့္ တစိတ္တပုိင္းအားျဖင့္ ျပည့္စုံေနေပ၏။

အုိ...သူေတာ္ေကာင္း ဘုရားစေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္တုိ႔၏ ဂုဏ္အက်င့္ကုိ ယူရာ၌ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေပါ့ေလ်ာ့ေနပါသနည္း။ ထုိပုဂၢိဳလ္ျမတ္တုိ႔၏ သြားရုိးလမ္းကုိ ခရီးတြင္ေအာင္ ထက္သန္စြာႏွင့္ ၾကိဳးစား၍သာ သြားပါေလာ့။

မဟာစည္ဆရာေတာ္(၀ိပႆနာရွုနည္းက်မ္း- အက်ဥ္းခ်ဳပ္) သတိပ႒ာန္ေလးပုိင္းႏွင့္ပတ္သက္၍အထူးမွာထားခ်က္(မဟာစည္-၀ိပႆနာရွုနည္းက်မ္း)

၀ိပႆနာရွုခ်င္ေအာင္ စိတ္ကုိအားေပးနည္း

၀ိပႆနာ ရွုေနေသာ အုိ သူေတာ္ေကာင္း-သင္မေမ့နဲ႔၊ မပ်င္းနဲ႔။ ေမ့ေလ်ာ့ ပ်င္းရိေနလွ်င္ သင္သည္ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္လွ်င္ တရံတခါ၌ ငရဲသုိ႔ က်ေရာက္လိမ့္ဦးမည္။ ေရွးကလဲ ခံစားခဲ့ရလွေလျပီ။

"ငရဲဒုကၡ ႏွင့္ၾကဳံေတြ႔ေနစဥ္မွာ မ်က္ရည္ၾကီးငယ္ က်၍ ဘယ္လုိပင္ ငုိေၾကြး ေတာင့္တေနေသာ္လည္း သင္သည္ ဤ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကုိ အားထုတ္ခြင့္ ရမည္မဟုတ္ေပ။ ယခုလုိ အခါသည္သာလွ်င္ အားထုတ္ခြင့္ရေသာအခါ ေပတည္း။ သုိ႔ျဖစ္၍ သင္မပ်င္းပါနဲ႔။ မေမ့ပါနဲ႔။ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကုိ ထက္သန္စြာ အားထုတ္ပါေလာ့"

ဤသုိ႔ေသာ အဓိပၸါယ္ကုိပင္ ရည္၍ ေပးေတာ္မူခဲ့ေသာ ေအာက္ပါ ဘုရား အဆုံးအမေတာ္ ကုိ ရုိေသစြာ လုိက္နာပါေလာ့။

စ်ာယ(တု၀ံ) ဘိကၡဳ မာ ပမာေဒါ၊
မာ ေတ ကမာဂုေစ ရေမႆု စိတၱံ၊
မာ ေလဟဂုဠံ ဂိလီပမေတၱာ၊
မာကႏၵိ ဒုခ မိဒႏၲိ ဒယွမာေနာ။
(ဓမၼပဒ ၃၇၁- ဂါထာ)

ဘာသာျပန္

ရဟန္း။ -သင္သည္။ မနားမဆုတ္ အားထုတ္ညီညာ ရွုမွတ္ပါေလာ့။ ေမ့၍ မေနေလလင့္။ သင္၏စိတ္ကုိ ငါးပါးအာရုံ ကာမဂုဏ္ ထဲ၌၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ ႏွစ္ျခိဳက္ ေပ်ာ္ပုိက္၍ မေနေစလင့္။ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေတာ့ေတာ့ ေနမိေသာေၾကာင့္ တရံတခါ ငရဲရြာသုိ႔ ေရာက္လတ္၍ မီးလွ်ံ တဟုန္းဟုန္းႏွင့္ သံတုံးသံခဲကုိ အလုိမက်ဘဲ မမ်ိဳရပါေစလင့္။ ငရဲမီး တေျပာင္ေျပာင္ အပူေလာင္ခံရသည္ ျဖစ္၍ ဒီဟာက ဆင္းရဲလွပါတကား ဟူ၍ ဟစ္ေအာ္ ေယာင္ယမ္းလ်က္ မျမည္တမ္း မငုိေၾကြးရပါေစလင့္။

တိရစၦာန္ဘုံ တြင္ ပုိက္ကြန္ ျမွဳံး စသည္ျဖင့္ မိေနစဥ္ကာလ၌လည္း အားထုတ္ခြင့္ မရႏုိင္။ အဖ်ား၌ သံခၽြန္တပ္ေသာ ႏွင္တံ၊ ရုိးရုိးႏွင္တံတုိ႔ျဖင့္ ထုိးဆြ ရုိက္ႏွက္ခံရလ်က္ ရထား၀န္ လွည္း၀န္တုိ႔ကုိ ရုန္းေဆာင္ေနရေသာ ျမင္းႏြားကၽြဲ ျဖစ္စဥ္၌လည္း အားထုတ္ခြင့္ မရႏုိင္။

ျပိတၱာဘုံ တြင္ အႏွစ္သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ကာလပတ္လုံး ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနစဥ္၌လည္း အားထုတ္ခြင့္ မရႏုိင္။ ကာလကဥၵိက အသုရကာယ္ ဘုံတြင္ အရုိးအေရမွ်ျဖင့္ အေတာင္ ခုနစ္ဆယ္ ရွစ္ဆယ္ ပမာဏ ခႏၶာကုိယ္ရွိလ်က္ မစားရ မေသာက္ရလဲ ေလေနပူ စသည္တုိ႔ျဖင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲေနစဥ္၌လည္း အားထုတ္ခြင့္ မရႏုိင္။ ထုိတိရစၧာန္ ျပိတၱာ အသူရကာယ္တုိ႔သည္ အားထုတ္ေသာ္လည္း ၀ိပႆနာ ဥာဏ္၊ မဂ္ဖုိလ္ဥာဏ္ တုိ႔ကုိ မရႏုိင္ကုန္။

အုိ သူေတာ္ေကာင္း- လူျဖစ္ေနစဥ္ ယခုအခါသည္သာလွ်င္ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကုိ အားထုတ္ႏုိင္သည့္ အခါေပတည္း။ သုိ႔ျဖစ္၍ သင္မပ်င္းနဲ႔၊ မေမ့နဲ႔၊ အားထုတ္ပါေလာ့။

ဤသည္ကား အပါယ္ေဘးကုိ ဆင္ျခင္၍ စိတ္ကုိ အားေပးပုံတည္း။
မဟာစည္ဆရာေတာ္(၀ိပႆနာရွဳနည္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္-စာ၈)

http://yatanavasatemple.ning.com/profiles/blogs/3860373:BlogPost:38146?xg_source=activity

႔ဤဆိုဒ္မွ မွ်ေ၀ပါသည္

အာနာပါန

(၁) အာနာပါနေပးပံု

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ အားထုတ္စေယာဂီသစ္မ်ားကို အာနာပါနရႈ၍ သမာဓိထူေထာင္ခိုင္းသည္။ ("ဒီေရာက္လာတဲ့ အလုပ္ေတာင္းတဲ့၊ အလုပ္လုပ္တဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြ တစ္ရက္ဆိုလို႕ရွိရင္ ဘုန္းၾကီးကအလုပ္ကို မေပးေသးဘူး.. သမာဓိဖမ္းပါဦးလို႕ ေျပာလိုက္တယ္.." {ဘာေၾကာင့္မဂ္မရပါလိမ့္ သမာဓိမရွိလို႕ စာအုပ္ၾကီး-၂၈/ စာအုပ္ေသး -၁၀၀ မွ-} အာနပါနထူေထာင္ခိုင္းပံုမွာ ႏွာသီးဖ်ားတြင္ စိတ္ထားျပီး ေလထြက္တာသိ ေလ၀င္တာသိေအာင္ လုပ္ရပါမည္..ဆယ္မိနစ္၊ ဆယ့္ငါးမိနစ္၊ နာရီ၀က္တိုင္တိုင္ စသည္ျဖင့္ "ထြက္ေလ ၀င္ေလ" ကိုထြက္တိုင္းသိ ၀င္တိုင္းသိေအာင္ သတိထား ၀ီရိယစိုက္၍ ေစာင့္သိေပးရပါမည္။ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ျပီးေသာ္လည္း သမာဓိ အားမေကာင္းေသးေသာ ေယာဂီမ်ားလည္း တရားစတင္ ရႈမွတ္တိုင္း မိနစ္အနည္းငယ္ (သို႕) လိုအပ္သေလာက္ အာနာပါနရႈ၍ သမာဓိထူေထာင္သင့္ပါသည္။

---

(၂) ဒိ႒ိျဖဳတ္ေပးပံု

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးသည္ ေယာဂီမ်ား ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ တရားအားမထုတ္ခင္ အျမင္မွား ဒိ႒ိသံုးမ်ဳိးကို အသိဥာဏ္ျဖင့္ ကြာေအာင္ ဒိ႒ိျဖဳတ္ေပး ေတာ္မူပါသည္။ ဤအခ်က္သည္ မိုးကုတ္၀ိပႆနာ၏ ထူးျခားမႈ တရပ္ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ခ်င္လာေအာင္၊ အားထုတ္ရာတြင္လဲ ၾကိဳးစားအားထုတ္ လာေအာင္ သံေ၀ဂ ရဖြယ္တရားမ်ားကို ပိုင္ႏိုင္စြာ ေဟာၾကား ဆံုးမေတာ္မူျပီးေနာက္ ဒိ႒ိျဖဳတ္တရားမ်ားကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။ ဒိ႒ိျဖဳတ္ တရားမ်ား ေဟာၾကားရာတြင္ ေဟာတရားမ်ားအျပင္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာစဥ္ကို ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ကိုယ္ေတာ္တိုင္ တီထြင္ေရးဆြဲေတာ္မူေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္၀ိုင္း ေဒသနာပံုစံျဖင့္ ေဟာၾကား ျပသေတာ္မူပါသည္။ ဒိ႒ိျဖဳတ္တရား၏ အဓိက အႏွစ္ခ်ဳပ္မွာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါမရွိဘဲ ဓမၼသေဘာသာရွိေၾကာင္း ထိုဓမၼသေဘာမ်ားသည္လဲ ခိုင္ျမဲမေနဘဲ ျဖစ္ျပီးပ်က္ေနေၾကာင္း၊ မခိုင္ျမဲေသာ္လည္း အေၾကာင္းအက်ဳိးမဆက္ပဲ အစေပ်ာက္ျပတ္စဲ သြားျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ေၾကာင္း သိရွိေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ေယာဂီမ်ားသည္ ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ တရားအားမထုတ္မွီ ဒိ႒ိကိုအသိဥာဏ္ျဖင့္ ကြာေအာင္ ဒိ႒ိျဖဳတ္တရား၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားမ်ားကို ေၾကေၾကလည္လည္ရွိေအာင္ နာၾကားသင္ယူထားၾကရပါမည္။

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုးရားၾကီးက (၁) သတိပ႒ာန္၊ (၂) သတိပ႒ာန ဘာ၀နာ၊ (၃)  သတိပ႒ာန အက်င့္လမ္းဆံုး ဟူ၍ ေဟာၾကားဆံုးမေတာ္မူေသာ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္ (၃၀၊၈၊၆၁) တရားေတာ္ႏွင့္အညီ ဤစာတမ္း၌ အဆင့္ဆင့္ ေရးသားတင္ျပ သြားပါမည္။

---

(၃) စိတၱာႏုပႆနာရႈပြားပံု

သတိပ႒ာန္
"စိတ္ေတြေပၚတိုင္း သိတာ သတိပ႒ာန္" ဟု ေဟာၾကားခ်က္ႏွင့္အညီ ေယာဂီတို႕သ႑ာန္၌ ေပၚႏိုင္သည့္ စိတ္အမ်ဳိးအစား(၁၃)မ်ဳိးမွာ-

(၁) ျမင္စိတ္၊
(၂) ၾကားစိတ္၊
(၃) နံစိတ္(အနံ႔ရစိတ္)၊
(၄) စားစိတ္၊
(၅) ယားနာေကာင္းစိတ္(ကိုယ္စိတ္)၊
(၆) ေလာဘစိတ္(လိုခ်င္စိတ္၊ ရခ်င္စိတ္၊ စားခ်င္စိတ္....စသည္..)၊
(၇) ေဒါသစိတ္(မေက်နပ္စိတ္၊ အလိုမက်စိတ္၊ ပ်င္းစိတ္......စသည္..)၊
(၈) ေမာဟစိတ္(ေတြေ၀စိတ္၊ ငိုက္မ်ဥ္းစိတ္၊ သံသယစိတ္....စသည္...)၊
(၉) အေလာဘစိတ္ (ေပးကမ္းလွဴဒါန္းလိုစိတ္၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳလိုစိတ္......စသည္...)၊
(၁၀) အေဒါသစိတ္ (သနားစိတ္၊ သူတပါးေကာင္းက်ဳိးလိုလားစိတ္...စသည္..)၊
(၁၁) ေတြးေတာၾကံစည္စိတ္ (ေရာက္တတ္ရာရာ ၾကံစည္စိတ္....)၊
(၁၂) ေလကိုရႈသြင္းစိတ္၊
(၁၃) ေလကိုရိႈက္ထုတ္လိုစိတ္။

အထက္ပါ စိတ္(၁၃)မ်ဳိး မိမိသ႑ာန္၌ ေပၚေနသည္ကို ေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း သိေအာင္လုပ္ရပါမည္။ အဆင္းတခုခုျမင္တိုင္း ျမင္စိတ္ေပၚသည္ဟု သိရပါမည္။ အသံတခုၾကားလွ်င္ ၾကားစိတ္ေပၚသည္ဟု သိေပးရမည္။ အနံ႔တခုခုရတိုင္းလဲ အနံ႔ရစိတ္ စိတ္ေပၚသည္(သို႕) နံစိတ္ေပၚသည္ဟု သိေပးရမည္။ လွ်ာေပၚတြင္ အရသာတခုခု စားတိုင္းစားတိုင္း စားစိတ္ေပၚေနသည္ဟု သိရပါမည္။ ကိုယ္ေပၚတြင္ ယားျခင္း၊ နာျခင္း၊ ပူျခင္းစသည္ျဖင့္ ဘာပဲေပၚေပၚ ကိုယ္စိတ္ေပၚသည္ဟု သိေပးရမည္။ မေနာဒြါရတြင္လဲ လိုခ်င္ရခ်င္စိတ္ေပၚလွ်င္ ေလာဘစိတ္ (သို႔) လိုခ်င္စိတ္ေပၚသည္ဟု သိရပါမည္။ ကိုယ့္သ႑ာန္ ေပၚသည့္စိတ္ကို ကိုယ္သိႏိုင္သလိုသာ သိႏိုင္ပါသည္။ ပါဠိအမည္ျဖင့္ မွန္ကန္စြာသိႏိုင္ဖို႕ အေရးမၾကီးပါ။ ေပးခ်င္လွ်င္ ေပးခ်င္စိတ္ ေပၚသည္ဟု မေက်နပ္လွ်င္ မေက်နပ္စိတ္ေပၚသည္ဟု အသိလိုက္ေပးယံုသာ။ အိပ္ခ်င္လွ်င္လဲ အိပ္ခ်င္စိတ္ေပၚသည္ဟု သိေပးရမည္။ (အျခားစိတ္မ်ားကိုလဲ ဤနည္းတူ သိၾကရပါမည္။) ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ မိမိသ႑ာန္၌ ေပၚလာေသာစိတ္မ်ားကို ေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း လိုက္လိုက္သိေပးေနျခင္းသည္ သတိပ႒ာန္ပြားမ်ား က်င့္ၾကံရာေရာက္သလို မိမိသ႑ာနရွိ ခႏၶာငါးပါးထဲမွ ၀ိညာဏကၡႏၶာကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုခႏၶာသည္ ပရမတ္ခႏၶာအစစ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုခႏၶာသည္ လံုးရပ္သ႑ာန္၊ ပံုဟန္၊ နိမိတ္မရွိပါ။ သိမႈသေဘာသာလွ်င္ ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက "ေခြးမေဟာင္တဲ့ ခႏၶာကို ၀ိပႆနာ ရႈရမယ္" ဟုဆံုးမေတာ္မူပါသည္။ ဤသတိပ႒ာန္အဆင့္ ပြားမ်ားမႈကို ပိုင္ႏိုင္လာေသာ ေယာဂီသည္ ၀ိပႆနာရႈစရာ အရႈခံခႏၶာကို ရွာေတြ႔လာျပီး ဟု ဆိုႏိုင္သကဲ့သို႕ ငါျမင္တယ္၊ ငါၾကားတယ္၊ ငါေတြးတယ္ စေသာငါထင္မႈ သကၠာယဒိ႒ိကိုလဲ ပြားမ်ားမႈျဖင့္ ျဖဳတ္ရာေရာကေနပါသည္။

---

(၄) သတိပ႒ာနဘာ၀နာ

သတိပ႒ာန္အဆင့္ ပြားမ်ားအားထုတ္၍ ခႏၶာေပၚတိုင္း(သို႔) စိတ္ေပၚတိုင္းသိလာႏိုင္ေသာ ေယာဂီသည္ သတိပ႒ာနဘာ၀နာျဖစ္ေအာင္ ဆက္လက္ရႈပြားရမည္။ သတိပ႒ာန ဘာ၀နာဟူသည္ ထိုစိတ္၏အပ်က္ကို ရႈႏိုင္ျခင္းကိုေခၚသည္။

အနိစၥရႈ၊ အနိစၥမွတ္၊ အနိစၥသိရႈပြားနည္း

ဤရႈပြားနည္းတြင္ မိမိသ႑ာန္၌ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္၍ ေပၚလာေသာ စိတ္၏ေနာက္မွ ဥာဏ္လိုက္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ- လိုခ်င္စိတ္တခုေပၚလာပါက သတိပ႒ာန္အဆင့္တြင္ လိုခ်င္စိတ္ေပၚသည္ဟု သိေပးခဲ့ပါသည္။ ယခု သတိပ႒ာနဘာ၀နာအဆင့္တြင္ ထိုလိုခ်င္စိတ္ေနာက္မွ ထိုစိတ္သည္ အနိစၥပဲဟုရႈ /မွတ္ /သိေပးရပါမည္။ (အနိစၥဟုဆိုရာတြင္ ပါ႒ိဘာသာျဖင့္ သိနားလည္ႏိုင္လွ်င္ အနိစၥဟုသိရပါမည္။ သို႔မဟုတ္ ဒီစိတ္ကေလးကလည္း မခိုင္ျမဲဘူး (သို႔) ျဖစ္ျပီး ပ်က္ေနတဲ့သေဘာပဲ၊ အပ်က္ပဲ ဟုမိမိနားလည္လက္ခံသေဘာက်သလို အသိလိုက္ရပါမည္။) အျခားစိတ္မ်ားေပၚတိုင္းလဲ အလားတူအသိလိုက္ေပးပါ။ ဤအနိစၥရႈနည္းသည္ ဘာကအနိစၥမွန္း၊ ဘယ္လိုအနိစၥမွန္း မသိပဲ ရမ္းရႈေနျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ မိမိသ႑ာန္ေပၚလာေသာ အရႈခံပရမတ္ခႏၶာကို ဥာဏ္ျဖင့္လက္ညိႈးထိုး၍ "မင္းအနိစၥပဲ" ဟု ရႈျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။

ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္အကဲခတ္ရႈပြားနည္း

ဤရႈပြားနည္းတြင္ အရႈခံစိတ္တခုခုေပၚလာေသာအခါ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္က ထိုစိတ္ရွိေသးသလား မရွိေတာ့ဘူးလားဟု အကဲခတ္ရႈပြားရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤရႈပြားနည္းျဖင့္ ရႈပြားလိုေသာေယာဂီသည္ စိတ္ေတြ၏နိယာမ သေဘာတရားအရ "စိတ္ႏွစ္ခုျပိဳင္မေပၚႏိုင္ " ဟူေသာအခ်က္ကို သေဘာက် လက္ခံထား ရပါမည္။ စိတ္ေတြျပိဳင္ေပၚေနသည္ဟူေသာ အထင္မွားသည္ "မ်က္စိတမွိတ္၊ လွ်ပ္တျပတ္၊ လက္ဖ်စ္တတြတ္အတြင္း စိတ္ေပါင္း ကုေဋတသိန္းေက်ာ္ တခုႏွင့္တခု မျပိဳင္ဘဲ ဆင့္ကာဆင့္ကာ ေပၚသြားသည္" ဟူေသာ အလြန္ လ်င္ျမန္ေသာ စိတ္အလ်င္ကိုနားမလည္ႏိုင္၊ မသိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤအဆင့္တြင္ ေယာဂီက မိမိသ႑ာန္ေပၚလာေသာ စိတ္ကိုရွိမရွိ အကဲခတ္/ေတြး/ဥာဏ္ျဖင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ၾကည့္ေသာ၊ ေတြးေသာ၊ အကဲခတ္ေသာ စိတ္သာရွိ၍ ေရွ႔ကေပၚသြားေသာ စိတ္မရွိေတာ့ဟု သိ၍မခိုင္ျမဲျခင္း အနိစၥသေဘာကို ဥာဏ္၌ ထင္ျမင္ႏိုင္ပါသည္။

---

(၅) ေ၀ဒနာႏုပႆနာ ရႈပြားပံု

သတိပ႒ာန္

ခံစားမႈသေဘာျဖစ္သည့္ ေ၀ဒနာေတြေပၚတိုင္း သိေအာင္ပြားမ်ားရပါမည္။
ေယာဂီသ႑ာန္၌ ေပၚႏိုင္သည့္ ေ၀ဒနာအမ်ဳိးအစား (၁၂)မ်ဳိးမွာ-
(၁) ျမင္ေသာအခိုက္ ဥေပကၡာေ၀ဒနာ၊
(၂) ၾကားေသာအခိုက္  ဥေပကၡာေ၀ဒနာ၊
(၃) အနံ႔ရေသာအခိုက္  ဥေပကၡာေ၀ဒနာ၊
(၄) စားေသာအခိုက္  ဥေပကၡာေ၀ဒနာ၊
(၅) ကိုယ္ေပၚတြင္ ခ်မ္းသာခိုက္  သုခေ၀ဒနာ၊
(၆) ကိုယ္ေပၚတြင္ ဆင္းရဲခိုက္  ဒုကၡေ၀ဒနာ၊
(၇) စိတ္တြင္ ခ်မ္းသာခိုက္ ေသာမနႆေ၀ဒနာ၊
(၈) စိတ္တြင္ ဆင္းရဲခိုက္  ေဒါမနႆေ၀ဒနာ၊
(၉) စိတ္တြင္ခ်မ္းသာသည္လဲ မဟုတ္၊ ဆင္းရဲသည္လဲမဟုတ္ခိုက္  ဥေပကၡာေ၀ဒနာ၊
(၁၀) စိတ္ခ်မ္းသာကိုယ္ခ်မ္းသာျဖင့္ ေလရႈရိႈက္ေနခိုက္ ေသာမနႆ ေ၀ဒနာ၊
(၁၁) စိတ္ဆင္းရဲကိုယ္ဆင္းရဲျဖင့္ ေလရႈရိႈက္ေနခိုက္ ေဒါမနႆေ၀ဒနာ၊
(၁၂) စိတ္ခ်မ္းသာသည္လဲမဟုတ္ ဆင္းရဲသည္လဲမဟုတ္ ေလရႈရိႈက္ေနခိုက္  ဥေပကၡာေ၀ဒနာ ေပၚေနပါသည္။
ဤအဆင့္တြင္ စိတၱာႏုပႆနာရႈပြားပံုအတိုင္း - ေ၀ဒနာေတြေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း ဘာေ၀ဒနာ ဘာေ၀ဒနာဟု သိေအာင္ၾကိဳးစားရမည္။

သတိပ႒ာနဘာ၀နာ

အနိစၥရႈ၊ အနိစၥမွတ္၊ အနိစၥသိရႈပြားနည္း

မိမိသ႑ာန္ေပၚလာေသာေ၀ဒနာ၏ေနာက္မွ အနိစၥဟု သိေသာဥာဏ္လိုက္ရမည္ျဖစ္သည္။
(အက်ယ္မွာ စိတၱာႏုပႆနာရႈပြားပံုနည္းအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။)

---

ကိုယ့္ေ၀ဒနာကို အကဲခတ္ရႈနည္း

စိတၱာႏုပႆနာပါ အကဲခတ္ရႈပြားနည္းအတိုင္း ရႈမွတ္ရပါမည္။ အကဲခတ္သည့္ဥာဏ္ေပၚခိုက္ ေရွ႔ကေပၚသြားေသာအရႈခံေ၀ဒနာ မရွိေတာ့ပါ။

---

(၆) အေထြေထြသိမွတ္ဖြယ္ရာ

အနိစၥလကၡဏာ

၀ိပႆနာရႈေသာေယာဂီသည္ ပရမတ္သေဘာခႏၶာ၏ မခိုင္ျမဲမႈအနိစၥကို ျမင္ရန္ၾကိဳးစားၾကရမည္ ။ အနိစၥသေဘာကိုဥာဏ္ျဖင့္ျမင္သိရန္ အနိစၥ၏လကၡဏာကို သိေအာငf ၾကည့္ရပါမည္။ "ျဖစ္ျပီးမရွိေတာ့ျခင္းသည္" အနိစၥလကၡဏာျဖစ္ပါသည္။ "ေပၚျပီးေပ်ာက္သြားျခင္း" "ရွိရာကမရွိေတာ့ျခင္း" သည္ပင္ အနိစၥလကၡဏာျဖစ္သည္။ အရႈခံခႏၶာေပၚ လာေသာအခါ ရွိမရွိအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ "ေပၚျပီးေပ်ာက္သြားျခင္း" "ရွိရာကမရွိေတာ့ျခင္း" "ျဖစ္ျပီးမရွိေတာ့ျခင္းသည္" အနိစၥလကၡဏာကို သိ၍ အနိစၥမခိုင္ျမဲျခင္းသေဘာ ကို ဥာဏ္၌ထင္ျမင္လာႏိုင္ပါသည္။ (ဤေနရာတြင္ လံုး၀မရွိေသာ သေဘာမ်ဳိးမဟုတ္၊ လံုး၀မရွိတာရႈခဲ့လွ်င္ ပညတ္ဘက္သို ႔ေရာက္သြားပါမည္။ ၂၁၊၄၊၆၄ ေဟာ စာအုပ္ေသး-၂၁၆ စာအုပ္ၾကီး-၂၃ တြင္ အက်ယ္ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။)

ဆင္အိပ္ဥပမာ

ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ေယာဂီမ်ားအား ဥာဏ္၌ျဖစ္ပ်က္ထင္ျမင္ပံုကို နားလည္ေစရန္ ဆင္အိပ္သည့္ဥပမာျဖင့္   ေဟာၾကားေတာ္မူပါ သည္။ ေတာအစပ္တြင္ရွိေသာ အိမ္၌ေနေသာ သူသည္ ညအခါအိမ္ေရွ႕မွဆင္ေအာ္သံမ်ားကို ၾကားရသည္။ နံက္သို႕ေရာက္ေသာအခါ အိမ္ေရွ႕သို႕ ထြက္ၾကည့္ရာတြင္ ဆင္လာအိပ္သြားေသာလကၡဏာမ်ားျဖစ္ေသာ ေျခရာ၊အိပ္ခဲ့ေသာေနရာမ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဆင္ကိုမျမင္ခဲ့ရေသာ္လည္း ဆင္ျခင္ဥာဏ္ျဖင့္ ဆင္လာအိပ္ျပီး ျပန္သြားျပီးဟု သိႏိုင္ပါသည္။  ထို႔အတူေယာဂီမ်ားကလည္း မိမိ သ႑ာန္ေပၚေနသည့္ ပရမတ္ခႏၶာကို မိမိဥာဏ္ျဖင့္ျပိဳင္ျပီး သိေနသည့္သေဘာမဟုတ္ဘဲ ပညာဥာဏ္ျဖင့္ဆင္ျခင္၍ "ျဖစ္လဲျဖစ္ခဲ့ျပီး ယခုမရွိေတာ့ဘဲ ပ်က္သြားျပီး" ဟုျဖစ္မႈပ်က္မႈကို သိျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပြားမ်ား အားထုတ္ၾကရပါမည္။

ပင့္ကူဥပမာရႈပြားပံု

စိတၱာႏုပႆနာ(သို႔) ေ၀ဒနာႏုပႆနာရႈပြားရာတြင္ ပင့္ကူဥပမာရႈပြားပံုကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။ ေတာထဲတြင္ပင့္ကူၾကီးမ်ားသည္ ပင့္ကူမွ်င္မ်ားျဖင့္အိမ္ဖြဲ႕ထားျပီး ၄င္းတို႕သည္ အိမ္၏အလယ္ဗဟို၌ ေနၾကသည္။ စားစရာအေကာင္တခုခု ပင့္ကူအိမ္၌ကပ္လာလွ်င္ ထိုေနရာ၌ သြားစားျပီးအလယ္ဗဟိုခ်က္မ၌ ျပန္ေနသည္။ ထို႕အတူေယာဂီမ်ား သည္  ဗဟိုခ်က္မႏွင့္တူေသာ ထြက္ေလ၀င္ေလႏွင့္ ယွဥ္တြဲေနေသာစိတ္ (သို႔) ေ၀ဒနာ၏အပ်က္ကို ပင္တိုင္ထားရႈ၍ အျခားစိတ္ (သို႔)ေ၀ဒနာမ်ားေပၚလာပါက ေပၚရာထင္ရွားရာစိတ္ (သို႕)ေ၀ဒနာကို ရႈရပါမည္။ ဤေနရာတြင္ ပင္တိုင္ရႈပြားပံုသည္ အာနာပါနသက္သက္ သမာဓိထူေထာင္ျခင္း မ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ထို၀င္ေလထြက္ေလအခိုက္ ယွဥ္ေသာစိတ္(သို႔)ေ၀ဒနာ၏ အပ်က္ကို မိေအာင္ရႈရန္ျဖစ္သည္ကို အထူးသတိျပဳၾကရပါမည္။

ဓမၼာႏုပႆနာရႈပြားပံု

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ဓမၼာႏုပႆနာရႈပြားနည္းကို သစၥာေလးပါး ထင္ျမင္ေအာင္ရႈနည္း၊ ဒုကၡသစၥာထင္ျမင္ေအာင္ရႈနည္း စသည္ျဖင့္ ေဟာၾကား ဆံုးမ ေတာ္မူပါသည္။ ဤစာတမ္းတြင္ ဒုကၡသစၥာထင္ျမင္ေအာင္ရႈနည္းကို တင္ျပသြားပါမည္။ မိမိသ႑ာန္၌ ျမင္တိုင္း၊ ၾကားတိုင္း၊ နံတိုင္း၊ စားတိုင္း၊ ထိေတြ႕တိုင္း၊ ၾကံေတြးတိုင္း ထိုသေဘာေတြကို "ဒုကၡသစၥာေတြပဲ" ဟု ဥာဏ္ျဖင့္သိေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ၾကရပါမည္။ ဤေနရာတြင္ ဆရာေတာ္ဘုးရားၾကီးကဘုးရားေဟာပါဠိေတာ္ အကိုးအကားမ်ား၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာပါ သစၥာဖြဲ႕ပံုမ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ျဖစ္ျပီးပ်က္ သြားေသာတရားမ်ားသာျဖစ္၍ ဘာေပၚေပၚဒုကၡသစၥာမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း လက္ခံလာႏိုင္ေအာင္ ေဟာၾကားျပသဆံုးမေတာ္မူပါသည္။


ျဖစ္ပ်က္မုန္းေအာင္၊ ျဖစ္ပ်က္ဆံုးေအာင္ ရႈၾကပါ။

မိုးကုတ္၀ိပႆနာရႈနည္းအရ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ ေရွးဦးစြာ အာနာပါနျဖင့္ သမာဓိထူေထာင္ပါ။ ထို႔ေနာက္ခႏၶာ၊ အာယတန၊ဓါတ္၊ သစၥာ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားမ်ား နာၾကားသင္ယူ၍ ဒိ႒ိကိုအသိဥာဏ္ျဖင့္ခြာႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရပါမည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုသမာဓိ ဥာဏ္ပညာ အသိဥာဏ္မ်ားျဖင့္ မိမိသ႑ာန္၌ ေပၚလာေသာခႏၶာငါးပါးမွတပါး ျဖစ္ေသာစိတ္(သို႔) ေ၀ဒနာ ေတြကို ေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း သိေအာင္ၾကိဳးစားရပါမည္။ ထို႔ေနာက္ထိုခႏၶာေတြ၏အပ်က္ကို ျမင္ေအာင္ရႈၾကရပါမည္။ ထို႔ေနာက္ ဒုကၡသစၥထင္ျမင္ လာသည္အထိ ဆက္လက္ရႈပြားၾကရပါမည္။ ျဖစ္ပ်က္၊ အနိစၥ၊ဒုကၡသစၥာ သိေသာဥာဏ္ကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာျဖစ္ေအာင္ ပြားမ်ားၾကရပါမည္။ သို႔မွသာ ၄င္းျဖစ္ပ်က္၊ အနိစၥ၊ဒုကၡသစၥာကို မလိုခ်င္ေသာ၊ မုန္းေသာဥာဏ္ေပၚလာျပီး ဆက္လက္ရႈပြားသြားပါက ျဖစ္ပ်က္၊ အနိစၥ၊ ဒုကၡသစၥာတို႔၏ခ်ဳပ္ဆံုးရာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္အာရံုျပဳႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ေယာဂီအေပါင္း တို႔သည္ မိမိသ႑ာန္၌ ေပၚလာေသာစိတ္(သို႔)ေ၀ဒနာေတြ၏ ျဖစ္မႈပ်က္မႈကို သတိထား၊၀ီရိယစိုက္ျပီး ပညာျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာ နိဗၺာန္သို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္သည္အထိ က်င့္ၾကံပြားမ်ားႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။

ကိုႏိုင္လင္းဟန္(ဓမၼေရာင္ျခည္) ဓမၼဒါနအျဖစ္ျဖင့္ ေရးသားေပးပို႕သည္။

ေမာင္းေထာင္ေၿမဇင္းဆရာေတာ္ႀကီး၏ ၾသ၀ါဒမ်ား

ပုဂၢိဳလ္ (၄) မ်ိဳး

ေယာဂီတို႕ အခုလို သာသနာႏွင့္ေတြ႕ၾကံဳ ဆံုဆည္းရတဲ့အခိုက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾက၊ ဒီဘ၀ ဒီအခ်ိန္ လူျဖစ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ကံေကာင္းတယ္။
ပုဂၢိဳလ္ကလည္း (၄) မ်ိဳးရိွတယ္။
၁။ သာသနာႏွင့္ေတြ႕ၿပီး လူမၿဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္
၂။ လူၿဖစ္ၿပီးသာသနာႏွင့္ မေတြ႕တ့ ဲ ပုဂၢိဳလ္
၃။ သာသနာႏွင့္လည္းမေတြ႕ လူလည္းမၿဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္
၄။ သာသနာႏွင့္လည္းေတြ႕ လူလည္းၿဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္
အခုေယာဂီတို႕ သာသနာႏွင့္လည္းေတြ႕ၿပီး လူလည္းၿဖစ္ေနၿပီ၊ သာသနာအတြင္း ဘုရားစစ္ ဘုရားမွန္၊ တရားစစ္
တရားမွန္၊ သံဃာစစ္ သံဃာမွန္ရိွေနေသးတာ- ႀကိဳးစားၾက အခိ်န္မီေသးတယ္။

---

  ခြင့္သာတုန္း ရုန္းသြားၾက

ေယာဂီတို႕ အခုလို ဘုရားသာသနာေတာ္ႀကီးႏွင့္ ႀကံဳရ၊ ဆံုရလို႕ လူ႕ဘ၀လည္းရလို႕၊ ဘုရားဆုိတဲ႕အသံ၊ တရားဆုိတဲ႕
အသံ၊ သံဃာဆုိတဲ႕အသံေတြၾကားေနရတာ။
ဒီအခိ်န္ ၾကက္တို႕ ၀က္တို႕ ငွက္တို႕ၿဖစ္ေနရင္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဆိုတဲ့အသံေတြလည္း ၾကားေနရပါ့မလား။
ခုခ်ိန္မွာၿဖစ္ေနၾကတ့ ဲ ရွင္ေရာ လူေရာ အကုန္လံုးကံေကာင္းၾကတယ္… အခြင့္အေရးေတြလည္း အမ်ားၾကီးရၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးက-
၁။ ခြင့္သာခိုက္မွ မလိုက္ခ်င္ရင္ အမိုက္နင့္ၿပင္ရိွေသးလိမ့္လား။
၂။ ခြင့္သာဆဲမွ မခဲခ်င္ရင္ အလြဲနင့္ၿပင္ရိွေသးလိမ့္လား။
၃။ ခြင့္သာတုန္းမွ မရုန္းခ်င္ရင္ အရႈံးနင့္ၿပင္ရိွေသးလိမ့္လား…..တဲ့။
ကိုင္းေယာဂီတို႕ အခြင့္သာတုန္း မမိုက္ၾကႏွင့္ လမ္းမလြဲေစႏွင့္ အရႈံးမေပးၾကႏွင့္။

---

လက္မွတ္ရေအာင္ယူထားၾက

ဘုန္းႀကီးတို႕ေရာ ေယာဂီတို႕ေရာ..ဘယ္အသက္အရြယ္၊ ဘယ္ေရာဂါ၊ ဘယ္အခိ်န္၊ ဘယ္ၿမိဳ႕ဘယ္ရြာမွာေသၿပီး ဘယ္ဘံု ဘယ္ဘ၀ေရာက္မယ္ဆိုတာ
ဘုရား၊ ရဟႏၱာမွတပါး ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ဘူး။ အခုလို အခ်ိန္ေကာင္း၊ အခါေကာင္း၊ ဘ၀ေကာင္းရေနတဲ့ အခ်ိန္ လူ႕ဘ၀လည္း
ရေနၿပီ။ သာသနာႏွင့္လည္းေတြ႕ေနၿပီ။ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ အရပ္ေဒသလည္းေရာက္ေနၿပီ။ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း
ေတြလည္း ေတြ႕ေနရတယ္။ က်န္းမာေရး လည္းေကာင္းေနတယ္။ သတိလက္မလြတ္ေစၾကႏွင့္။
ဒီထက္ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ ဘ၀… ရဘို႕မလြယ္ကူဘူး။
“သံသရာခရီးႀကီး လမ္းမဆံုးခ်င္းသြားရဦးမယ္၊ ကိုယ့္လက္မွတ္ ကိုယ္ရေအင္ယူထားၾက”

---

အရြယ္သံုးပါး

ေယာဂီတို႕ ဒီဘ၀… ဒီသာသနာေတာ္ႀကီးႏွင့္ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ အရြယ္သံုးပါး တစ္ပါးပါး အမိအရ တရားအားထုတ္ၾက။
ၾကည္႕ပါလား… ဘုရားလက္ထက္ေတာ္က မဟာဓနသူေ႒းသား ပထမအရြယ္ကသာ တရားအားထုတ္မယ္ဆိုရင္ အရဟတၱဖိုလ္ဆုႀကီး ရမယ္။ ဒုတိယအရြယ္မွာလည္း တရားအားထုတ္မယ္ဆိုရင္ အနာဂါမ္ ဆုႀကီးရမယ္။ တတိယအရြယ္ တရားအားထုတ္မယ္ဆိုရင္လည္း ေသာတာပန္ဆုႀကီးရမယ္လို႕ ဘုရားက ေဟာထားတာ။
မဟာဓနသူေ႒းသား ေလာကီမွာလည္း ပထမအရြယ္ စီးပြားလုပ္ရင္ ပထမတန္းစား သူေ႒းၿဖစ္မွာ။ ဒုတိယအရြယ္
စီးပြားလုပ္ရင္ ဒုတိယတန္းစား သူေ႒းၿဖစ္မွာ။ တတိယအရြယ္ စီးပြားလုပ္ရင္ တတိယတန္းစား သူေ႒းၿဖစ္မွာ။
ခုွေတာ့ ေလာကီေရာ ေလာကုတၱရာေရာ ဘာမွမရေတာ့
“ဖြတ္မရ ဓားမဆံုး” ေပါ့
ဟုတ္တယ္… အရြယ္သံုးပါး တစ္ပါးပါးမွ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ အကုန္ဆံုးရႈံးတာ ေယာဂီတို႕လည္း
အတိတ္ကံက ဘယ္ဆုေတြ ရမယ္ဆိုတာ ေၿပာမရဘူး ႀကိဳးစားၾက။

---

မိုးရြာတုန္းေရခံထားၾက

ေယာဂီတို႕ ဒီသာသနာက ရိွေနေပမယ့္ ခုအားထုတ္ၾကတဲ့ သမထ၊ ၀ိပႆနာ တရားေတြက အၿမဲတမ္းထြန္းကားေနတာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ ထြန္းကားတာ။ ဥပမာ… ေလာကမွာ ဥတု၊ ရာသီေတြကလည္း သူ႕ရာသီႏွင့္သူ
ေျပာင္းလဲေနတာ။ ေခတ္ကာလကလည္း သည္အတိုင္းပဲ၊ ဒီေန႕ႏွင့္မနက္ျဖန္ေတာင္မတူဘူး။ အခိ်န္တိုင္း၊ နာရီတိုင္း၊ ရက္တိုင္း၊ လတိုင္း၊ ႏွစ္တုိင္းေျပာင္းလဲေနတာ။
“အၿမဲတမ္းလည္း မိုးရြာတာမဟုတ္ဘူး၊ မိုးရြာတုန္း ေရခံထားၾက”
သာသနာက ႏွစ္ေထာင့္ေလးရာေက်ာ္ က်န္ေသးတယ္ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္ဘူး၊ ကိုယ္ယူမွ ကိုယ္ရတာ၊ ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္ရတာ၊ မိုးရြာေနေပမဲ့ ကိုယ္ကထြက္ၿပီးမိုးေရမခံရင္ ကိုယ္မေသာက္ရ၊ မသံုးရ၊ မခ်ိဳးရဘူး။
တရားေတာ္ကလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္ရတာ၊ ကိုယ္မလုပ္ ကိုယ္မရဘူး။ ေယာဂီတို႕ ကိုယ့္အတြက္လုပ္တာ ႀကိဳးစားၾက…။

---

ကိုယ့္ဘက္ကလိုတာ

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက-
ဘုန္းႀကီးတို႕၊ ေယာဂီတို႕အတြက္ သူေတာ္ေကာင္း သူျမတ္ေလာင္းႀကီး ေတြ သြားၾကတ့ ဲ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းလိုက္ခ့ဖဲ ို႕။
“ဘာမွလိုေလေသးမရိွေအာင္ ေဟာထားခဲ့တာ မွာေတာ္မူထားခဲ့တာ- လိုတာက ဘုန္းႀကီးတို႕၊ ေယာဂီတို႕ဘက္ကလိုတာ”
ၾကည္႕ပါလား- ဒီလို ဒါနကုသိုလ္ေတြၿပဳရင္ နိဗၺာန္ မရမီ ဘ၀တုိင္း ဘ၀တိုင္း ပစၥည္းဥစၥာေတြေပါတယ္။ ဒီလို သီလေတြေဆာက္တည္ ေစာင့္ထိန္းရင္ ဘ၀တုိင္း ဘ၀တိုင္း ကိုယ္တြင္း ကိုယ္ပေရာဂါ ေဘးအႏၱရာယ္ေတြကင္းၿပီး အသက္ရွည္တယ္။ ဒီလို
သမထ၊ ၀ိပႆနာတရားေတြ အားထုတ္ရင္ စ်ာန္၊ မဂ္၊ ဖိုလ္၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာေတြ ခံစားႏိုင္တယ္၊ ေရာက္ရိွႏိုင္တယ္။ အဲဒီလို ျမတ္စြာဘုရားက သတၱ၀ါေတ ြ သနားေတာ္မူလို႕၊ င့ညဲ ွာေတာ္မူလို႕ထားခ့တဲ ာ။ ဒါေတာင္ လူေတြက ကိုယ့္အတြက္ ထားခဲ့မွန္း ေဟားခဲ့မွန္းမသိၾကဘူး။ သနားစရာေတ ြ ၀မ္းနည္းစရာေတြ။

---

အေအးနဲ႕အပူ

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြက အလြန္ေအးျမတ့ဲ တရားေတြ ေယာဂီတို႕ရဲ႕စိတ္ေတြက အပူေတြ ေရာလို႕မရဘူး။ ခုလို အားထုတ္ေနတဲ့ တစ္ရႈတစ္ရိႈက္က စၿပီး ေယာဂီတုိ႕ရဲ႕စိတ္ေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားေအာင္ ေအးျမသြားေအာင္ အားထုတ္ရမွာ ေမတၱာလည္း မ်ားမ်ားပို႕ၾက..
ေမတၱာပို႕ေတာ့ ေမတၱာပို႕တဲ့ကိုယ့္စိတ္က အရင္ေအးျမတာ။ ကိုယ့္စိတ္ကလည္း တကယ္တမ္း သတၱ၀ါေတြအေပၚ ေအးျမေစလိုတဲ့ စိတ္ဆႏၵႏွင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ပို႕ပါ။ ကိုယ္က ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္ေစာင့္နတ္ကစၿပီး ေမတၱာပို႕ေတာ့ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ နတ္ေတြလည္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ မစၾကတာေပါ့။ မယံုမရိွႏွင့္ ဘုန္းႀကီးကိုယ္ေတြ႕ေတ ြ အမ်ားႀကီးဘဲ၊ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ လုပ္ရင္ မၾကာခင္ေတြ႕ရ ခံစားရမွာ…။

အဂၢမဟာပ႑ိတ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး ဘဒၵႏၲ ေသာဘဏမဟာေထရ္

- မဟာစည္ေခၚ ဆရာေတာ္ ထြန္းေပၚထင္႐ွားသည္။ သတိပ႒ာန္ က်င့္လမ္းမွန္ ထုတ္ျပန္ေဟာၾကားသည္။
- က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာ စီရင္ကာ သာသနာျပဳေနသည္။ ဆ႒သဂၤါ တင္စဥ္မွာ ၾသသာ၀န္ေဆာင္သည္။
- ပါဠိေမးကာ ႒ကထာ ဋီကာစီစစ္သည္။ အ႐ွင္ေသာဘန ပ႑ိတ အဂၢမဟာေထရ္။
- ၀ိသုဒ္ျမန္မာ က်မ္းေ႐ႊစာ ေခ်ာစြာေရးခဲ့သည္။ တစ္ေထာင့္သုံးရာ သုံးေျခာက္မွာ ပ-၀ါကြယ္တိတိ။
- ေဘးရန္ကင္းကြာ ဤက်မ္းစာ ေကာင္းစြာၿပီးေျမာက္သည္။ ထုိနည္းတူစြာ မ်ားသတၱာ ေဘးကြာရန္ကင္းၾကပါေစ။
- အျပစ္ကင္းပ ႀကံသမွ် ျပည့္၀ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ။ ေမတၱာ က႐ုဏာ မုဒိတာ ပြားကာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
- ထူးသူေတြမွာ ဤက်မ္းစာ ဖတ္ကာနားလည္ၾကပါေစ။ နားလည္ၿပီးျပန္ က်င့္လမ္းမွန္ က်င့္ႀကံေပါက္ေရာက္ၾကပါေစ။
- မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာမွန္ အျမန္သိျမင္ၾကပါေစ။ သုိ႔ႏွင့္ျမတ္စြာ သာသနာ ေရာင္ေန၀ါသုိ႔ထြန္းေစေသာ္။

---

၀ိပႆနာ အားထုတ္နည္း အေျခခံ ေဆာင္ပုဒ္ေလးမ်ား

- ၀ိပႆနာ၊ ဉာဏ္ဆုိတာ၊ ဘယ္ဟာ ႐ႈ၍ ျဖစ္သနည္း။ စဲြလန္းႏုိင္ရာ၊ ငါးခႏၶာ၊ မွန္စြာ႐ႈ၍ ျဖစ္သတည္း။
- ဘယ္အက်ိဳးငွါ၊ ထုိခႏၶာ၊ ဘယ္ဟာ႐ႈရပါသနည္း။ မစဲြဖုိ႔ရာ ျဖစ္စဲမွာ၊ မွန္စြာ႐ႈရပါသတည္း။
- ျဖစ္ခုိက္မ႐ႈ၊ ႐ုပ္နာမ္စု၊ စဲြမႈ၀င္ေရာက္သည္။ ၿမဲတယ္ေကာင္းတယ္၊ ငါေကာင္နယ္၊ တကယ္ထင္တတ္သည္။
- ျဖစ္တုိင္းမွတ္႐ႈ၊ ႐ုပ္နာမ္စု၊ စဲြမႈကင္းေပ်ာက္သည္။ မၿမဲဆင္းရဲသေဘာပဲ ဉာဏ္ထဲရွင္းေတာ့သည္။
- စဲြမႈကင္းေပ်ာက္၊ မဂ္လမ္းေပါက္၊ ဆုိက္ေရာက္နိဗၺာန္ျပည္။ ၀ိပႆနာ ႐ႈနည္း၊ မူေသစည္း၊ သိမ္းဆည္းထားရမည္။
(မဟာစည္ဆရာေတာ္)

---

ေဖာင္းပိန္၀ါေယာမွ မဂ္ဖိုလ္သို႔

“ဘုန္းႀကီးတို႔ကေတာ့ ထိုင္ေနဆဲမွာ အထင္႐ွားဆံုးျဖစ္ၿပီး ႐ႈမွတ္လို႔လည္းလြယ္တဲ့ ဝမ္းဗိုက္ထဲက ေတြ႕ထိလႈပ္ရွားမႈက စၿပီး ႐ႈမွတ္ဖို႔ ညႊန္ၾကားေနပါတယ္။ ဝမ္းဗိုက္က ေတာင့္တင္းလႈပ္႐ွားတာဟာ ဝါေယာဓာတ္ပဲ။ အဲဒီ ဝါေယာဓာတ္ကို အရပ္သံုးစကားျဖင့္ ေဖာင္းတယ္ပိန္တယ္လို႔မွတ္ဖို႔ ညႊန္ၾကားေနပါတယ္။

ညႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္း ႐ိုေသစြာ ႐ႈမွတ္ၾကတဲ့ ေယာဂီေတြဟာ ခုနစ္ရက္ အတြင္းေလာက္မွာပင္ သမာဓိ အားရွိၿပီး စိတၱဝိသုဒိၶလည္း ျပည့္စံုသျဖင့္ ႐ုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးကိုလည္း ကိုယ္ပိုင္ ဉာဏ္ျဖင့္ပင္ ပိုင္းျခားသိသူေတြ ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ ႐ွိေနပါၿပီ။

ဒါေလာက္တြင္လည္း မကေသးပါဘူး။ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးကို ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားသိၿပီးေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱသေဘာေတြကိုလည္း ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ပင္ ပိုင္းျခားသိသူေတြ ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ ႐ွိေနပါၿပီ။

ဝိပႆနာဉဏ္ ရင့္သန္တဲ့အခါ ဒြါရ ေျခာက္ပါးက ထင္ရွားေပၚလာသမွ် ႐ုပ္နာမ္ေတြကို ျဖစ္စဥ္အတိုင္း လိုက္၍ ႐ႈသိႏိုင္တဲ့အျပင္ ဝိပႆနာဉာဏ္ ျပည့္စံုလို႔ အရိယမဂ္ဖိုလ္ဉာဏ္ပါ ျပည့္စံုၿပီလို႔ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရေလာက္တဲ့ ေယာဂီေတြလည္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနပါၿပီ။”

(မဟာစည္ ဆရာေတာ္၊ သကၠပဉွသုတ္ စာ ၄၆)

---

ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ႀကီး ေဆာင္ပုဒ္

- ကာမခ်မ္းသာ သုံးေဆာင္တာ ပယ္ခြါေ႐ွာင္ရမည္။ မသုံးေဆာင္ပဲ ကုိယ္ဆင္းရဲ ဒါလဲေ႐ွာင္ရမည္။
- စိတ္အလုိက် လႊတ္ထားက ကာမသုခါ ႏုေယာဂါ။ ပင္ပန္း႐ုံမွ် အားထုတ္က အတၱကိလမထာ ႏုေယာဂါ။
- သစၥာမျမင္ မဂၢင္မပါ ေလ့က်င့္ကာျဖင့္ ခ်မ္းသာၿမဲမည္။ ယုံၾကည္ဆုံးျဖတ္ ယူဆမွတ္ သီလဗၺတပင္။
- အစြန္းႏွစ္သြယ္ လမ္းမွားပယ္ အလယ္လမ္းမွန္ျဖစ္ေပသည္။ လမ္းမွန္ကုိေလွ်ာက္ ဥာဏ္ျမင္ေပါက္ ဆုိက္ေရာက္နိဗၺာန္ျပည္။
- ကုိယ္အမူရာ ျဖစ္တုိင္းမွာ မွန္စြာသိရမည္။ စိတ္အမူရာ ျဖစ္တုိင္းမွာ မွန္စြာသိရမည္။
- ေကာင္းဆုိးလတ္ပါ ေ၀ဒနာ မွန္စြာသိရမည္။ သေဘာတရား ထင္ေပၚျငား ပုိင္းျခားသိရမည္။

---

မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ႀသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ိဳး
- ႀသကာသ ႀသကာသ ႀသကာသ
- ကာယကံ ၀စီကံ မေနကံ တည္းဟူေသာ အျပစ္ခပ္သိမ္း ပေျပာက္ျငိမ္း၍ အသက္ရွည္စြာ အနာမဲ့ေရး ရန္ေဘးကင္းေႀကာင္း ေကာင္းမႈမဂၤလာ ျဖစ္ပါေစျခင္း အက်ိဳးငွါ ဘုရားရတနာ တရားရတနာ သံဃာရတနာ တည္းဟူေသာ ရတနာျမတ္သံုးပါး မိဘ, ဆရာသမား တို႔ကို အရိုအေသ အေလးအျမတ္ လက္အုပ္မိုး၍ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါ၏ အရွင္ဘုရား။
- ကန္ေတာ့ရေသာ ေကာင္းမႈကံ ေစတနာတို႔ေႀကာင့္ အပါယ္ ၄-ပါး, ကပ္ ၃-ပါး, ရပ္ျပစ္ ၈-ပါး, ရန္သူမ်ိဳး ၅-ပါး, ၀ိပတၱိတရား ၄-ပါး, ဗ်သနတရား ၅-ပါး, အနာမ်ိဳး ၉၆-ပါး, မိစၧာဒိ႒ိ ၆၂-ပါးတို႔မွ အခါခပ္သိမ္း ကင္းလြတ္ျငိမ္းသည္ ျဖစ္၍ မဂ္တရား ဖိုလ္တရား နိဗၺာန္ တရားေတာ္ျမတ္ကို လ်င္ျမန္စြာ ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။

၀ိပႆနာရႈနည္း

၀ိပႆနာရွဳျခင္း၏အက်ိဳးႏွင့္ အက်င့္လမ္းကုိဆင္ျခင္ျခင္း

အားထုတ္ဖို႔ လုပ္ငန္းကေတာ့ ျမင္တိုင္း ျမင္တိုင္း ျမင္ခိုက္မွာ ထင္႐ွား႐ွိတဲ့ တရားကေလးေတြကု ိ ႐ႈ႐ံုမွတ္႐ံုပါပဲ၊ ျမင္တိုင္း ျမင္တိုင္း ျမင္တယ္ ျမင္တယ္လို႔ ႐ႈမွတ္ ရမယ္၊ (႐ႈတယ္ မွတ္တယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာသိေအာင္လို႔ အသိ္နဲ႔ စူးစိုက္ၿပီး ႏွလံုးသြင္းလိုက္တာကို ေခၚတာပါပဲ) ဒါေၾကာင့္ ျမင္ရင္ ျမင္တယ္လို႔ ႐ႈမွတ္လိုက္ရင္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ျမင္ရတဲ့ အဆင္းကို ႐ႈမွတ္မိသြားတယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ျမင္တဲ့စိတ္ကေလးကို ႐ႈမွတ္မိသြားတယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ျမင္ရာဌာန မ်က္စိ႐ုပ္ကေလးကို ႐ႈမွတ္ၿပီးေတာ့ ဒီကေနၿပီး ျမင္သြားတာပါကလားလို႔  သိသြားတယ္၊ ဘယ္ဟာပဲ မွတ္မိသည္ျဖစ္ေစ တစ္ခုခုမွတ္မိလို႔ တစ္ခုခုသိလာရင္ ၿပီးတာပဲ၊

တစ္ခုခုမသိဘူး ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီျမင္မႈကို အေၾကာင္း ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ ငါေကာင္လို႔ ထင္မွတ္စြဲလမ္းတဲ့ သကၠာယဒိ႒ိျဖစ္လာမွာ၊ နိစၥ သုခ အတၱ ကိေလသာ အစြဲေတြ ျဖစ္လာမွာ၊ ဒီလို ကိေလသာ အစြဲက ကံေတြျဖစ္၊ ကံကအက်ိဳးေပးေတာ့ ဘ၀သစ္ေတြျဖစ္ခဲ့၊ ဒီနည္းျဖင့္ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ စက္လည္ၿပီးေတာ့ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲေတြ မျပတ္ျဖစ္ေနတာ၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲေတြ တစ္၀ဲလည္လည္ျဖစ္ၿပီး မေနရေအာင္ဟာ ျမင္တိုင္း ျမင္တိုင္း ျမင္တယ္ ျမင္တယ္လို႔ ႐ႈရ မွတ္ရမယ္။ ၾကားခိုက္စသည္မွာလည္း အတူတူပဲ၊ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ပဲ႐ွိတယ္၊ ၾကားတယ္ဆိုတာ နား႐ုပ္ကိုမွီၿပီးေတာ့ ၾကားသိမႈကေလး ျဖစ္သြားတာပဲ၊ နားကလည္း႐ုပ္၊ ၾကားတာက လည္း ႐ုပ္၊ ၾကားသိသြားတာကေတာ့နာမ္၊ ဒီ႐ုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးပဲ႐ွိတယ္၊ အဲဒါကို လည္း သိေအာင္ ၾကားတိုင္း ၾကားတယ္ ၾကားတယ္လို႔ မွတ္ရမယ္။ ႏွာေခါင္းအနံ႔ကို နံတိုင္းလည္း နံတယ္ နံတယ္ လို႔ မွတ္ရမယ္။ လွ်ာက အရသာကို စားသိတိုင္း သိတယ္ သိတယ္လို႔ မွတ္ရမယ ္။

ကိုယ္ကေတြ႔ထိတိုင္းလည္း အဲဒီ ေတြ႔ထိတာကေလးေတြကို လိုက္ၿပီးမွတ္ရမယ္၊ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ အေသြးအသား စိုေနတဲ့ ေနရာတိုင္း ေနရာတိုင္းက အေတြ႔အထိကို လက္ခံဖမ္းဆီးႏိုင္တဲ့ ႐ုပ္တစ္မ်ဳိး႐ွိတယ္၊ အဲဒါကို ကာယပသာဒ- ကုိယ္ အၾကည္႐ုပ္လို႔ ေခၚတယ္၊ အေကာင္းအဆိုး၊ အေတြ႔အထိဟူသမွ်ဟာ အဲဒီ ကိုယ္အၾကည္ ႐ုပ္ေပၚမွာခ်ည္း တိုက္ခိုက္လာတယ္၊ ဒီလို တိုက္ခိုက္လာတဲ့ အေကာင္းအဆိုး အေတြ႔အထိေတြကို ကာယ၀ိညာဥ္ေခၚတဲ့ စိတ္က ေတြ႔ထိၿပီး သိသိသြားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေတြ႔ထိခိုက္မွာ ကိုယ္အၾကည္ကလည္း႐ုပ္၊ ေတြ႔ထိရတာေတြကလည္း႐ုပ္၊ ထိသိသြားတာကေတာ့နာမ္၊ ဒီ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး ပဲ႐ွိတယ္၊ အဲဒါေတြကိုလည္းသိေအာင္ ထိတိုင္း ထိတိုင္း ထိတယ္ ထိတယ္လို႔မွတ္ရမယ္၊ ဒါက သာမန္ အေတြ႔အထိကို မွတ္ပံုပဲ။

ထူးတဲ့ အေတြ႔အထိေတြကလည္း ႐ွိေသးတယ္၊ ဒုကၡေ၀ဒနာေတြနဲ႔ တြဲၿပီးေတာ့ ေညာင္းတယ္ ပူတယ္ နာတယ္ က်င္တယ္ ကိုက္ခဲတယ္ စသည္ျဖင့္ အမ်ားႀကီးပဲ၊ အဲဒီ အေတြ႔အထိေတြမွာေတာ့ ေ၀ဒနာေတြ ထင္႐ွားေနလို႔ ေ၀ဒနာကိုပဲ ေခါင္းတပ္ၿပီးေတာ့ ေညာင္းရင္ ေညာင္းတယ္၊ ေညာင္းတယ္လို႔ မွတ္ရမယ္၊ ပူရင္လည္း ပူတယ္ ပူတယ္၊ နာရင္လည္း နာတယ္ç နာတယ္ စသည္ျဖင့္ သူျဖစ္တဲ့အတိုင္းပဲမွတ္ရမယ္။ လက္ကေလး၊ ေျခကေလးေတြ ေကြးလိုက္ ဆန္႔လိုက္çလႈပ္႐ွား ျပင္လိုက္လို႔္လည္း လက္ထဲေျခထဲက အေတြ႔ အထိေတြ ထင္႐ွားျဖစ္သြားတာပဲ၊ ေကြးခ်င္ç ဆန္႔ခ်င္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ေကြး႐ုပ္ ဆန္႔႐ုပ္ လႈပ္႐ွား႐ုပ္ကေလးေတြ အဆင့္ဆင့္ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ ဒါကေလးေတြကို ယခုေတာ့ မသိႏိုင္ေသးဘူး၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ သိမွာ၊ ယခုေျပာေနတာကေတာ့ သုတမယျဖစ္ေအာင္လို႔ ေစာေစာက ဝကိတင္ၿပီးေျပာေနတာ၊ အားလံုးလႈပ္႐ွား ၪပျပင္မႈေတြဟာ ဒီစိတ္ကေလးေတြနဲ႔ခ်ည္းလုပ္ေနတာပဲ၊ ေကြးမယ္ ဆန္႔မယ္ လႈပ္မယ္ႀကံတဲ့ စိတ္ကေလးေတြေၾကာင့္ ဒီ႐ုပ္ကေလးေတြက တစ္ဆင့္ ခ်င္းတစ္ဆင့္ခ်င္း၊ တစ္ေ႐ြ႔ခ်င္း တစ္ေ႐ြ႔ခ်င္း ျဖစ္ေနတယ္၊ ျဖစ္ၿပီးေတာ့လည္း သူျဖစ္ရာမွာပဲ ေပ်ာက္ပ်က္ၿပီးသြားတယ္၊ အဲဒါကေလးေတြကို ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ကိုယ္တိုင္ပဲ ေတြ႔သြား ပါလိမ့္မယ္။

ေကြးတဲ့ဆန္႔တဲ့အခါ ေကြးမယ္ ဆန္႔မယ္ႀကံတဲ့ စိတ္ကေလးေတြက စၿပီး ျဖစ္လာတယ္၊ အဲဒီ စိတ္ကေလး ေတြေၾကာင့္ လက္ထဲေျခထဲမွာ ေကြး႐ုပ္ ဆန္႔႐ုပ္ကေလးေတြ ေတာင့္တင္း႐ုပ္ လႈပ္႐ွား႐ုပ္ကေလးေတြ တစ္ဆင့္ခ်င္း တစ္ဆင့္ခ်င္း ျဖစ္လာတယ္၊ ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္တိုင္းလဲ သူတို႔က လက္ထဲေျခထဲမွာ႐ွိတဲ့ ကာယပသာဒေခၚ ကိုယ္အၾကည္႐ုပ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ေတြ႔ထိၿပီးေတာ့ ျဖစ္လာတယ္၊ ဒီေတာ့ ကာယ၀ိညာဥ္ေခၚတဲ့ စိတ္အသိကေလးက တိုက္ရာထိရာမွာ ထိထိသြား တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ လက္ေတြ ေျခေတြ ေတာင့္တင္းတာ လႈပ္႐ွားတာေတြ ထင္႐ွားေနတယ္၊ အဲဒီထင္႐ွားတာေတြကို မ႐ႈမိ မမွတ္မိလို႔႐ွိရင္ ဘာျဖစ္သြားတုန္းဆိုေတာ့ေကာ ငါပဲ ငါေကြးတာနဲ႔ ငါဆန္႔တာပဲ ငါ့လက္ပဲ ငါ့ေျခပဲ စသည္ျဖင့္ ပညတ္စြဲ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေရာက္သြားတယ္၊ အဲဒီလို ပညတ္အစြဲေတြ မေရာက္ေအာင္လို႔ ေကြးတိုင္းဆန္႔တိုင္း လႈပ္႐ွားတိုင္း ေကြးတယ္ ဆန္႔တယ္ လႈပ္႐ွားတယ္ စသည္ျဖင့္႐ႈမွတ္ ေနရတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ စိတ္ကူးႀကံစည္တဲ့အခါမွာလည္း ႏွလံုး႐ုပ္ကို မွီၿပီးေတာ့ စိတ္ကူးစဥ္းစားမႈ ႀကံသိမႈကေလးေတြ ျဖစ္လာတယ္၊ အၾကမ္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ဒီ႐ုပ္ကိုယ္ႀကီးကို မွီၿပီးေတာ့ျဖစ္ေနတာပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ႏွလံုး႐ုပ္ ကိုယ္႐ုပ္က ႐ုပ္တရား၊ စိတ္ကူးစဥ္းစားႀကံသိေနတာက နာမ္တရားç ဒီ႐ုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးပဲ႐ွိတယ္၊ ဒီ႐ုပ္နာမ္ကေလးေတြကိုလည္း သိေအာင္လို႔ စိတ္ကူးတိုင္း၊ စဥ္းစားတိုင္း ႀကံစည္တိုင္း စိတ္ကူးတယ္၊ စဥ္းစားတယ္ ႀကံစည္တယ္ စသည္ျဖင့္ မွတ္ရမယ္။

ယခုေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ျဖစ္ခိုက္ ႐ုပ္နာမ္ကေလးေတြကို ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္တိုင္း လိုက္ၿပီးေတာ့ မျပတ္႐ႈမွတ္ေနရင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ သမာဓိေတြ ထူးထူးျခားျခား ေကာင္းလာတာကို ေတြ႔ရလိမ့္မယ္၊ စိတ္ကေလးဟာ ဘယ္မွမသြားေတာ့ပဲနဲ႔ မွတ္ရာ မွတ္ရာ အာ႐ုံကိုသာ စိုက္ကနဲ စိုက္ကနဲ ကပ္ကပ္ၿပီး တည္ေနတာကို ေတြ႔ရ လိမ့္မယ္၊ အဲဒီအခါမွာ အသိကလည္း ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္လာလိမ့္မယ္၊ မွတ္တိုင္း မွတ္တိုင္း ႐ုပ္နဲ႕နာမ္ကေလး ႏွစ္ခု႐ွိေနတာကို ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ရမယ္၊ မွတ္သိတာ ကေလးရယ္၊ မွတ္သိရတဲ့ အာ႐ုံကေလးရယ္၊ ဒါကေလး ႏွစ္ခုတည္း တြဲလ်က္ျဖစ္ေနတာကို ကိုယ္တုိင္ေတြ႔ရမယ္။ ဒီလို ေတြ႔ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဆက္မွတ္ေနရင္ ေတာ္ ေတာ္ၾကာေတာ့ ၿမဲတည္ေနတာရယ္လုိ႔ကို မ႐ွိေတာ့ဘူး၊ မွတ္တိုင္း မွတ္တိုင္း မၿမဲတာခ်ည္းပဲေတြ႔ရတယ္။ အသစ္အသစ္ ေပၚလာလိုက္ ျဖစ္ေပၚလာတာကို ႐ႈမွတ္လိုက္ အဲဒါက ေပ်ာက္သြားလိုက္ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခုက ေပၚလာလိုက္ç အဲဒါကို႐ႈမွတ္လိုက္ç သူကလည္း ေပ်ာက္သြားလိုက္နဲ႔ ဒီလို ေပၚခ်ည္ç ေပ်ာက္ခ်ည္ တရား ခ်ည္းပဲေတြ႔ရတယ္၊ ၿမဲတည္ေနတာရယ္လုိ႔ မ႐ွိေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ မွတ္တိုင္း မွတ္တိုင္းေပၚလာၿပီး ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားလုိ႔ မၿမဲတာခ်ည္းပဲလုိ႔ ဒီလို သေဘာက်လာမယ္၊ အဲဒါဟာ အနိစၥာႏုပႆနတဲ့။

ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ခ်ည္ ပ်က္ခ်ည္ ဆင္းရဲလို႔ ဒီလိုလည္း သေဘာက်လာမယ္၊ ဒါကေတာ့ ဒုကၡာႏုပႆနာပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ထဲမွာ ေညာင္းလိုက္ ပူလိုက္ နာက်င္ ကိုက္ခဲ လိုက္နဲ႔ မခံသာတဲ့ ဒုကၡေ၀ဒနာေတြကိုလည္း အမ်ားႀကီးပဲ ေတြ႔ရတယ္၊ အဲဒါေတြကို ႐ႈရေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးဟာ ဆင္းရဲ အစုအေ၀းႀကီးလိုျဖစ္ၿပီးေတာ့ ထင္လာမယ္၊ ဒါလဲ ဒုကၡာႏုပႆနာပဲ။

ၿပီးေတာ့ မွတ္တိုင္း မွတ္တိုင္း ႐ုပ္နာမ္တရားေတြကို ကိုယ့္အလိုအတိုင္း မျဖစ္ပဲ သူျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတာကိုသာ ေတြ႔ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အစိုးမရတဲ့တရား ငါေကာင္ သတၱ၀ါေကာင္ မဟုတ္တဲ့ သေဘာတရားေတြပဲ လုိ႔လဲ သေဘာက်လာ
မယ္၊ ဒါကေတာ့ အနတၱာႏုပႆနာတဲ့။

ဒီအနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ အသိအျမင္ေတြ ျပည့္စံုတဲ့ခါက်ေတာ့ မဂ္ဥာဏ္ဖုိလ္ဥာဏ္ျဖစ္ၿပီး နိဗၺာန္ကို ေတြ႔သြားမွာပဲ၊ ဒီလိုနိဗၺာန္ကို ေတြ႔ၿပီးေတာ့ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ ရသြား တယ္ဆိုရင္ အပါယ္ေလးပါးက လံုး၀လြတ္ေျမာက္သြားေတာ့တာပဲ၊ ေအာက္ထစ္ဆံုးအားျဖင့္ အဲဒီ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ေလာက္ေတာ့ ျပည့္စံုသြားေအာင္ ယခုအားထုတ္ ၾကရမယ္။

http://www.mahasidhamma.com/index.php?option=com_content&view=article&id=55&Itemid=59 

ေသာတာပန္၏ ထူးျခားခ်က္ (၇)ရပ္

ကုိယ့္ခႏၶာကုိ ဉာဏ္စုိက္ၾကည့္လုိက္ရင္ ေ၀ဒနာေပၚလဲ ေဖာက္ျပန္သြားတာပဲ၊ ပ်က္စီးသြားတာပဲ။ ေ၀ဒနာ႐ႈလုိက္ေတာ့ ေ၀ဒနာေလးက ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္နဲ႔ သူ႔သေဘာသူ စြန္႔စြန္႔သြားတယ္။ သုခေ၀ဒနာကလဲ သုခေ၀ဒနာသေဘာစြန္႔တယ္။ ဒုကၡေ၀ဒနာကလဲ ဒုကၡေ၀ဒနာသေဘာစြန္႔တယ္။ ဥေပကၡေ၀ဒနာကလဲ ဥေပကၡေ၀ဒနာသေဘာ စြန္႔တယ္။ ေလာဘစိတ္ကလဲ ေလာဘသေဘာစြန္႔တယ္။ စြန္႔ၿပီး အနိစၥ သေဘာခ်ည္း ျဖစ္ၿပီးပ်က္တာခ်ည္းျပတယ္။ ဒီလုိခ်ည္းျပေနေတာ့ ဒါေတြဟာ ၀ိပရိဏာမလကၡဏံ ဒုကၡသစၥံပဲ။ ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၀ိပရိဏာမလကၡဏာေတြခ်ည္းပဲ၊ ေဖာက္ျပန္တာခ်ည္းပဲ။ အထည္မက်န္ ဘူး။ ေ၀ဒနာေပၚရင္ ေ၀ဒနာၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေ၀ဒနာေလးကို ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ေ၀ဒနာပ်က္ပ်က္ စိတ္ပ်က္ပ်က္ ႐ုပ္ပ်က္ပ်က္ အထည္မက်န္ ဘူး။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရမယ္။ ဒီလုိျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး ဒုကၡသစၥာပါလား၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာမွ တစ္ပုိင္းတစ္စေတာင္မက်န္ေတာ့ပါလား လုိ႔ ေရွးဦးစြာ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာျမင္ရမယ္။ ျမင္ၿပီးေတာ့ မိမိခႏၶာႀကီး သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမွ တစ္ပါး ဘာမွမရွိ၊ တကယ့္ကုိ ရြံစရာ မုန္းစရာခႏၶာႀကီးပါလားလုိ႔ ဉာဏ္တက္လာမယ္။ ဉာဏ္တက္ၿပီးေနာက္ ရြံစရာမုန္းစရာခႏၶာႀကီးေတာ့ သိမ္းမွေတာ္မယ္၊ သိမ္းမွေအးမယ္၊ ရခ်င္စရာတစ္ကြက္မွမရွိဘူးဆုိတဲ့ ဉာဏ္တက္လာလိမ့္မယ္။ ဒီဉာဏ္တက္လာခဲ့ရင္ ေရွ႕ဒုကၡေတြ ခ်ဳပ္သြားလိမ့္မယ္။ ၀ိပရိဏာမဒုကၡေတြ ခ်ဳပ္သြားလိမ့္မယ္။ အ၀ိပရိဏာမ နိဗၺာန္ေပၚလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့မွပဲ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ ၀ိပရိဏာမေတြ မရွိေတာ့ဘူး၊ အခု မွပဲ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈႀကီး ဇာတ္သိမ္းသြား တာ ေတြ႕ရေတာ့တယ္ဆုိတဲ့ ဉာဏ္လာတယ္။ ဒါျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈဇာတ္သိမ္းတာက နိေရာဓသစၥာ၊ ေတြ႔တဲ့ဉာဏ္က မဂၢသစၥာဆုိေတာ့ ေသာတာပန္တည္ေရာ။ မဂ္ရ ဖုိလ္ရ တာပဲ။ မဂ္ဖုိလ္ရရင္ ပစၥေ၀ကၡဏာ ရတာပဲ။ ပစၥေ၀ကၡဏာရတာ အထူးေျပာဖုိ႔မလုိဘူး၊ ၀ီထိနိယာမသေဘာအတုိင္း မဂ္ဖုိလ္ရရင္ သူရမွာပဲ။ မဂ္ရဖုိ႔သာ အဓိကျဖစ္တယ္။

၀ိပရိဏာမ ဒုကၡသစၥာျမင္ေနတုန္း ကိစၥဉာဏ္။ ၀ိပရိဏာမဆံုးသြားတာျမင္လုိက္ေတာ့ ကတဉာဏ္။ ကတဉာဏ္ဆုိတာ ငါေသာတာပန္တည္ၿပီလုိ႔ သိလုိက္ရတဲ့ဉာဏ္။ မဂ္ဉာဏ္က တက္ၿပီး ေသာတာပန္တည္ၿပီလုိ႔သိလုိက္ရတဲ့ဉာဏ္၊ ေဖာက္ျပန္တဲ့ကိစၥေတြ မျမင္ေတာ့ဘဲ ေဖာက္ျပန္တဲ့ကိစၥေတြ ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘဲ ေဖာက္ျပန္ျခင္းကင္းတာကို ျမင္တဲ့ဉာဏ္ဟာ ကတဉာဏ္။

ဒါျဖင့္ ခႏၶာကုိယ္ထဲ ဘာေပၚေပၚ ဒုကၡသစၥာခ်ည္းေပၚတာပဲလုိ႔ သိတဲ့ဉာဏ္က သစၥဉာဏ္၊ ေပၚတာဟူသေရြ႕ ဒုကၡသစၥာလုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်။ သူ႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ကိစၥကုိသိေတာ့ ကိစၥဉာဏ္၊ ေပၚလာတာေလးေတြက ေပၚလာတဲ့သေဘာေတြ အကုန္စြန္႔ၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီး သြားတာေလးေတြပဲ ဆက္တုိက္ျမင္ေနရင္ ဒါကို ကိစၥဉာဏ္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ကိစၥ မျမင္ျပန္ေတာ့

ကတဉာဏ္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာေတြေတာ့မျမင္ရေတာ့ဘူး၊ မေဖာက္ျပန္မပ်က္စီးတဲ့ ခ်မ္းသာေလးတစ္ခုတည္းပဲ ျမင္ေနတယ္ဆုိရင္ ဒါ ကတဉာဏ္ပဲ။ ဒီဉာဏ္သံုးဉာဏ္နဲ႔ပဲ တက္လုိက္ပါ။ အက်ဥ္းအားျဖင့္ သစၥာသိရင္ သစၥဉာဏ္၊ ေဖာက္ျပန္တာသိရင္ ကိစၥဉာဏ္၊ ေဖာက္ျပန္တာေတြ မေတြ႕ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ကတဉာဏ္။ ကတဉာဏ္ဆုိက္ရင္ ေသာတာပန္တည္ၿပီ။ ေသာတာပန္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေသာတာပန္စိတ္ေပၚတာပါပဲ။ ႐ုပ္ပုိလွလာတာလဲမဟုတ္ဘူး၊ ဆုိင္းဘုတ္ဆြဲထားတာလဲမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေသာတာပန္မွာေပၚတဲ့ ေသာတာပန္စိတ္သည္ ပုထုဇဥ္နဲ႔ မတူတာ ခုႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။ ေသာတာပန္လဲ ေလာဘ ျဖစ္ေသးတယ္၊ ေဒါသလဲ ျဖစ္ေသးတယ္၊ ေမာဟလဲ ျဖစ္ေသးတယ္။ ထိနမိဒၶ ငိုက္မ်ည္းစိတ္ေတြလဲ ျဖစ္ေသးတယ္။ ဥဒၶစၥ ပ်ံ႕လြင့္မႈေတြလဲ ျဖစ္ေသးတယ္။ ကုကၠဳစၥလဲ ျဖစ္ေသးတာပဲ။ ဒီတရားေတြက ပုထုဇဥ္မွာလဲ ျဖစ္တယ္၊ ေသာတာပန္မွာလဲ ျဖစ္တယ္ဆုိေတာ့ တူေနတဲ့သေဘာေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါျဖင့္ ဘယ္လုိထူးလဲဆုိရင္ ပုထုဇဥ္က ဒီတရားေတြျဖစ္ရင္ ျဖစ္ေၾကာရွည္တယ္။ ကတဉာဏ္ရလို႔ ေသာတာပန္တည္ၿပီးသားပုဂၢိဳလ္က ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္ေပမယ့္ ျဖစ္ေၾကာမရွည္ဘူး။

ပုထုဇဥ္က ေလာဘျဖစ္လုိက္ၿပီဆုိရင္လဲ ဒီေလာဘခ်ည္းပဲ အၾကာႀကီးျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ေဒါသျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္လဲ ေဒါသခ်ည္းပဲျဖစ္လို႔ မေက်မခ်မ္းႏုိင္ဘူး။ ဒါဟာ ျဖစ္ေၾကာရွည္တာပဲ။  ဒုကၡခ်ဳပ္ၿပီးသား ေသာတာပန္ ကေတာ့ ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ျဖစ္သြားတယ္လုိ႔ ေနာက္က တစ္ခါတည္း ဉာဏ္လုိက္တယ္။ ျဖစ္ရင္ ခ်က္ခ်င္းသိတယ္၊ ျဖစ္ေၾကာမရွည္ေတာ့ဘူး။ ငါေလာဘျဖစ္သြားတယ္လို႔ ေနာက္ကေန ဉာဏ္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္း အသိေလးလုိက္လာတယ္။ ေဒါသျဖစ္ရင္လဲ ဉာဏ္အသိ ခ်က္ခ်င္းလုိက္တယ္။ ထိနမိဒၶျဖစ္ရင္လဲ ခ်က္ခ်င္းလုိက္တာပဲ။ မသိလုိက္တာဆုိတာ မရွိဘူး။ ေလာဘျဖစ္ျဖစ္၊ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္၊ ထိနမိဒၶျဖစ္ျဖစ္၊ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္တာပဲ၊ မပယ္ႏုိင္ေသးလုိ႔ ျဖစ္တာ။ ေသာတာပတၱိမဂ္က ဒိ႒ိနဲ႔ ၀ိစိကိစၧာပဲ ပယ္ႏုိင္ေသးတာ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြက မပယ္ႏုိင္ေသးေတာ့ လာမွာပဲ။ လာပင္လာေသာ္လဲ ခ်က္ခ်င္း ေနာက္က ျပန္သိတယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္က ေနာက္က ျဖတ္ျဖတ္လုိက္တယ္။ ပုထုဇဥ္ကေတာ့ မျဖတ္ဘူး၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တန္းေနေအာင္ သြားတာပဲ။ ဥပမာ ပုထုဇဥ္က ေဒါသျဖစ္ရင္ ကမၻာမေက်ဘူးဆုိၿပီး ေတးထားတယ္။ ေသာတာပန္ကေတာ့ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္လုိက္တာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္က အသိနဲ႔ ျပန္လုိက္ေပးလုိက္တယ္။ ဒါနံပါတ္(၁)ကြာျခားမႈပဲ။ ျဖစ္ေၾကာရွည္နဲ႔ ျဖစ္ေၾကာတုိကြာတယ္။

နံပါတ္(၂)က ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြ မပယ္ႏုိင္ေသးေတာ့ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ ေပၚလာခဲ့ေသာ္လဲ ဒီကိေလသာေတြ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္လုိက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ ေပၚလာတယ္။ သိ႐ံုတင္မကဘူး၊ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့အထိလာတယ္။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြကေတာ့ ပုထုဇဥ္လုိပဲ ျဖစ္တာပဲ။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္မွန္းသိတဲ့အတြက္ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္လုိက္မယ္ဆုိၿပီး ျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိက္ေတာ့ ၿငိမ္းေအးသြားတာပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ မေက်ဘူး ဘာညာဆုိတာေတြ မက်န္ရစ္ေတာ့ဘူး။ ကိေလသာေတြ လာေသာ္လဲ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္ပစ္လုိက္တယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္ မွားရင္ မွားမွန္း ခ်က္ခ်င္းသိတယ္၊ ၿငိမ္းေအာင္လုပ္ပစ္တယ္။ ေလာဘ ေဒါသေတြနဲ႔ မွားတာကုိေျပာတာ။

(၃)နံပါတ္က ဒီဘုရားသာသနာမွတစ္ပါး အျခားသာသနာမွာ ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ အနာဂါမ္ ရဟႏၲာမရွိဘူးလုိ႔ ယံုၾကည္တယ္။ ကုိယ္တုိင္သိလာတာ။ သိလာလို႔ ယံုၾကည္တာ။

(၄)နံပါတ္က ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ဘုရားပညတ္ထားတဲ့သိကၡာပုဒ္တစ္ခုခု ခ်ိဳးေဖာက္မိရင္ အျပစ္သင့္တယ္။ အာပတ္သင့္တယ္။ အဲဒီအျပစ္ကုိ သိလုိက္တာနဲ႔ ေပ်ာက္သြားေအာင္ ခ်က္ခ်င္း ေဒသနာၾကားတယ္။ အာပတ္ကုစားတာေခၚတယ္။ လူေတြမွာေတာ့ တစ္ခုခု မွားလုိ႔ရွိရင္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ၿပီး ေျပလည္ေအာင္လုပ္လုိစိတ္ေပၚလာတယ္။ မွားတဲ့ဥစၥာ ခ်က္ခ်င္း ေျပေအာင္လုပ္ခ်င္စိတ္ေပၚလာတာ။ မွားမိတာ သိလုိက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ဘုရားေရွ႕သြားၿပီး ကမၼ႒ာန္းထုိင္ပစ္လုိက္ၿပီး မွားတဲ့အျပစ္ေတြ ေျပေျပာက္ေအာင္ လုပ္လုိက္တယ္။ ဒါေသာတာပန္ရဲ႕စိတ္ထားပဲ။

နံပါတ္(၅)က အမႈကိစၥအတြက္ ႐ံုးကန္ကနားေခၚေသာ္ျငားလဲ လုိက္ေတာ့လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတာ့ အပ်က္မခံဘူး။ ကိစၥႀကီးငယ္ရွိလုိ႔ အကူအညီလုိရင္ အကူအညီေတာ့ ေပးတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတာ့ အပ်က္မခံဘူး။ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အဟုတ္လုပ္အေျပာခုိင္းလဲ သူမေျပာဘူ၊ အလိမ္ခုိင္းလဲ မလိမ္ဘူး၊ မတရား ထြက္ဆုိတာမ်ိဳး သူမလုပ္ေတာ့ဘူး။ အမွန္ေျပာရင္ ဘယ္လုိလုပ္မယ္၊ ဘာလုပ္မယ္စသည္ၿခိမ္းေျခာက္ေနေစကာမူ သူကေတာ့ အမွန္အတိုင္းပဲ ထြက္ဆုိတယ္။ ဒီလုိေျပာေပးရင္ ေငြေပးမယ္၊ ဘာေပးမယ္ေျပာလဲ သူကေတာ့ မဟုတ္မမွန္တာကုိ အဟုတ္အမွန္လုပ္ၿပီး ေျပာမေပးေတာ့ဘူး။

နံပါတ္(၆)က တရားေဟာေနတဲ့အခါ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ သိၿပီး စိတ္ဟာဘယ္မွမသြားဘဲနဲ႔ နာေလ့ရွိတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ေတြ နာၾကားရတဲ့အခါ အာ႐ံုတစ္ပါး စိတ္မသြားဘဲ စူးစူးစုိက္စုိက္ နာႏုိင္ျခင္းသည္ ေသာတာပန္ရဲ႕ သေဘာပဲ။

နံပါတ္(၇)က တရားေတာ္ေတြ နာၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေျပာလုိ႔လဲ မၿပီးႏုိင္၊ ၀မ္းေျမာက္လုိ႔လဲ မဆံုးႏုိင္ဘူးတဲ့။ သိပ္ၿပီး သေဘာက်လြန္းလုိ႔ ပီတိေသာမနႆေတြျဖစ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္ႏုိင္ဘူး။

အက်ဥ္းျပန္ခ်ဳပ္လုိက္ရင္-
၁။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ေပၚတုိင္ေပၚတုိင္း ခ်က္ခ်င္းသိတာသည္ ေသာတာပန္ရဲ႕အသိ။
၂။ သိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္ႏုိင္ျခင္းသည္ ေသာတာပန္ရဲ႕ အသိ။
၃။ ဤသာသနာမွတစ္ပါး အျခားသာသနာမွာ ထြက္ရပ္လမ္းလံုး၀မရွိဘူးဆုိတဲ့ယံုၾကည္မႈဟာလဲ ေသာတာပန္ရဲ႕ သဒၶါ။
၄။ က်ဴးလြန္ထားတဲ့အျပစ္ကုိ ခ်က္ခ်င္း ကုသလုိတဲ့စိတ္ေပၚတာဟာလဲ ေသာတာပန္ရဲ႕ သေဘာ။
၅။ ကိစၥႀကီးငယ္ရွိလို႔ အကူအညီ သက္ေသလုိက္ရျငားေသာ္လဲ သီလ သမာဓိ ပညာ အပ်က္မခံတာသည္ ေသာတာပန္ရဲ႕သေဘာ။
၆။ တရားေတာ္ေတြကုိ အာ႐ံုတစ္ပါး စိတ္မသြားဘဲ အနက္အဓိပၸါယ္သိၿပီး နာႏုိင္ျခင္းသည္ ေသာတာပန္။
၇။ ခႏၶာဉာဏ္ေရာက္တရားေတြနာရေတာ့ ၀မ္းေျမာက္လုိ႔မဆံုး ၾကည္ၫိုလုိ႔မဆံုး ေက်းဇူးတင္လုိ႔ မဆံုးျဖစ္တာသည္ ေသာတာပန္။
ပုထုဇဥ္နဲ႔ ေသာတာပန္ ဒီ(၇)ခ်က္မွာ ထူးျခားတယ္တဲ့။ ေကာသမၻီရဟန္းေတြ အေၾကာင္းျပဳၿပီးေဟာတာ။ ဥပမာ ေသာတာပန္လဲ ရန္ေတာ့ ျဖစ္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မွန္းေနာက္ကသိတယ္။ သိလုိက္ေတာ့ ၿငိမ္းေအာင္လုပ္လုိက္တယ္။ သိလို႔ ကုသလိုက္တယ္။ သူတစ္ပါးကိစၥေဆာင္ရြက္ရာမွာ သီလ သမာဓိ ပညာကုိသာ ငဲ့ေလ့ရွိတယ္။ တရားနာတဲ့အခါမွာ အျခားစိတ္ေတြ အ၀င္မခံဘူး။ တရားနာရေတာ့ ၀မ္းသာလုိ႔မဆံုး ပီတိေသာမနႆေတြလဲ ျဖစ္လုိ႔မဆံုးဘူးတဲ့။ ဒါ ပုထုဇဥ္နဲ႔ မတူတဲ့အခ်က္ (၇)ခ်က္။ ဒီ(၇)ခ်က္နဲ႔ ကုိက္ညီၿပီဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေသာတာပန္ျဖစ္ေနၿပီလုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္ပါ။
(မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေဟာတရားမ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပျခင္းသာျဖစ္သည္။)

ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ

http://www.new.mogokdhamma.com/index.php?option=com_content&view=article&id=138:2011-05-24-21-35-51&catid=79&Itemid=481 

ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔ (သုိ႔ ) Vesak Day

မဟာလူသား ျမတ္ဗုဒၶ ,သစၥာတ၇ားကုိ လမ္းညႊန္ေဖာ္ထုတ္ေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ရွင္ရဲ့ ေမြးေန႔ကုိ ေရာက္ပါျပီ၊ ခရစ္ေတာ္နဲ႔ လူထုေပါင္းစည္းတဲ့ေန႔ကုိ ခရစ္စမတ္တဲ့ ။ ဗုဒၶနဲ႔ လူထုေပါင္းစည္းတဲ့ေန႔ကုိ ၀ိဆတ္ေဒး လုိ႔ေခၚပါတယ္။ နုိင္ငံတကာမွာ တနုိင္ငံနဲ႔ တနုိင္ငံ က်င္းပပုံေတြကလဲ မတူညီၾကပါဘူး။ ရုိးရာ ျပကၡဒိန္ကုိ လုိက္ျပီး ေန႔ရက္ေတြလဲြသလုိ အေခၚအေ၀ါေတြလဲ လဲြေနတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

အိႏၵိယ၊ ဘဂၤလားေဒရွ္နဲ႔ နီေပါႏိုင္ငံေတြမွာ ဤလျပည့္ေန႔ကို ၀ိဆာခ္ပူဇ(Visakah Puja)၊ ဗုဒၶ ပုရ္နိမာ(Buddha Purnima)၊ ဗုဒၶဇယႏၱိ(Buddha Jayanti)လို႔လဲ အသိမ်ားပါတယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာက ေတာ့ ၀ိဆာခဘုခ်( Visakha Bucha)၊ ဗီယက္နမ္မွာ ဖက္ဒန္း(Phật Đản)၊ အင္ဒိုနီးရွားမွာ ၀ိုင္းဆက္ (Waisak)၊ သီရိလကၤာမွာ ၀ိဆက္(ေ၀့ဆက္)( Vesak (Wesak))၊ တရုတ္စကားေျပာတဲ့ မေလးရွားနဲ႔ တရုတ္မွာ ေဖာဒန္း(佛誕 (fó dàn))၊ တိဗက္မွာ စကဒ၀(Saga Dawa)လို႔ အသီးသီး ေခၚဆို အသံုးျပဳကာ ပြဲေတာ္မ်ားကို က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။ လာအိုႏိုင္ငံမွာလဲ ဒီပဲြေတာ္နဲ႔ ထပ္တူျဖစ္တဲ့ ပြဲေတာ္ တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဆိုပါ ပြဲေတာ္ကေတာ့ ၀ိကဆက္ခ ေဘာကဆ(Vixakha Bouxa)လို႔ ေခၚပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကေတာ့ ဒီအခ်ိန္က်င္းပတဲ့ ဒီပဲြေတာ္ကို ကဆုန္လျပည့္(Ka-sone-la-pyae)လို႔ အမည္တြင္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ျမန္မာျပကၡဒိန္ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္လျဖစ္တဲ့ ကဆုန္လျပည့္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ သီရိလကၤာ၊ မေလးရွား၊ ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ စကၤာပူ၊ ဗီယက္နမ္နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွား၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ထိုင္၀မ္တို႔မွာ ဒီ၀ိဆက္ပြဲေတာ္အခါသမယကို အမ်ားျပည္သူရုံးပိတ္ရက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။
အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားမွာ အသံုးျပဳတဲ့ မတူထူးျခားတဲ့ ျပကၡဒိန္ေတြရဲ႕ အလိုအရ ၀ိဆက္ပြဲေတာ္ရက္ကို အတိအက် သတ္မွတ္ဖို႔ေတာ့ ခက္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာျပကၡဒိန္ကို လက္ခံ အသံုးျပဳတဲ့ ေထရ၀ါဒတိုင္းျပည္မ်ားမွာ ထံုးစံအားျဖင့္ ငါးလေျမာက္ သို႔မဟုတ္ ေျခာက္လေျမာက္ရဲ႕ လျပည့္ေန႔၊ ဥပုသ္ေန႔မွာ ပြဲေတာ္ရက္ က်ေရာက္ပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ တရုတ္ျပကၡဒိန္မွာ ပထမဆံုးလျပည့္က်တဲ့ ေလးလေျမာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အေနာက္တိုင္းျပကၡဒိန္အရကေတာ့ ပြဲေတာ္ရက္ ဟာ တစ္သမတ္တည္း မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဧၿပီလနဲ႔ ေမလမွာေတာ့ က်ေရာက္ ေလ့ရွိပါတယ္။

၁၉၅၀ခုႏွစ္မွာ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားညီလာခံၾကီးကို သီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာ က်င္းပ ခဲ့ပါတယ္။ အဆိုပါ ညီလာခံမွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ေမြးေန႔ကို ၀ိဆက္ေန႔အျဖစ္ ပြဲေတာ္က်င္းပၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၀ိဆက္အခါေတာ္ေန႔ေရာက္တိုင္း တစ္ကမၻာလုံးမွာရွိတဲ့ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားဟာ ဗုဒၶဘာသာဓေလ့ထုံးစံမ်ားရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳေလ့ရွိၾကပါတယ္။ တခါတရံ ဗုဒၶေန႔လို႔လဲ သံုးၾကပါေသးတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒီပြဲေတာ္ရက္ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ေမြးေန႔၊ သဗၺညဳတညာဏ္အလင္းရရွိတဲ့ေန႔၊ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူေသာေန႔မ်ားနဲ႔လဲ တိုက္ဆိုင္ေနပါ တယ္။
ဒါကုိ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳမွာေတာ့ ဖြား ပြင့္ ေဟာ စံ ဗ်ာဒိတ္ခံ မွတ္ရန္ လကဆုန္လုိ႔ မွတ္ရလြယ္ေအာင္ သေကၤတ ျပဳထားၾကပါတယ္။

၁- ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရားက သုေမဓာ အမ်ိဳးေကာင္းသားကုိ ေလးသေခ်ၤ ကမၻာတသိန္းထက္မွာ ေဂါတမ ဗုဒၶနာမည္နဲ႔ ဘုရားျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ မိန္႔ၾကားခဲ့တာလဲ ဒီကဆုန္လျပည့္ေန႔ပါပဲ။

၂- ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ ခု ကဆုန္လျပည့္ ဘီစီ ၆၂၃ မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။

၃- ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခု ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶဟူးေန႔ (ဘီစီ ၅၈၈ )မွာ ဘုရားအျဖစ္ကုိေရာက္ေတာ္မူပါတယ္။

၄- မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၄ ကဆုန္လျပည့္ ဘီစီ ၅၈၇ မွာ ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္းကုိေဟာေတာ္မူပါတယ္

၅= မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ ခု ကဆုန္လျပည့္ အဂါၤေန႔ ဘီစီ ၅၄၃ မွာ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံေတာ္မူပါတယ္။
ဘုရားအျဖစ္နဲ႔ ၄၅ ၀ါ သီတင္းသုံးေတာ္မူခဲ့တယ္။ အဲဒီ ၄၅ နွစ္အတြင္းမွာ တရားေဟာျခင္း သံဃာ့အဖဲြ႔အစည္း ထူေထာင္ျခင္း ႏွင့္ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါတုိ႔ရဲ့အက်ိဳးတရားကုိ ေန႔မနားညမအား ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

http://tknn.org/index.php?topic=744.0

ရုပ္နာမ္ခြဲ၍ ဒိ႒ိျဖဳတ္

ရႈကြက္ ရႈခ်က္ပိုင္ပါေစ

ေၿမာက္ဦး ဆရာေတာ္ ၏သုႆာန္ဓုတင္ေဆာင္ အေတြ႔အၾကံဳ

ဤအရွင္သည္ သုႆာန္ေပါင္း ၂၀ မွာ တရား အားထုတ္ခဲ့ဖူးသည္။ ဤအရွင္သည္ ေၾကာက္တတ္သူ ျဖစ္သည့္အတြက္ “လန္႔ဖြယ္ ထိတ္ဖြယ္ ပံုသဏၭာန္ေတြ၊ အသံေတြ မၾကားရ မျမင္ရပါေစနဲ႔” ဟု အဓိ႒ာန္တင္ၿပီး တရားအားထုတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ တရား အားထုတ္သည့္အခါ ေမတၱာပို႔ျခင္း၊ အမွ်ေ၀ျခင္း ကိုလည္း အထူး အာရံုစိုက္ၿပီး လုပ္သည္။ အခ်ိန္လည္း ေပးသည္။ တရားအားထုတ္သူ မ်ား ေတြ႔ၾကံဳရေလ့ရွိသည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အာရံုမ်ား ေတြ႔ရမည္ဟုလည္း တြက္ဆထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ေပၚလာသည့္ အာရံုမွန္သမွ်ကို အဖ်က္ေတြဟု သိၿပီး မသိမ္းပိုက္ထားမိဖို႔ ကမၼ႒ာန္း နည္းျပ ဆရာမ်ား၏ ဆံုးမ သြန္သင္မႈမ်ားကလည္း နားထဲ စြဲေနသည္။

(၂၉-၉-၀၇) သုႆာန္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဓုတင္ေဆာင္ခဲ့ေသာ ကာလကမူ မတူ။ တစ္ခ်ိဳ႕သုႆာန္၌ ခုနစ္ရက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ သုႆာန္၌ ဆယ္ရက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ သုႆာန္၌ ဆယ့္ငါးရက္၊ အခ်ိဳ႕မွာ တစ္လ စသည္ျဖင့္ ရွိသည္။ လန္႔စရာ ထိတ္စရာ အာရံုေတြ အသံဗလံေတြ မျမင္ရ၊ မၾကားရပါေစနဲ႔ဟု အဓိ႒ာန္ ထားေသာ္လည္း ျမင္ရသည့္ အာရံုေတြကလည္း မ်ားလွသည္။ ညည္းညဴေနသံ၊ ညည္းတြား ေအာ္ဟစ္သံေတြ ကလည္း ေအာ္ဂလီ ဆန္ခ်င္စရာ ေကာင္းသည္။ ျမင္ရသည့္ အာရံုေတြကလည္း ထိတ္လန္႔ ေခ်ာက္ခ်ားစရာ ျဖစ္သည္။


မည္းမည္း အေကာင္ႀကီးေတြ သုႆာန္တိုင္း လိုလိုမွာ ေတြ႔ရသည္။ လူလိုလို အေကာင္ေတြ၊ အခ်ိဳ႕က ေခါင္းမပါ၊ အခ်ိဳ႕က ေခါင္းသာ ျမင္ရသည္ ကိုယ္ကို မေတြ႔ရ၊ ရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ သတၱ၀ါေတြလည္း မ်ိဳးစံုသည္။ အ၀တ္မပါ ဗလာ လူေယာက်္ား၊ လူမိန္းမေတြ စံုသည္။ မိန္းမေတြက ဆံပင္ဖားလ်ား ခ်လို႔၊ ဤ အရွင္၏ ေရွ႕မွ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လုပ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က တိုတုိ၊ အခ်ိဳ႕က ရွည္ေမ်ာေမ်ာ၊ အေပၚပိုင္း ခႏၶာရွည္ၿပီး ေအာက္ပိုင္း ေျခေထာက္ေတြ တုိတုိပံမ်ိဳး ပါသလို၊ အေပၚပိုင္း ခႏၶာက ပုတုိတုိ၊ ေအာက္ပိုင္း ေျခတံ ရွည္လ်ားလ်ားလည္း ပါသည္။ ခႏၶာကိုယ္က အခၽြန္အတက္ေတြ ထြက္ေနေသာ သတၱ၀ါေတြ လည္း ေတြ႔ရသည္။ ေတြ႔ရသမွ် သတၱ၀ါမ်ားသည္ ဤအရွင္အား ေက်ာခိုင္း ထိုင္ေနၾကသည္သာ မ်ားသည္။ ႏြားေတြလို ခ်ိဳႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့့္ သတၱ၀ါေတြလည္း ပါသည္။ အခ်ိဳ႕အေကာင္မ်ား၏ မ်က္လံုးေတြက စေကာေလာက္ ႀကီးသည္။ အခ်ိဳ႕အေကာင္ေတြ၏ ပါးစပ္က တအားက်ယ္သေလာက္ အသံက်ေတာ့ ေသးေသးေလး ျဖစ္သည္။ တခ်ဳိ႕အေကာင္ေတြ၏ ပါးစပ္က်ျပန္ေတာ့ သံမိႈပြင့္ေလာက္ပဲ ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဤအရွင္၏ အနားမွ ေျမႀကီးထဲက ထိုးထြက္လာသလိုမ်ိဳး ေတြ႔ရသည္။ သစ္ပင္ ပင္စည္ႀကီးထဲ လူေခါင္းေတြ ျပဴထြက္လာၿပီး ဤအရွင္အား မ်က္လံုးျပဴး ၾကည့္ေနသည္ ကိုလည္း ျမင္ရသည္။

သုႆာန္ တစ္ခုမွာေတာ့ သခ်ဳႋင္းဂူႀကီး တစ္လံုးက လွဳပ္လာၿပီး မည္းမည္း အေကာင္ႀကီး တစ္ေကာင္ ထြက္လာသည္။ ဤအရွင္အား လာၾကည့္ၿပီး သူ႔ဂူထဲ ျပန္၀င္သြားသည္။ ဂူထဲမွ ထြက္လာေတာ့လည္း အေပါက္ဟူ၍ မရွိ၊ ျပန္၀င္သြားေတာ့လည္း အေပါက္မေတြ႔။ သင္းပိုင္ အစုတ္ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးလိုလို ၿပိတၱာႀကီးကိုလည္း ျမင္ေတြ႔ရ ဖူးသည္။ ထိုဘုန္းႀကီး၏ ပါးစပ္မွာ ေလာက္ေတြက အျပည့္၊ ႏွာေခါင္းအရင္း ကေန ေမးေလာက္အထိ ေလာက္ေတြက တဖြားဖြား ကိုက္စားေနသည္။

ဤ မေကာင္းေသာ အနိ႒ာရံုေတြကို ျမင္တိုင္း ျမင္တိုင္း ဤအရွင္သည္ ဘ၀သံသရာ အဆက္ဆက္က ေဆြမ်ိဳး ေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးသူမ်ား ျဖစ္ေလမလားဟု ဆင္ျခင္မိ၏။ “သစၥာမသိ၊ ဒိ႒ိမက်၊ ပုဂၢိဳလ္မွာလွ်င္၊ လူတြင္ စၾကာ၊ နတ္မွာသိၾကား၊ မိုးဖ်ားျဗဟၼာ၊ ျဖစ္တံုပါလည္း၊ ခႏၶာၿပိဳကြဲ၊ ကုသိုလ္စဲက ေဖာက္လြဲပယ္ရြာ၊ ေရာက္ျမဲသာတည္း” ဒိ႒ိ မျပတ္ေသးသေရြ႕ အပါယ္ေဘးမွ မလြတ္ႏိုင္ေၾကာင္း ဘုရားရွင္က ဆိုမိန္႔ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပုထုဇဥ္တို႔၏ အျမဲေနရမည့္ စံအိမ္သည္ အပါယ္ေလးဘံုသာ ျဖစ္သည္ဟု ႏွလံုးပိုက္ထားဖို႔ သင့္ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဤအရွင္ နားလည္မိသည္မွာ ျပဳမွားမိခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံေတြက “ေခါင္း” အမ်ိဳးစံုေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ေပတ၀တၳဳတိုေတြ ထဲမွာလည္း ပါသည္။ ေန႔စံ၊ ညခံ၊ ေန႔ဘက္မွာ သုခ စံေနရသူေတြ ဒုႏွင့္ေဒး ျဖစ္သည္။ ယခု ဤအရွင္ ကိုျပေသာ အာရံုေတြကိုၾကည့္၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု ဆင္းရဲဒုကၡေတြက ႀကီးလြန္းလွသည္။

ဤအရွင္သည္ ေပၚလာသမွ်ေသာ အနိ႒ာရံု အာရံုမ်ားကို ေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း ေဖ်ာက္ပစ္ပါ၏။ အခ်ိဳ႕ေသာ အာရံုမ်ားက ဤအရွင္ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀လိုက္သည့္ အခါ ခ်က္ခ်င္း ေပ်ာက္သြား၏။ အခ်ိဳ႕က မေပ်ာက္၊ အေတာ္ႀကီးၾကာၾကာ ေမတၱာပို႔၊ အမွ်ေ၀ေတာ့မွ ေပ်ာက္သြားသည္။ အာရံုမ်ားက ေပ်ာက္သြားၾကသည္။ အသစ္အသစ္ အာရံုေတြလည္း တိုး၍တိုး၍ ေပၚလာသည္။ တရားအမွတ္ ပ်က္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သည္။ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀လိုက္၊ ေပ်ာက္သြားလိုက္၊ ေပၚလာလိုက္ ေမတၱာပို႔လိုက္ လုပ္ေနရသည္။

တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း ဤအရွင္သည္ ေပၚလာသမွ်ေသာ အာရံုမ်ားကို သံသရာ ေဆြမ်ိဳးေတြ ျဖစ္မည္၊ အမွ်ေ၀တာကို သာဓု ေခၚခ်င္လို႔ လာၾကတာ ျဖစ္မည္ဟူေသာ အေတြးႏွင့္ “တရား ေဟာေပးမည္၊ တရားနာ လာၾကကုန္ေလာ့” ဟု ဖိတ္ၾကားကာ ပရိတ္ႀကီး ၁၁-သုတ္၊ ဓမၼစၾကာသုတ္၊ အနတၱ လကၡဏသုတ္၊ ပ႒ာန္း ပစၥယုေဒၵသတို႔ကို ရြတ္၊ သရဏဂံုေပးၿပီး ျပဳခဲ့သမွ်ေသာ ကုသိုလ္တို႔ကို အမွ် ေပးေ၀ခဲ့သည္။ သံသရာ ေဆြမ်ိဳးေတြကို ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္ ရေနသည့္အတြက္ ဤအရွင္မွာ ေက်နပ္ေနပါသည္။ အခ်ိဳ႕ သုႆာန္ေတြက အေတာ္ၾကမ္းသည္။ အနံ႔အသက္ေတြက မေကာင္း၊ အသက္ရွဴရ ခက္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သည္။ ျမင္ရသည့္ အာရံုေတြကလည္း ဆိုးမွဆိုး၊ စစ္ေတြ သုႆာန္မွာ ၾကံဳရသည္က တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။

လူေလးေယာက္ လူေသေခါင္းႀကီး တစ္ခုကို ေရွ႕ႏွစ္ေယာက္၊ ေနာက္ႏွစ္ေယာက္ ထမ္းလာေနၾကသည္။ ဤအရွင္နား ေရာက္သည့္ အခါ အေခါင္းႀကီးကို ခ်ၿပီး “ေကာက္ထည့္ကြာ၊ ေကာက္ထည့္” ဟု တစ္ေယာက္က အမိန္႔ေပးသည္။ ဤအရွင္ကို အေခါင္းထဲ ေကာက္ထည့္ခိုင္းျခင္း ျဖစ္သည္။ အမိန္႔သာေပးသည္ တစ္ေယာက္မွ ေကာက္မထည့္၊ ေနာက္ေတာ့ “မထည့္လွ်င္လည္း ေနကြာ” ဆိုၿပီး ထိုအေခါင္းႀကီးကို ျပန္ထမ္းသြားၾကသည္။

တစ္ရက္မွာလည္း ဤအရွင္ တရားမွတ္ေနတုန္း လက္ေမာင္း တစ္ဖက္ကို ေအးစက္စက္ အရာႀကီးႏွင့္ အကပ္ခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သည္။ ရွည္လ်ားေသာ လွ်ာႀကီးႏွင့္ အလ်က္ခံလိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤအရွင္ တရားအမွတ္ ပ်က္ေလာက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ရသည္။ ဤအရွင္အား ေက်ာက္တံုးႀကီးႏွင့္ ဖိသတ္ရန္ လာေသာ ၿပိတၱာႀကီး တစ္ေကာင္ကိုလည္း ေတြ႔ဖူးသည္။ ေက်ာက္တံုးႀကီး တစ္တံုးကို လွိမ့္ကာ လွိမ့္ကာႏွင့္ လာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤအရွင္နား ေရာက္လာသည္။ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀ေတာ့ ေပ်ာက္သြားသည္။ ေတြ႔ရသမွ်၊ ျမင္ရသမွ်ေသာ အာရံုမ်ားကို ေရးလွ်င္ မ်ားစြာရွိေသးသည္။ အကုသိုလ္၏ အက်ိဳးေပးကို သံေ၀ဂ ယူႏိုင္ၾကေစရန္ ရည္ရြယ္ၿပီး အနည္းငယ္ ေဖာ္ထုတ္ ေရးျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

myautoosayadaw ၏ website မွ ကူးယူေဖာ္ၿပ ပါသည္။

ေၿမာက္ဦး ဆရာေတာ္ အမွ်ေ၀နည္း လမ္းညြန္

သာမန္ လူမ်က္စိျဖင့္ မျမင္ႏိုင္ေသာ ၃၁-ဘံုသားတို႔၏ ျဖစ္တည္ေနမႈမ်ား၊ ဆင္းရဲပင္ပန္းေနမႈမ်ားတို႔ို ကိုမင္ႏိုင္စြမ္းေသာ ဆရာေတာ္၏ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတို႔သည္ အလြန္ႀကီးမားပါသည္။
ဆရာေတာ္သည္ ထိုအပါယ္ဘံုသားတို႔၏ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ ဒုကၡမ်ားကို သိရ ျမင္ရ၍လည္း ဒကာ ဒကာမအေပါင္းအား ထိုဘံုဘဝသို႔ မေရာက္ေစျခင္းငွာ တစ္ခုတည္းေသာ ကယ္တင္ႏိုင္သည့္ ဝိပႆနာတရားကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ေဟာေျပာ ျပသ၊ ၫႊန္ၾကားဆံုးမ၍ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေစျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ရခဲလွစြာေသာ လူ႔ဘဝရခိုက္ မိမိကိုယ္မိမိ ကယ္တယ္ႏိုင္ရန္ တစ္ခုတည္းေသာ လမ္းျဖစ္သည့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာေျပာ ျပသသြားေသာ မဂၢင္က်င့္စဥ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးေနသူတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။

မ်ားျပားလွစြာေသာ ပုထုဇဥ္တို႔သည္ ေသလြန္သည့္အခါ အထက္သို႔ မေရာက္ဘဲ ေအာက္သို႔ စုန္သြားသည္က မ်ားေလသည္။
အထူးသျဖင့္ သားစြဲ သမီးစြဲ ပစၥည္းဥစၥာစြဲ စသည္ျဖင့္ တစ္ခုခု စြဲလမ္းကာ ေသလြန္၍ မကၽြတ္မလြတ္ဘဲ ၿပိတၱာဘံု ေရာက္ရသူမ်ား မ်ားစြာရွိပါသည္။

တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ၿပိတၱာမ်ားမွာ လူပုဂၢိဳလ္တို႔ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳလုပ္ အမွ်ေပးေဝသည္ကို ၾကားသိပါက သာဓုေခၚကာ ၿပိတၱာဘဝမွ ကၽြတ္လြတ္ႏိုင္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္က ထိုအပါယ္ဘံုသားတို႔အေပၚ က႐ုဏာထား၍ ကၽြတ္လြတ္ေစျခင္းငွာ မွန္ကန္ေသာ နည္းျဖင့္ အမွ်ေဝတတ္ရန္၊ သာဓုေခၚတတ္ရန္ ဒကာ ဒကာမတို႔အား သင္ၾကားေပးခဲ့ပါသည္။

ဆရာေတာ္၏ ရွင္းျပခ်က္အရ အခ်ိဳ႕ေသာ ၿပိတၱာမ်ားမွာ အမွ်ေပးသံၾကားလွ်င္ သာဓုေခၚၿပီး ကၽြတ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အျခားၿပိတၱာတို႔က အမွ်ေပးသံ မၾကားရေအာင္ နားကို အတင္းပိတ္ထား ခံရျခင္း၊ သာဓု မေခၚႏိုင္ရန္ ပါးစပ္အပိတ္ခံထားရျခင္းမ်ား ရွိေၾကာင္း သိရ၏။

ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္က “ၾကားၾကားသမွ်”အျပင္ “ရွိရွိသမွ်”ဟူေသာ စာသားကိုပါ ထည့္ဆိုေစပါသည္။

ထို႔ျပင္ မိမိျပဳလုပ္ထားေသာ ဒါန ေကာင္းမႈ၊ ပြားမ်ားအားထုတ္ထားေသာ သီလ ဘာဝနာ ေကာင္းမႈတို႔ကိုလည္း အာ႐ုံ စူးစိုက္ထားရပါမည္။

အရွင္သာရိပုတၱရာကိုယ္ေတာ္ျမတ္
သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ဘဝငါးရာက မိခင္ေတာ္စပ္သူ ၿပိတၱာမ၏ အမွ်ေဝရန္ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားသံကို ၾကားေသာ္ သပိတ္ဆြဲ၍ ဆြမ္းခံႂကြေတာ္မူပါသည္။ ထိုမွ ရလာေသာ ဆြမ္းမ်ားကို ေတာထဲမွာ တရားအားထုတ္ေနေသာ သံဃာေတာ္ ၅-ပါးတို႔အား ခြဲ၍ လႉဒါန္းပါသည္။ ထိုဆြမ္းတို႔အျပင္ ဒကာတစ္ဦး လႉဒါန္းလိုက္ေသာ ပိတ္စတစ္စကိုလည္း သံဃာေတာ္ ၅-ပါးထဲမွ သက္ေတာ္အႀကီးဆံုး သံဃာအား လႉဒါန္းပါသည္။ ထိုသို႔ လႉဒါန္းၿပီးမွ ၿပိတၱာမ ရွိေသာ ေနရာသို႔ ျပန္လာၿပီး ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ဒါနကုသိုလ္တို႔ကို ၿပိတၱာမအား ေျပာျပ၍ အမွ်ေပးပါသည္။

ၿပိတၱာမလည္း ဝမ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚအၿပီး ၿပိတၱာဘဝမွ ကၽြတ္လြတ္ကာ အထက္ဘံုသို႔ တက္လွမ္းသြားပါသည္။

ထိုသာဓကကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီးသည္ပင္လွ်င္ အမွ်မေဝမီ အာ႐ုံယူစရာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္အလုပ္ကို လုပ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔အေနျဖင့္လည္း အမွ်မေဝမီ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ ေကာင္းမႈတို႔ ျပဳလုပ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ထိုသို႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး အမွ်ေဝသည့္အခါမွာလည္းေကာင္း၊ သာဓုေခၚရာ၌လည္းေကာင္း၊ စိတ္က ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ႏွင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ စကားေျပာေနရင္း တန္းလန္းႏွင့္ အမွ်ေဝျခင္း၊ သာဓုေခၚျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္သင့္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္က ရွင္းျပပါသည္။

ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ မိ႐ိုးဖလာ အမွ်ေဝျခင္း၊ သာဓုေခၚျခင္းသာ ျဖစ္၍ စြမ္းအား မရွိႏိုင္ပါ။

အမွန္တကယ္ ျပဳလုပ္သင့္သည္မွာ ပထမအႀကိမ္ အမွ်ေဝပါက အထက္(ဘံုမ်ား)သို႔ စိတ္အာ႐ုံၫႊတ္ထားရပါမည္။
ဒုတိယအႀကိမ္ အမွ်ေဝပါက ေအာက္သို႔ (အပါယ္ေလးဘံု) အာ႐ုံၫႊတ္ထားရပါမည္။
တတိယအႀကိမ္ အမွ်ေဝပါက မိမိ၏ ေရွ႕, ေနာက္, ဝဲယာရွိ အနႏၲ စၾကာဝဠာသို႔ အာ႐ုံျပဳထားရပါမည္။
အသံကိုလည္း ျဖည္းျဖည္းသာသာ ႐ြတ္ဆိုရပါမည္။
သာဓုေခၚရာ၌လည္း အလားတူ အာ႐ုံျပဳမႈ၊ ႐ြတ္ဆိုမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရပါမည္။

ဝိပႆနာ က်င့္ၾကံအားထုတ္ထားေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ သူ၏ သႏၲာန္၌သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာအားျဖင့္ ျပည့္စံုေနရကား အထက္သို႔ စိတ္ကို ၫႊတ္က ဘဝဂ္တိုင္ ေပါက္ထြက္ႏိုင္ပါသည္။ ေအာက္သို႔ စိတ္ကို ၫႊတ္က အဝီစိတိုင္ ေရာက္ပါသည္။

ထို႔ျပင္ ေတာထဲ ေတာင္ထဲတြင္ တရားအားထုတ္ေနၾကေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းမ်ားတို႔သည္ ၃၁-ဘံုသားတို႔အား ေမတၱာစြမ္းအား ေပးလ်က္ရွိၾကေၾကာင္း ဆရာေတာ္က ရွင္းျပပါသည္။

ထိုအရိယာသူေတာ္ေကာင္းတို႔ ပို႔သေသာ ေမတၱာကိုလည္း အမွ်ေပးေဝရပါမည္။

ဆရာေတာ္ထံမွ နာယူမွတ္သားခဲ့ရေသာ အမွ်ေပးျခင္း၊ သာဓုေခၚျခင္း (စာသား)ကို ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား သိရွိႏိုင္ရန္ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပ ေရးသားလိုက္ပါသည္။

“အားလံုး ၾကားၾကားသမွ် ရွိရွိသမွ် ... ကုသိုလ္ အမွ် .. အမွ် .. အမွ် ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ့ ...
အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတိုပ ပို႔သေသာ ေမတၱာႏွင့္ အကၽြႏု္ပ္တို႔ (ျပဳလုပ္) အားထုတ္ရေသာ ကုသိုလ္မွန္သမွ်တို႔ကို ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာစြာ (ေပးေဝပါကုန္၏)၊ သာဓု ... သာဓု ... သာဓု”

အထက္တြင္ ေဖာ္ျပၿပီးေသာ စိတ္အာ႐ုံၫႊတ္မႈတို႔ျဖင့္ သံုးႀကိမ္ သံုးခါ ႐ြတ္ဆိုရပါမည္။

ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ာ ႀကိဳးစား ျပဳလုပ္ႏိုင္၍ ထိုကုသိုလ္တို႔အား မွန္ကန္ေသာ နည္းျဖင့္ အမွ်ေပးေဝျခင္းျဖင့္ မကၽြတ္မလြတ္ရွိၾကကုန္ေသာ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ ေတာ္စပ္ခဲ့ၾကရေသာ မိေဟာင္းဖေဟာင္း ေဆြမ်ိဳးေဟာင္းမ်ားအားလည္း ကယ္တင္ႏိုင္ၾကပါေစရန္ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ အဆံုးအမ နည္းေပးလမ္းၫႊန္မႈအား ဓမၼဒါန ျပဳလိုက္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ဘုရားအားလည္း ဤဓမၼဒါနျဖင့္ ရွိခိုးပူေဇာ္ ကန္ေတာ့လိုက္ပါသည္ ... အရွင္ဘုရား။

စီစီခ်ိဳသန္း

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=269079843181953&set=a.193474180742520.46454.187003381389600&type=1&permPage=1

တရားအားထုတ္ေလ စိတ္ေမာ္ဒယ္လ္သစ္ေလ

စိတ္ကို
ညစ္ႏြမ္းေစတဲ့သေဘာ၊
စိတ္ကို
ပူေလာင္ေစတဲ့သေဘာ၊
စိတ္ကို
ပင္ပန္းဆင္းရဲေစတဲ့သေဘာကို
ကိေလသာလို႔ေခၚပါတယ္။
အလြယ္ေျပာရရင္
မေကာင္းတဲ့စိတ္၊
ညစ္ပတ္တဲ့စိတ္၊
ယုတ္မာတဲ့စိတ္၊
ေကာက္က်စ္တဲ့စိတ္၊
အဆင့္အတန္းမရွိတဲ့စိတ္၊
ေအာက္တန္းက်တဲ့စိတ္ဟာ
ကိေလသာပါပဲ။
စိတ္ဟာ
ကိေလသာမ်ားေလ
ေမာ္ဒယ္လ္နိမ့္ေလ၊
ကိေလသာပါးေလ
ေမာ္ဒယ္လ္ျမင့္ေလပါပဲ။
ကိေလသာသြင္းေလ
ေမာ္ဒယ္လ္ေဟာင္းေလ၊
ကိေလသာရွင္းေလ
ေမာ္ဒယ္လ္သစ္ေလပါပဲ။
တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္
ေမာ္ဒယ္လ္အသစ္လဲတာပါ။

(အရွင္ဆႏၵဓိက ၏ စိတ္အားျဖည့္ ဓမၼမိုးစက္ စာအုပ္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

သာ၀ကေဗာဓိဥာဏ္အတြက္လည္းပါရမီလိုပါတယ္

'တို႔က ပါရမီ မရွိဘူး'
'တို႔က ပါရမီ နည္းတယ္' ဆိုတဲ့
အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔
၀ိပႆနာအလုပ္ကို
လံုး၀ အားမထုတ္တဲ့သူေတြ၊
အားထုတ္ေပမယ့္
ပ်င္းရိေပါ့ေလ်ာ့ေနသူေတြကို
ပါရမီ လႊဲခ်ျပီး
ေရသာခိုေနတာမ်ိဳး
မျဖစ္ေစခ်င္လို႔
တခ်ိဳ ႔ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက
'ဒီဘ၀မွာတြင္
တရားထူးရဖို႔ကေတာ့
ပါရမီမလိုပါဘူးဗ်ာ့၊
တကယ္ အားထုတ္ဖို႔ပဲ
လိုပါတယ္' လို႔အားေပးစကား
မိန္႔ၾကားေတာ္မူၾကပါတယ္။
ဆရာေတာ္ၾကီးေတြရဲ့
ဆိုလိုရင္းအာေဘာ္ကို
ဘေဘာမေပါက္ဘဲ
'ပါရမီ မလိုဘူး' လို႔
တရားေသ ေလွနံဓားထစ္
စြဲမွတ္လိုက္ရင္ေတာ့
သာသနာတြင္း ပါရမီကုသိုလ္ေတြ
အၾကီးအက်ယ္ဆံုးရွုံးျပီး
သာသနာနဲ႔ ေတြ႔ရက်ိဳး
နပ္သင့္သေလာက္
မနပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားကို
ပါရမီေခၚတယ္ ဆိုတာ
လံုး၀ ေမ့မပစ္လိုက္ပါနဲ႔။

(အရွင္ဆႏၵဓိက ၏ စိတ္အားျဖည့္ ဓမၼမိုးစက္ စာအုပ္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

ၺ

မေလွ်ာ္ပဲပစ္ရက္မ်ားရင္ ေညွာ္ခဲညစ္တက္သြားမယ္

အလုပ္မ်ားလို႔ ေန႔စဥ္အ၀တ္မေလွ်ာ္ျဖစ္ၾကသူေတြအေနနဲ႔
တစ္ပတ္တခါေတာ့ ေလွ်ာ္ျဖစ္ေအာင္ ေလွ်ာ္ၾကရသလို
နည္းလမ္းမသိ အေလ့အက်င့္မရွိလို႔ စိတ္အ၀တ္ကို
ေန႔စဥ္မေလွ်ာ္ျဖစ္ၾကသူေတြအေနနဲ႔ အနည္းဆံုး
တစ္ပတ္တစ္ရက္ေတာ့ မေလွ်ာ္မျဖစ္
ေလွ်ာ္ဖြပ္သင့္ပါတယ္။ တစ္ပတ္တစ္ရက္
ဥပုဒ္ေစာင့္တယ္ဆိုေတာင္မွ တစ္လေလးရက္၊
တစ္ႏွစ္ဆိုေတာ့ ေလးဆယ္ရွစ္ရက္ပဲရွိပါတယ္။
တစ္ႏွစ္ (၃၆၅) ရက္ရဲ့ အစြန္းထြက္ ၆၅ ရက္ေတာင္
မရွိပါဘူး။
တကယ္ဆို ၆၅ ရက္ျပည့္ေအာင္ေတာင္ အပိုေဆာင္းျပီး
ေစာင့္သင့္တယ္ မဟုတ္ပါလား။

(အရွင္ဆႏၵာဓိက ၏ စိတ္အားျဖည့္ ဓမၼမိုးစက္စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

မိဘေက်းဇူး အေက်ဆပ္လို႔ရပါတယ္

မိဘေက်းဇူး ဆပ္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့
ဘုရားအဆံုးအမကို ေျပာၾကျပီဆိုရင္
'မိဘေက်းဇူးကို ဘယ္လိုမွ ေက်ေအာင္မဆပ္ႏိုင္ဘူးလို႔
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားတယ္' လို႔ လူအမ်ားေျပာေလ့
ရွိၾကပါတယ္။ အမွန္က 'ေက်ေအာင္မဆပ္ႏိုင္ဘူး' လို႔
ေဟာထားတာမဟုတ္ပါဘူး ၊ 'ေက်ေအာင္ဆပ္ဖို႔မလြယ္ဘူး'လို႔
ေဟာထားတာပါ။ 'လြယ္လြယ္ဆပ္ရုံနဲ႔
ေက်းဇူးမေက်ႏိုင္ဘူး' လို႔ ေဟာထားတာပါ။
'သာမန္ဆပ္ရုံနဲ႔ ေက်းဇူးမေက်ႏိုင္ဘူး။
အထူးဆပ္မွ ေက်းဇူးေက်ႏိုင္တယ္' လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
ပစၥည္း၀တၱဳ ေပးလွဴရုံ ၀တ္ၾကီး၀တ္ငယ္ျပဳစုရုံနဲ႔
မိဘေက်းဇူးဆပ္လို႔ မေက်ပါဘူး။
ကုသိုလ္ပါရမီတိုးေအာင္ တရားထူးတရားျမတ္ရေအာင္
စြမ္းေဆာင္ေပးနိင္မွ မိဘေက်းဇူး ဆပ္လို႔ေက်ပါတယ္။

(အရွင္ဆႏၵာဓိက ၏ စိတ္အားျဖည့္ ဓမၼမိုးစက္စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

စိတ္ေကာင္းစိတ္ျမတ္တိုးပြားေနမွ ဘာ၀နာသမားအစစ္

“ဘာ၀နာ” ဆိုတဲ့ ပါဠိစကားလံုးက
“ျဖစ္ေစျခင္း၊ တိုးပြားေစျခင္း” လို႔
အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။
စိတ္ေကာင္းစိတ္ျမတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္
ဓာတ္ေကာင္းဓာတ္ျမတ္ေတြ
တိုးပြားလာေအာင္
ျပဳလုပ္အားထုတ္တာကို
ဘာ၀နာလို႔ ေခၚပါတယ္။
စိတ္အစဥ္မွာ ဓာတ္ေကာင္းဓာတ္ျမတ္ေတြ
တိုးပြားေနျပီဆိုရင္
ႏႈတ္အမူအရာမွာလည္း
ဓာတ္ေကာင္းဓာတ္ျမတ္ေတြ
ကိန္း၀ပ္ေနပါတယ္။
ကိုယ္အမူအရာမွာလည္း
ဓာတ္ေကာင္းဓာတ္ျမတ္ေတြ
လႊမ္းျခံဳေနပါတယ္။
ဘာ၀နာသမားစစ္စစ္ တစ္ေယာက္မွန္ရင္
ကိုယ္အမူအရာလည္း လိမၼာယဥ္ေက်းသလို
ႏႈတ္အမူအရာလည္း ခ်ိဳသာႏူးညံ့ပါတယ္။
စိတ္အမူအရာလည္း တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းပါတယ္။

(အရွင္ဆႏၵာဓိက ၏ စိတ္အားျဖည့္ ဓမၼွႏွင္းပြင့္စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။)

တဏွာမွန္းသိမွ တဏွာကလြတ္မယ္

သံသရာမွာ ေပ်ာ္ခ်င္ရင္
တဏွာကို ေမတၱာလို႔ လွည့္စားခြင့္ရွိေပမယ့္
သံသရာက လြတ္ခ်င္ရင္ေတာ့
တဏွာကို တဏွာလို႔
အမွန္အတိုင္းျမင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
“င့ါေမတၱာကို တဏွာလို႔ ေျပာရေကာင္းလား” ဆိုျပီး
ဆတ္ဆတ္လူးျဖစ္ေနရင္ေတာ့
သူေတာ္ေကာင္းတရားနဲ႔ေရာ၊
မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္နဲ႔ပါ
အေ၀းၾကီး ေ၀းေနဦးမွာပါပဲ။
တံု႔ျပန္မႈကို ေမွ်ာ္လင့္တဲ့စိတ္
ပတ္သက္မႈကို သာယာတဲ့စိတ္ဟာ
ေမတၱာမဟုတ္ပါဘူး၊ တဏွာပါ။
တဏွာက ေမတၱာအေယာင္ေဆာင္ျပီး
အျမဲလွည့္ပတ္ေနပါတယ္။

(အရွင္ဆႏၵာဓိက ၏ စိတ္အားျဖည့္ ဓမၼွႏွင္းပြင့္စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။)

ေသာတပန္ျဖစ္ေၾကာင္း

မိုးကုတ္ ဝိပႆနာနည္းျဖင့္ ႀကိဳးစားအားထုတ္၍ ထူးျခားေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ား

ပုဗၺဏွသုတ္ - ၁၁

ပုဗၺဏွသုတ္

ပုဗၺဏွသုတ္ ရြတ္ဖတ္ျခင္း အက်ိဳး

ၿဂိဳလ္ဆိုး၊ နိမိတ္ဆိုး၊ အိပ္မက္ဆိုးတို႔ကို ကင္းေစႏိုင္သည္။ ကံဇာတာ နိမ့္ေနခိုက္ အထူးရြတ္ဆိုရန္ သင့္သည္။ လုပ္သမွ် အရာရာႏွင့္ အေၾကာင္းေၾကာင္း အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ ့ျဖစ္ေနလွ်င္ ဤသုတ္ကို အထူးရြတ္သင့္သည္။ အေရးႀကီးေသာ ကိစၥတခုခုကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္လိုေသာအခါ မသြားမီ ဤသုတ္ကို သရဇၥ်ယ္ပါ။ မုခ်ေအာင္ပါလိမ့္မည္။

ပုဗၺဏွသုတ္ ျမန္မာျပန္

1/ မေကာင္းေသာ နိမိတ္၊ မေကာင္းေသာ အမဂၤလာ၊ မႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ ငွက္ဆိုးသံ၊ မေကာင္းေသာ ၿဂိဳလ္စီး ၿဂိဳလ္နင္း၊ မႏွစ္သက္စရာ အိပ္မက္ဆိုး စသည္တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ႀကီးျမတ္ေသာ အာႏုေဘာ္ေတာ္ေၾကာင့္ မက်မေရာက္ ကင္းေပ်ာက္ပါေစသတည္း။

ေဗာဇၹ်င္သုတ္ - ၁၀

ေဗာဇၹ်င္သုတ္

ေဗာဇၹ်င္သုတ္ရြတ္ဖတ္ရျခင္းအက်ိဳး

လူမမာမ်ားကို ေရာဂါ သက္သာလာေစသည္။ ေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္သည္။ ေဆးရုံမ်ားတြင္ အထူး ရြတ္သင့္သည္။ ပင္ရင္း ေဗာဇၹ်င္သုတ္ သုံးသုတ္ကို တြဲ၍ရြတ္လွ်င္ ပို၍ ေကာင္းသည္။

ေဗာဇၹ်င္သုတ္ျမန္မာျပန္

1/ ေဗာဇၹ်င္ခုႏွစ္ပါး ျမတ္တရားသည္ သံသရာ၌ က်င္လည္ေနၾကရေသာ သူတို႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို သက္သာ ေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္သည္။ ထၾကြေသာင္းက်န္းလာေသာ ကိေလသာတို႔ကိုလည္း ႏွိပ္ကြပ္ ဆုံးမႏိုင္၏။ အရဟတၱမဂ္၏ အဂၤါအစိတ္အပိုင္းလည္း ျဖစ္ေပ၏။ 

2/ သတၱဝါတို႔သည္ ေဗာဇၹ်င္ခုႏွစ္ပါး ျမတ္တရားကို ဒိ႒ သိျမင္ၾကပါလွ်င္ ဘဝသုံးပါးမွ ကၽြတ္လြတ္ၾကကုန္၏။ ျမတ္ရာသို႔လည္း ေရာက္ကုန္၏။ ပဋိသေႏၶ ေနရသည့္ေဘး၊ အိုရသည့္ ေဘး၊ နာရ သည့္ေဘး ၊ ေသရသည့္ေဘးတို႔ ကင္းေသာ နိဗၺာန္သို႔လည္း ေရာက္ၾကရကုန္၏။

3/ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးတို႔ႏွင့္ သာမက အျခားေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံသည့္အျပင္ ေဆးလည္းျဖစ္ မႏၱရားလည္းျဖစ္ေသာ ဤေဗာဇၹ်င္သုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ စုေပါင္း ရြတ္ဆိုၾကပါကုန္စို႔။

4/ - ၅။ ေဗာဓိဉာဏ္၏ အဂၤါအစိတ္အပိုင္း ျဖစ္ကုန္ေသာ သတိ၊ ပညာ (ဓမၼဝိစယ)၊ ဝီရိယ၊ ပီတိ၊ ပႆဒိၶ ၊သမာဓိ၊ ဥေပကၡာ၊ ဤတရား ခုႏွစ္ျဖာတို႔ကို ေဗာဇၹ်င္တရားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ဟူ၍ တရားအားလုံးကို သိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားက ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေပ၏။ ထိုေဗာဇၹ်င္ ခုႏွစ္ပါးတို႔ကို ပြားမ်ားအပ္ကုန္၏။ ထပ္၍ထပ္၍ ပြားမ်ားအပ္ကုန္၏။

6/ ဤေဗာဇၹ်င္ ခုႏွစ္ပါး တရားျမတ္စြာကို ပြားမ်ားသည္ရွိေသာ္ တရားထူးတရားျမတ္တို႔ကိုလည္း တိုးတက္ သိေစႏိုင္သည့္ အက်ိဳး ရွိ၏။ ကိေလသာၿငိမ္းေအးျခင္း အက်ိဳးလည္းရွိ၏။ အရဟတၱမဂ္ကို ရရွိျခင္း အက်ိဳးလည္းရွိ၏။ ဤသို႔ မွန္ေသာစကားကို ဆိုသျဖင့္ သင့္အား အခါခပ္သိမ္း စီးပြားခ်မ္းသာ ျဖစ္ပါေစသတည္း။

7/ အခါတပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မက်န္းမာသျဖင့္ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ရေသာ ရွင္ေမာဂၢလာန္ႏွင့္ ရွင္မဟာကႆပ မေထရ္ ႏွစ္ပါးအား ေဗာဇၹ်င္ခုႏွစ္ပါး တရားျမတ္စြာကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။

8/ ထိုမေထရ္ႏွစ္ပါးသည္ ေဗာဇၹ်င္တရားေတာ္ကို လြန္စြာႏွစ္သက္ၾကသည့္အတြက္ တရားနာဆဲ ခဏမွာပင္ အနာေရာဂါမွ သက္သာေပ်ာက္ကင္းခဲ့ရေလသည္။ ဤသို႔မွန္ေသာ စကားကို ဆိုသျဖင့္ သင့္အား အခါခပ္သိမ္း စီးပြားခ်မ္းသာ ျဖစ္ပါေစသတည္း။ 

9/ အခါတပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ အနာေရာဂါ ဖိစီးႏွိပ္စက္ျခင္းကို ခံေတာ္မူရ၏။ ထိုအခါ စုႏၵ မေထရ္ျမတ္ကို ရိုေသစြာ ေဗာဇၹ်င္တရား ေဟာေစၿပီး ျမတ္စြာဘုရား နာၾကားေတာ္မူသည္။

10/ ေဗာဇၹ်င္တရားကို ႏွစ္လိုေတာ္မူ၍ ေဟာေသာခဏမွာပင္ အနာေပ်ာက္ကင္းေလ၏။ ဤသို႔ မွန္ေသာ စကားကို ဆိုသျဖင့္ သင့္အား စီးပြားခ်မ္းသာ အျမဲျဖစ္ထြန္းပါေစသတည္း။

11/ မဟာကႆပ ေထရ္၊ မဟာေမာဂၢလာန္ ေထရ္ႏွင့္ ဘုရားရွင္တို႔အား အနာေရာဂါတို႔ ကင္းေပ်ာက္ၾကကုန္၏။ မဂ္ျဖင့္ ပယ္အပ္ေသာ ကိေလသာတို႔ကဲ့သုိ႕ အနာေရာဂါတို႔သည္ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ႏိုင္ၾကေတာ့ေပ။ ဤသို႔ မွန္ေသာစကားကို ဆိုသျဖင့္ သင့္အား ထာဝရ ခ်မ္းသာျခင္း ျဖစ္ပါေစသတည္း ။

အဂၤုလိမာလသုတ္ - ၉

အဂၤုလိမာလသုတ္

အဂၤုလိမာလသုတ္ ရြတ္ဖတ္ရျခင္းအက်ိဳး

မီးအဖြါးရခက္ေနေသာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိခင္ေလာင္းတို႔အား သားဖြါးရလြယ္ကူေစသည္။ ဤပရိတ္ေရကို တိုက္ေပးႏိုင္သည္။ ဖြားခါနီးမွ ရြတ္သည္ထက္ ေန႔ေစ့လေစ့ ဖြားခါနီးလာလွ်င္ မျပတ္ ရြတ္ေပးသင့္သည္။ တိရစၧာန္မမ်ား ေမြးဖြားရ လြယ္ေအာင္လည္း ဤပရိတ္ျဖင့္ပင္ ကူညီႏိုင္ေပသည္။

အဂၤုလိမာလသုတ္ျမန္မာျပန္

1/ ဤအဂၤုလိမာလ ပရိတ္ေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္ေသာ မေထရ္ျမတ္တို႔၏ ထိုင္သည့္ေနရာကို ေဆးေၾကာသည့္ ေရသည္ပင္လွ်င္ ေဘးရန္ဟူသမွ်ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။

2/ အဂၤုလိမာလပရိတ္ေတာ္သည္ ကိုယ္ဝန္သားကို ခ်မ္းသာလြယ္ကူစြာ ခ်က္ခ်င္းဖြားေစႏိုင္ေသာ အစြမ္းရွိ၏။ အဂၤုလိမာလ အမည္ရွိေသာ မေထရ္အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေသာ ပရိတ္ ေတာ္ျဖစ္၏။ အာယုကပ္ ပတ္လုံးလည္း တည္၏။ တန္ခိုးလည္းအလြန္ႀကီး၏။ ထိုပရိတ္ေတာ္ကို ယခုအခါ ကၽြႏု္ပ္တို႔ စုေပါင္းရြတ္ဆိုၾကပါစို႔။

3/ “အို…ႏွမ။ ငါသည္ အရိယာဇာတ္ ရဟန္းျမတ္ ျဖစ္ေသာအခါမွစ၍ ေသေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္ သတၱဝါ တေကာင္ေကာင္ကို သတ္ဖူးသည္ဟု ငါမသိေပ”။ ထိုသို႔မွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သင့္အား ခ်မ္းသာပါေစ။ ကိုယ္ဝန္သားလည္း ခ်မ္းသာပါေစ။

အာဋာနာဋိယသုတ္ - ၈

အာဋာနာဋိယသုတ္

အာဋာနာဋိယသုတ္ ရြတ္ဖတ္ျခင္းအက်ိဳး

ဤသုတ္ကို မျပတ္ရြတ္ေပးလွ်င္ နတ္တို႔က လိုလားသည္၊ နတ္လိုက လူလို၊ လူလိုက ၿဂိဳလ္မ၊ ကံဇာတာ ထလာေစႏိုင္သည္။ စုန္းပေယာဂ တေစၧ၊ ေျမဘုတ္ ပူးကပ္လွ်င္ ဤသုတ္ျဖင့္ ထုတ္ပစ္ႏိုင္သည္။ ပေယာဂ ခြာေဆး တမ်ိဳး ျဖစ္ေပသည္။ ဤသုတ္ကို ရြတ္ေပးလွ်င္ လူနာကို အပ မမီွႏိုင္ေပ။

အာဋာနိဋိယသုတ္ ျမန္မာျပန္

1/ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းက ေကာင္းပါေပသည္ဟု လက္ခံခ်ီးက်ဴးထားေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ကိုပင္ မၾကည္ညိဳ မသက္ဝင္ႏိုင္ၾကေသာ လူၾကမ္း ဘီလူးတို႔သည္ ရက္စက္တတ္ၾကကုန္၏။ မည္သည့္အခါမဆို ႏိုင္ထက္စီးနင္း ႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳတတ္ၾက၏။

2/ ထိုဘီလူး လူၾကမ္းတို႔က ပရိတ္သတ္ မညွင္းဆဲ မႏွိပ္စက္ႏိုင္ေစရန္ႏွင့္ သူတို႔ကပင္ ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္လာေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ႀကီးျမတ္ေသာလုံ႔လ ရွိေတာ္မူေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားက ဤအာဋာနိဋိက ပရိတ္ေတာ္ အရံအတားကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ယခုအခါ၌ ဤပရိတ္ေတာ္ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ စုေပါင္း၍ ရြတ္ဆိုၾကပါကုန္စို႔။

3/ စကၡဳ ငါးပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ဘုန္းက်က္သေရႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ဝိပႆီ ျမတ္စြာဘုရားအား အကၽြႏု္ပ္၏ ဦးညႊတ္ရွိခိုးျခင္း ျဖစ္ပါေစ။ သတၱဝါ အားလုံးအေပၚ ၾကင္နာသနားမႈျဖင့္ အစဥ္သနား ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူေသာ သိခီ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကၽြႏု္ပ္၏ ဦးညႊတ္ရွိခိုးမႈ ျဖစ္ပါေစ။

4/ မေကာင္းမႈ အညစ္အေၾကးကို ေဆးေၾကာသန္႕စင္ၿပီးျဖစ္ေသာ ၿခိဳးျခံေသာ အက်င့္ကိုလည္း က်င့္ေတာ္မူေသာ ေဝႆဘူ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကၽြႏု္ပ္ရွိခိုးပါ၏။ မာရ္စစ္သည္ အေပါင္း ကို ႏွိမ္ႏွင္းေအာင္ျမင္ေတာ္မူေသာ ကကုသန္ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကၽြႏု္ပ္ ရွိခိုးပါ၏။

5/ မေကာင္းမႈ ဟူသမွ် အပျပဳၿပီးေသာ ငါးပါးေသာ ဝသီေဘာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ေကာဏာဂုံ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကၽြႏု္ပ္ရွိခိုး ပါ၏။ ခပ္သိမ္းေသာ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ကင္းေတာ္ မူၿပီးေသာ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကၽြႏု္ပ္၏ ဦးညႊတ္ ရိွခိုးျခင္းျဖစ္ပါေစ။

6/ ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ လူတုိ႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡဟူသမွ်ကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ တရားေတာ္ျမတ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေပ၏။ ကိုယ္ေတာ္မွလည္း အေရာင္အဝါ ကြန္႔ျမဴးျဖာယွက္ ထြက္ေတာ္မူ၏။ ဘုန္း- က်က္သေရႏွင့္လည္း ျပည့္စုံေတာ္မူေပ၏။ သက်သာကီဝင္ မင္းသားလည္း ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ထိုေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားအား အကၽြႏု္ပ္၏ ဦးညႊတ္ရွိခိုးျခင္းသည္ ျဖစ္ပါေစသတည္း။

7/ ေလာက၌ ၿငိမ္းေအးကုန္ၿပီးေသာ ဘုရားရွင္အဆူဆူတို႔သည္ ယထာဘူတက်က် သိကုန္၏။ ေခ်ာပစ္ကုန္းတိုက္ေသာ စကားမ်ိဳးကို မည္သည့္အခါမွ် ဆိုမိန္႔ေတာ္မမူ၊ ႀကီးလည္း ႀကီးျမတ္ကုန္၏။ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းလည္း ကင္းကုန္၏။

ဓဇဂၢသုတ္ - ၇

ဓဇဂၢသုတ္

ဓဇဂၢသုတ္ရြတ္ဖတ္ရျခင္းအက်ိဳး

ဤသုတ္ကို ရြတ္ဖတ္ပြားမ်ားလွ်င္ ပိုမို၍ ဉာဏ္ေကာင္းလာေစႏိုင္သည္။ မည္သည့္ေနရာသို႔ျဖစ္ေစ ေန႔ေန႔ညည တေယာက္တည္း သြားရဲလာရဲ ေနရဲေစသည္။ စိတ္တန္ခိုးလည္း ႀကီးလာလိမ့္မည္။ ပရိသတ္အလယ္မွာ ေျပာရဲဆိုရဲ ရွိလာႏိုင္သည္။ မိမိ၏ဘဝအေျခအေန ခိုင္ျမဲေစသည္။ ရာထူး တည္ျမဲေရး၊ စည္းစိမ္ တည္ျမဲေရးအတြက္ အက်ိဳးျပဳလိမ့္မည္။ (ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဂုဏ္ေတာ္ မ်ားကို သီးသန္႔ ပြားမ်ားႏိုင္သည္။

ဓဇဂၢသုတ္ျမန္မာျပန္

1/ ဤဓဇဂၢသုတ္ပရိတ္ေတာ္ကို ေအာင့္ေမ့ဆင္ျခင္ကာမွ်ျဖင့္ ေကာင္းကင္၌ပင္ တည္ခိုက္ၾကဳံေသာ္လည္း ေျမျပင္မွာလို ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ တည္ခြင့္ရေလသည္။

2/ ဤဓဇဂၢသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဘီလူးေဘး၊ ခိုးသူေဘးစေသာ ေဘးအႏၱရာယ္ အသြယ္သြယ္မွ လြတ္ေျမာက္ၾကရေသာ လူတို႔ကိုေရတြက္၍ မကုန္ႏိုင္ပါေခ်။ ယခုအခါ ဤပရိတ္ေတာ္ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ စုေပါင္း ရြတ္ၾကပါကုန္စို႔။

3/ သံဃဥကၠဌ သံဃနာယက ျဖစ္ေတာ္မူေသာ မဟာကႆပ အရွင္ဘုရား…. အကၽြႏု္ပ္ အာနႏၵာသည္ ဤဓဇဂၢသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္မွ တိုက္ရိုက္ ဤကဲ့သို႔ ၾကားနာ မွတ္သားထားလိုက္ပါ၏ ။

အခါတပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၱိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီး၏ ႏွလုံးေမြ႔ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ဖြယ္ရာရွိေသာ ေဇတဝန္ ေက်ာင္းၾကီး၌ သီတင္းသုံးေနပါသည္။

4/ ထိုသို႔ေနေတာ္မူစဥ္အခါ ျမတ္စြာဘုရားက “ရဟန္းတို႔” ဟူ၍ ရဟန္းအမ်ားကို ေခၚေတာ္မူပါသည္။ ရဟန္းတို႔လည္း ျမတ္စြာဘုရား စကားေတာ္ကို ခံယူရန္ အသင့္ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ဤသို႔မိန္႕ၾကား ေဟာျမြက္ေတာ္မူပါသည္ --

ခ်စ္သားတို႔…. ေရွးအခါက တာဝတႎသာနတ္ႏွင့္ အသုရာ နတ္စစ္သည္တို႔ စစ္ခင္းခဲ့ၾကဖူး၏။ ထိုအခါ သိၾကားမင္းသည္ တာဝတႎသာနတ္ စစ္သည္တို႔ကို ေခၚယူၿပီး ဤသို႔ေျပာၾကားခဲ့၏။

“အေမာင္နတ္သားတို႔၊ သင္တို႔သည္ စစ္ေျမျပင္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညွင္း ထျခင္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္ ရွိေသာ္ ငါသိၾကားမင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ ၾကည့္လိုက္ၾကကုန္ေလာ့။ ဤသို႔ ၾကည့္လိုက္ပါလွ်င္ သင္တို႔ အေၾကာက္ေျပၾကလိမ့္မည္။ မတုန္မလႈပ္ ရဲရင့္လာၾကလိမ့္မည္။ ၾကက္သီးေမြးညွင္း ထျခင္းမ်ားလည္း ေျပေပ်ာက္သြားၾကလိမ့္မည္”။

ဝ႗သုတ္ - ၆

ဝ႗သုတ္

ဝ႗သုတ္ရြတ္ဖတ္ရျခင္းအက်ိဳး 

မီးေဘးလြတ္ကင္းေစႏိုင္သည္။ မိမိကိုယ္တိုင္ မီးေဘး မသင့္ရေအာင္ မိမိရပ္ကြက္ မီးေဘးကင္းေအာင္ သစၥာျပဳႏိုင္သည္။

ဝ႗သုတ္ ျမန္မာျပန္

1/ သဗၺညဳတ ညဏ္ေတာ္ကို ရရွိျခင္း၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ ပါရမီတို႔ကို ျဖစ္က်င့္ေသာ ဘုရားအေလာင္းသည္ ႏုစဥ္ဘဝက ငုံးငွက္မ်ိဳး၌ ျဖစ္ရေလ၏။ ဘုရားအေလာင္း ငုံးငယ္ကို ဤပရိတ္ေတာ္၏ တန္ခိုးေၾကာင့္ ေတာမီးကြင္းရေလ၏။

2/ ဤပရိတ္ေတာ္ကို ရွင္သာရိပုတၱရာ မဟာေထရ္ျမတ္အား ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ဤပရိတ္ေတာ္သည္ ကမၻာတည္လိမ့္မည္။ တန္ခိုးလည္း လြန္စြာႀကီး၏။ ယခုအခါ ထိုငုံးမင္းပရိတ္ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ စုေပါင္းရြတ္ဆိုၾကပါစို႔။

3/ ေလာက၌ သီလ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးသည္ ရွိေပ၏။ မွန္ကန္ေသာသစၥာသည္ရွိေပ၏။ ကိုယ္ေရး၊ ႏႈတ္ေရး၊ စိတ္ေရး လုံးဝ စင္ၾကယ္ျခင္းသည္ ရွိေပ၏။ သတၱဝါတို႔အား ၾကင္နာသနားျခင္းသည္ ရွိေပ၏။ ဤသ႔ိုေသာ သစၥာစကားျဖင့္ အလြန ္ေကာင္းျမတ္ေသာ သစၥာျပဳျခင္းကို ငါဘုရား ႏုစဥ္က ျပဳခဲ့ဖူးေလၿပီ။

4/ သစၥာတရား၏ စြမ္းပကားကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး ေရွးေရွးေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကို ေအာက္ေမ့သတိရၿပီး သစၥာ၏အစြမ္းကို အမီွျပဳ၍ သစၥာျပဳခဲ့ဖူးေလၿပီ။

5/ အို…ေတာမီး။ ငါ့မွာ အေတာင္တို႔ ရွိပါေသာ္လည္း မပ်ံႏိုင္ေသးပါ။ ငါ့မွာေျခတ႔ို ရွိပါေသာ္လည္း မသြားတတ္ေသးပါ။ ငါ၏ မိဘတို႔သည္လည္း (ငါ့ကိုထား၍) ထြက္သြားၾကေလၿပီ။ အို…ေတာမီး။ ငါ့ကို ဖဲၾကဥ္ပါေလာ့။

6/ ခ်စ္သား… သာရိပုတၱရာ။ ဤကဲ့သို႔ ငါဘုရားေလာင္း ငုံးငယ္က သစၥာျပဳလိုက္ေသာအခါ သစၥာျပဳၿပီးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေတာမီးသည္ ေရသို႔ေရာက္၍ ဖဲၾကဥ္ရသကဲ့သို႔ ငါ့ကို ဖဲၾကဥ္ေလ၏။ အရွိန္အလွ်ံ ႀကီးမားလွေသာ ေတာမီးသည္ မင္းပယ္ (၁၆)ပယ္ခန္႔မွ် ကြင္းေလ၏။

ခ်စ္သား သာရိပုတၱရာ။ ငါ၏သစၥာစကားႏွင့္ တူေသာတရား မည္သည္ မရွိေခ်။ ဤပါရမီကား ငါဘုရား၏ သစၥာပါရမီပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။